Ξημέρωσε μια… πραγματική χρυσή αυγή; Αν δει κανείς μονοδιάστατα τη σύλληψη και την ταυτόχρονη διαπόμπευση των βουλευτών και του κομματάρχη της Χρυσής Αυγής, μπορεί να το ισχυριστεί. Είναι, όμως, μονοδιάστατο το θέμα του πογκρόμ των “φαλακρών“; Ας το ψάξουμε λίγο…
Φυσικά και είναι εγκληματική οργάνωση η Χρυσή Αυγή και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αυτή και τα στελέχη της. Και είναι εγκληματική όχι μόνο γιατί σκότωσε τον Παύλο Φύσσα, αλλά γιατί όπλισε χέρια αφρόνων εναντίον -αρχικά- μεταναστών, ανθρώπων που βρίσκονται στην εσχατιά της πλάσης, στη συνέχεια ανθρώπων που είχαν διαφορετική έκφραση (μην ξεχνάτε τις αθλιότητες εναντίον ηθοποιών και καλλιτεχνών) κι εντέλει εναντίον πολιτικών αντιπάλων (επίθεση στο Κερατσίνι).
Όλοι όσοι έχουν ακόμα λίγη ενεργή φαιά ουσία γνώριζαν αυτό που ανακάλυψε αίφνης η αστυνομία. Ότι τα τάγματα εφόδου επιχειρούν και σκοτώνουν. Έπρεπε, δυστυχώς, να έχουμε βεβαιωμένο νεκρό για να (αντι)δράσουν. Η σύλληψη των Μιχαλολιάκων δεν θα φέρει πίσω τον Παύλο, αλλά τουλάχιστον δεν πήγε άδικα…
Υπάρχουν κάποιοι που έντεχνα τοποθετούν στη ρητορική τους τη λογική των άκρων. Άλλωστε, ο συμψηφισμός είναι αρχέγονη μέθοδος αμύνης, ενίοτε επιθετικής. “Κάναμε εμείς, αλλά κι εσείς” και πετώντας την μπάλα στην εξέδρα επαναφέρουν ιστορίες που ελάχιστοι -αν όχι κανείς- γνωρίζουν.
Αλίμονο να δικαιούται ο κάθε Κασιδιάρης να χτυπά αλλοδαπούς, επειδή ο… Στάλιν έσφαζε τους δικούς του πολιτικούς αντιπάλους. Παραλογισμός στο έπακρο, αλλά μήπως έχει λογική η ψήφος στη Χρυσή Αυγή από το εκλογικό σώμα του Διστόμου, της Αμαλιάδας (γενέτειρα του Μπελογιάννη);
Τα αστικά κόμματα εξουσίας ελέγχονται για πολλά “εγκλήματα“. Ενδεχομένως και για ηθική αυτουργία στις εκατοντάδες αυτοκτονίες συμπολιτών μας, αλλά αυτό δεν αποτελεί την κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα χρυσαύγουλα.
Η δημοκρατία είναι πολίτευμα με αρκετά προβλήματα. Η ψήφος καθενός είναι ισοδύναμη, ανεξάρτητα από το αν αυτός έχει πολιτική άποψη, έχει ευθύνη, χρηματίζεται. Η ψήφος του Μητροπολίτη και ενός παιδόφιλου μετρούν από μία, άρα εξ ορισμού τίθεται ζήτημα. Αλλά η δημοκρατία είναι το καλύτερο των πολιτευμάτων που έχουμε να επιλέξουμε κι αυτό δεν δικαιούται κανείς να το λησμονεί.
Οι “φαλακροί” (για τους οποίους φυσικά και δεν τρέφω την παραμικρή εκτίμηση) περιφρόνησαν με τη στάση τους τη δημοκρατία, την οποία αξιοποίησαν για να ανέλθουν, να αποκτήσουν χρήματα (αλήθεια, πώς εξοπλίζεται, πώς εκπαιδεύεται ο “στρατός” χωρίς χρηματοδότηση), να βγουν στο προσκήνιο. Όποιος περιφρονεί τη δημοκρατία στην πράξη, θα πρέπει να εγκαλείται. Με την απαραίτητη υποσημείωση: Η δημοκρατία δεν εκδικείται.
Η σύσταση -βάση κατηγορητηρίου- εγκληματικής οργάνωσης είναι βαρύτατο ποινικό αδίκημα. Και το άνοιγμα των τηλεφωνικών συνομιλιών “καίει” τους εμπνευστές της δολοφονίας του Φύσσα (και όχι μόνο).
Εδώ θα μου επιτρέψετε μια παρένθεση: Δεν πίστευα ότι θα το ομολογήσω, αλλά συμφωνώ με την τοποθέτηση του νεαρού Πλεύρη, ο οποίος υποστήριξε ότι για την άρση του απορρήτου και για την παρακολούθηση των προσωπικών συνομιλιών, η Αριστερά επί χρόνια ήταν αντίθετη.
Προσωπικά δεν χαίρομαι που οι χρυσαύγουλοι θα βρεθούν (αν βρεθούν) στη φυλακή. Η στέρηση της ελευθερίας, ακόμα και σε φασίστες, είναι βαριά τιμωρία. Επίσης δεν χαίρομαι για τη μέθοδο με την οποία ανακαλύφθηκε η δράση τους, γιατί αύριο θα καταπατηθούν θεμελιώδη δικαιώματά μας, χωρίς να μπορεί κανείς μας να αντιδράσει.
Δεν χαίρομαι γιατί την ίδια στιγμή που οι εικόνες των συλλήψεων μάς καθηλώνουν στους καναπέδες, οι τροϊκανοί διαμορφώνουν ακόμα πιο ζοφερό περιβάλλον για τις ζωές μας, ετοιμάζουν νέες ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΕΣ επιθέσεις σε βάρος των οικονομικά ασθενέστερων (δηλαδή εμάς).
Όλα αυτά, όμως, αποτελούν δεύτερες σκέψεις. Πρωταρχικό μέλημα είναι να τσακιστεί ο φασισμός. Να σπάσει το απόστημα, να υπάρξει κράτος δικαίου, να διαλυθούν παρακρατικές οργανώσεις, να σταματήσει το ξεφτίλισμα της αστυνομίας που επιχειρεί παρέα με τους “σωματώδεις φαλακρούς“.
Αντί επιλόγου: Οσάκις εμφανίζεται ιχνοστοιχείο φασισμού, καθένας από εμάς οφείλει να δηλώνει αντιφασίστας. Ο ετεροπροσδιορισμός (είμαστε αντιφασίστες απλά και μόνο γιατί εσείς είσαστε φασίστες) είναι υποχρέωση.
Υ.Γ.: Στο περιθώριο της δημοσιογραφικής αποστολής στην Πολωνία (το 2009) με την Εθνική ομάδα, επισκέφθηκα το Άουσβιτς – Μπίργκεναου. Θαρρώ ότι καθένας από τους κατοίκους του πλανήτη πρέπει να περάσει μια φορά από εκεί. Μετά θα αυτοπροσδιοριστεί ως αντιφασίστας δια βίου…
kogas@on.gr
