“Εδοξάσθη κρυπτόμενος και κατεποντίσθη εμφανιζόμενος“!…
Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος ήταν ανέκαθεν Παπανδρεϊκός, οπότε η παραπάνω ρήση δεν του είναι άγνωστη, καθώς ανήκει στον Γεώργιο Παπανδρέου και είχε ειπωθεί για τον στρατηγό Γρίβα. Ο ίδιος δοξάζεται όποτε δεν εμφανίζεται και γίνεται ρεζίλι όταν μιλά, όταν εμφανίζεται.
Από την Ξάνθη μέχρι τον Ευρώτα, από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Αθήνα, δεν υπάρχει Έλληνας φίλος του μπάσκετ -ο οποίος να μην έχει οικονομική εξάρτηση μαζί του- που δεν συμφωνεί ότι η παρουσία του στην κορυφή της ομοσπονδιακής πυραμίδας είναι επιζήμια για το άθλημα και τον ίδιο.
Κιτς αρχοντοχωριάτες
Σε μια χώρα οικονομικά κατεστραμμένη, που ο απλός άνθρωπος προσπαθεί με το ζόρι να τα φέρει πέρα, η μεταφορά δύο διεθνών στο Κρυονέρι με ελικόπτερο τι συμβολίζει; Επειδή είναι νωπός ο θόρυβος, η Εθνική του ’87 πέτυχε γιατί ο μέσος Έλληνας ταυτίστηκε, με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τ’ άλλα παιδιά.
Ο “τίμιος γίγαντας” (Αργύρης Καμπούρης) ήταν ο… οικοδόμος αδερφός κι ο Φάνης (Χριστοδούλου) γνωστός με το μικρό του όνομα. Τώρα, που αρκετοί μπαίνουν στα μέσα μαζικής μεταφοράς μετά φόβου Θεού, μην τύχει και “τρακάρουν” με τον ελεγκτή, η μετακίνηση με ελικόπτερο κάνει πιο… αγαπημένη την επίσημη;
Αυτό είναι το μήνυμα;
“Δεν πάτε να κουρεύεστε εσείς που δεν έχετε φράγκο στην τσέπη, εμείς δεν αντιμετωπίζουμε πρόβλημα στην κίνηση, επειδή παρκάραμε τα πολυτελή μας αυτοκίνητα και μας πήρε το ελικόπτερο”… Αυτό είναι το μήνυμα σοσιαλιστή Βασιλακόπουλε;
Όποιος επέλεξε αυτή την υπερβολή για να προ(σ)βάλλει την Εθνική ή ζει σε άλλη χώρα, ή μισεί το μπάσκετ. Την επόμενη εκδήλωση κάντε τη στο Σύνταγμα και κλείστε για οκτώ ώρες όλο το κέντρο. Έτσι ώστε να μην μείνει κανείς που να μην μας βρίζει.
Άσχετο (ή μήπως όχι): Την ώρα που οι διεθνείς μεταφέρονται -συμβολικά- με ελικόπτερο, οι διαιτητές εξακολουθούν να χορηγούν (θέλοντας και μη) τα πρωταθλήματα, καθώς δεν έχουν πληρωθεί τα οδοιπορικά χρόνων. Κι αυτοί δεν μετακινούνται με ελικόπτερα…
Περί προπονητή
Μάθαμε ότι ο προπονητής για την Εθνική ομάδα είναι κάτι σαν την… ομπρέλα. Να περιμένουμε να δούμε αν θα βρέχει εκείνες τις ημέρες κι αν χρειαστεί να πάρουμε μία… καλού κακού. Ο Μπουρούσης μάς πληροφόρησε ότι “αυτό το διάστημα διακοπές θα έκανε” (τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο) κι ο Βασιλακόπουλος πως “μια ομάδα ξεκινάει από τους παίκτες και παίκτες έχουμε“.
Μάλιστα, κάνοντας χιούμορ είπε στον δημοσιογράφο που έκανε την ερώτηση “αν εσείς είστε διαθέσιμος ελάτε να το συζητήσουμε“. Λογικό -το τελευταίο- καθώς έχει παράδοση να συζητά με δημοσιογράφο, για τον… ομοσπονδιακό προπονητή. Η συνήθεια είναι κακός σύμβουλος.
Ώστε δεν είναι άμεσα απαραίτητος ο προπονητής. Ποιος θα κάνει τις επιλογές; Μπορεί να γίνει μέσω ψηφοφορίας, με sms, ώστε να βγει και λίγο από το κόστος των καυσίμων του ελικοπτέρου.
