Περί της ουσίας της πράξης του Ηλία Παπαθεοδώρου αναφερθήκαμε σε προηγούμενο άρθρο μας (“Το άδικο χέρι“), οπότε δεν έχουμε λόγο να επανέρθουμε. Επειδή, όμως, αρκετός κόσμος -κάποιοι καλοπροαίρετα, κάποιοι με… πρόθεση– στάθηκε στο… αποτέλεσμα και πως η απειθαρχία των νεαρών στις εντολές του κόουτς μπορούσε να ανατρέψει το αποτέλεσμα, ας δούμε κι αυτήν την οπτική γωνία.
Ο τρόπος με τον οποίο ο Ηλίας Παπαθεοδώρου αντέδρασε, πετώντας τη διαπίστευσή του και επιχειρώντας να χτυπήσει τον παίκτη που κάθονταν στον πάγκο, μπορούσε να επιφέρει τεχνική ποινή, αν οι διαιτητές τον έβλεπαν και ήταν σχολαστικοί. Ευτυχώς ένα από τα δύο δεν συνέβη. Ή δεν τον είδαν, ή δεν ήταν τόσο σχολαστικοί…
Αν, όμως, είχε χρεωθεί με τεχνική ποινή κι άλλαζε χέρια η νίκη, θα μιλούσαν (όσοι μιλούν) για το λάθος των παικτών, ή για την γκάφα του Ηλία; Κι αν συμφωνήσουμε ότι από τη στιγμή που δεν είδε το “ταυ” όλα καλά, τότε πρέπει να αποδεχθούμε και πως από τη στιγμή που νικήσαμε όλα καλά και για τους παίκτες, όποιο λάθος κι αν έκαναν.
Σκεφτείτε το λίγο…
