Αν υπήρχε μπασκετικό “Survivor”, οι “πράσινοι” θα ήταν στη μεριά των… διάσημων κι οι “ερυθρόλευκοι” στη μεριά των… μαχητών. Άλλωστε, μας έβαλε στον ρυθμό του τηλεπαιχνιδιού ο Μίλαν Τόμιτς, κάνοντας λόγο για “ασυλία” στον Γιάννη Μπουρούση.
Δεν υπήρχε περίπτωση να μην αντιδράσει ο Παναθηναϊκός κι αν σταθεί κανείς στην απουσία του Βασίλη Σπανούλη, θα αδικήσει την προσπάθεια νικητών και ηττημένων. Ήταν δεδομένο ότι οι “πράσινοι” θα αντιδρούσαν. Ο μπασκετικός εγωισμός δεν χάνεται, το “Νίκος Γκάλης” ακόμα κι όταν δεν είναι ασφυκτικά γεμάτο είναι καυτό, το ταλέντο δεν λείπει από την ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ (δεν τη βοήθησε από τον πάγκο).
Ξαναβρήκαμε τον Νίκο Παππά. Όχι το… ευνουχισμένο στρατιωτάκι, αλλά τον παίκτη που ανακατεύει τις άμυνες. Αυτόν που μπορεί να γίνει ηγέτης του Παναθηναϊκού, αν δεν του πειράξουν το μυαλό. Γιατί άλλο πράγμα να ωριμάσει, άλλο πράγμα να παίζει σκιασμένος, προσπαθώντας να ακολουθήσει πιστά τις όποιες οδηγίες, αρνούμενος να εκμεταλλευτεί το χάρισμα που διαθέτει.
Ξαναβρήκαμε και τον Έρικ Γκριν. Στον αγώνα που όφειλε να φωνάξει “παρών”, έδειξε ότι μπορεί να γίνει ηγέτης του Ολυμπιακού, ότι δεν ήταν τυχαία η επιλογή του. Άργησε; Ίσως. Δεν ταιριάζει με τον Σπανούλη; Ίσως. Θέλει περισσότερο χρόνο και χώρο; Ίσως. Πάντως, αυτός ο Γκριν αξίζει τα λεφτά του.
Η σειρά έχει δρόμο. Ουσιαστικά πάμε πάλι από την αρχή κι απλά μειώνονται οι ευκαιρίες. Ο Ολυμπιακός φορτώνεται το άγχος, καθώς πρέπει να υπερασπιστεί την έδρα του, για να μην παίξει τα… ρέστα του στην τέταρτη αναμέτρηση. Ενδεχόμενη απουσία του Σπανούλη, σε συνδυασμό με τις απουσίες των Λοτζέσκι – Χάκετ, μειώνει αισθητά το αξιόμαχο της ομάδας, αλλά κι οι τραυματισμοί είναι στο παιχνίδι.
Υ.Γ.: Στο γήπεδο εμφανίστηκαν τρεις διαιτητές, οι εξής δύο: ο Τάσος Πηλοΐδης. Κανένα άλλο σχόλιο.
Υ.Γ.1: Ο Ντομινίκ Ουότερς ήταν σκέτη καταστροφή. Αντίθετα, ο Κένι Γκάμπριελ ήταν πολύ χρήσιμος.
kogas1010@gmail.com