Επίσης, μπορεί να κοουτσάρει ο ίδιος ο Βασιλακόπουλος (το έχει κάνει, άλλωστε, δίνοντας οδηγίες πίσω από τον πάγκο, ενώ υπήρχε προπονητής) και να πάρει για βοηθούς δύο δημοσιογράφους (ή τους συγγενείς, ή τους κολλητούς του), ώστε να πετύχει με ένα μισθό και προβολή, και παρουσία στον πάγκο.
Εθνική μοναξιά
Πέρα από τα αυτονόητα, το ότι κανείς δεν θέλει να καθίσει στον πάγκο της Εθνικής δεν πρέπει να μας προβληματίσει; Το ότι έχουν βγει περισσότερα “όχι” από το τελευταίο δημοψήφισμα, δεν πρέπει να προβληματίσει τον άλλοτε “ισχυρό“; Το ότι μόνο από τον… Λεμονή δεν έχει φάει χυλόπιτα, το προσπερνάμε;
Η Εθνική ήταν ομάδα που καθένας προπονητής θα ήθελε να κοουτσάρει. Μέχρι που άρχισε το καθοδηγούμενο (;) ξεκατίνιασμα, τα χρωστούμενα προς τους τεχνικούς, η ανάγκη να προβούν σε κατάσχεση και να δεσμεύσουν λογαριασμούς για να πάρουν τα χρήματά τους (βλέπε Τρινκιέρι), άλλους να φεύγουν απλήρωτοι και να έχουν βάλει κι από την τσέπη τους (Ζούρος), για να φτάσουμε στη σημερινή ντροπιαστική κατάσταση.
Τίτλοι τέλους
Μόνο μέσα σε αυτή τη σεζόν ο Γιώργος Βασιλακόπουλος…
- Ξεσήκωσε τον κόσμο της Ξάνθης ανακινώντας θέμα μειονότητας…
- Εκνεύρισε τους πάντες, αλλάζοντας τόπο και χρόνο τέλεσης της τελικής φάσης του πρωταθλήματος Εφήβων, προκειμένου να μην τιμηθεί από τον δήμαρχο Ευρώτα ο Παναγιώτης Γιαννάκης…
- Έκανε εκδήλωση για τα 30 χρόνια του θριάμβου του Ευρωμπάσκετ ’87 μακριά από το ΣΕΦ…
- Έκανε εκδήλωση για τα 30 χρόνια του θριάμβου του Ευρωμπάσκετ ’87 δίχως τον Νίκο Γκάλη και τον Παναγιώτη Γιαννάκη…
- Δεν μπορεί να βρει προπονητή για την Εθνική Ελλάδας…
Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να αντιληφθεί κι ο ίδιος ότι έχει μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και πως πλέον αντί για φόβο προκαλεί… οίκτο.
Είναι χαλίφης χωρίς χαλιφάτο, μια αποτυχημένη ρεπλίκα του Ελ Σιντ. Κι επειδή ο ίδιος κάποια στιγμή πρόσφερε πράγματα στο μπάσκετ, η αδυναμία του να αντιληφθεί πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να αποχωρήσει, τον οδηγεί σε παραγοντική αυτοχειρία, καθώς στο τέλος θα τον θυμούνται ΜΟΝΟ για τις κακές του στιγμές.
Υ.Γ.: Απ’ όλο τον συρφετό των βολεμένων, αυτών που για ένα κομμάτι ψωμί (το οποίο λαμβάνουν με καθυστέρηση) κοιτάζουν στον ουρανό για να δουν τον γάιδαρο να πετάει, δεν υπάρχει ένας να αρθρώσει αντίλογο. Ευτυχώς, γιατί η ιστορία θα τους καταγράψει ως άθλιους Νενέκους, οι οποίοι -βεβαίως- άμα τη πτώση της χειμαζόμενης Αυτοκρατορίας, θα πάρουν αυτό που τους αξίζει.
Υ.Γ.1: Άργησα να γράψω αυτό το κομμάτι, γιατί με απασχολούσαν οι πραγματικοί μπασκετικοί ήρωες, οι αθλητές μπάσκετ με αγωνιστικό αμαξίδιο, που μας έκαναν να δακρύσουμε και να νιώσουμε ευλογημένοι που μετείχαμε της μυσταγωγίας τους.
kogas1010@gmail.com
