Είδα την εικόνα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς να διώχνει (σπρώχνοντας) τον Μπιέλιτσα και να τον στέλνει στ’ αποδυτήρια. Μετά διάβασα και τις δηλώσεις του, για να έχω πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Θαρρώ ότι είναι η πιο ατυχής στιγμή του Ζοτς, από τότε (το 1994) που -προσωπικά- παρακολουθώ την προπονητική του διαδρομή κι αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν κάποιοι “συνάδελφοι” να το ερμηνεύουν ως… μαγκιά. Ενδεχομένως είναι καλύτεροι “δημοσιογράφοι” από εμάς.
“Είναι σημαντικό να καταλάβουν οι παίκτες μου τη σημασία της ομάδας. Αυτό τους λέω συνέχεια. Δυστυχώς δεν καταλαβαίνουν” είπε μεταξύ άλλων ο Ομπράντοβιτς και δεν απομονώνω φράσεις για να εξάγω συμπέρασμα. Άλλωστε η εικόνα δεν λέει ψέματα.
“Θα τους πω τα πάντα στα αποδυτήρια. Για μένα αυτό το περιστατικό δείχνει ποιοι πρέπει να είναι οι κανόνες. Όλοι πρέπει να εξυπηρετούν την ομάδα η οποία είναι πάνω από όλους” συμπλήρωσε.
Πρώτα απ’ όλα η συμπεριφορά του κόουτς Ομπράντοβιτς δεν ήταν ο ορισμός της “επαγγελματικής“. Κάθε παίκτης δικαιούται στο λάθος, ο προπονητής οφείλει να του εξηγήσει, να τον διορθώσει, να τον αποπέμψει ενδεχομένως, όχι όμως να τον σπρώξει, όχι να τον ξεφτιλίσει μπροστά στον κόσμο.
Αν αυτό είχε γίνει στην προπόνηση, μέσα στην ομάδα, όπως λέει κι ο ίδιος ο Σέρβος κόουτς, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Όμως έγινε μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου κι η προσπάθεια του Ζοτς να συνετίσει τον Μπλιέλιτσα που παρεκτράπηκε ήταν ατυχής και υπερβολική.
“Οτιδήποτε συμβαίνει σε μία ομάδα θα πρέπει να είναι όλοι μαζί. Δεν είναι καλό οι παίκτες να λογομαχούν έτσι μεταξύ τους. Σκοπός μου είναι να προστατέψω την ομάδα” είπε. Κι έχω την εντύπωση ότι τα λόγια του έρχονται σε ευθεία αντιδιαστολή με την πράξη του.
Όταν δύο παίκτες λογομαχούν κι έχει άδικο (το δέχομαι εξ ορισμού, δεν ήμουν δα κι εκεί, ούτε θαρρώ ότι έχει προκατάληψη κατά του Μπιέλιτσα ο κόουτς της Φενέρ) ο ένας, ο προπονητής οφείλει να ρίξει τους τόνους και στην προπόνηση, στο βίντεο, στ’ αποδυτήρια, εκεί όπου είναι το ομαδικό άδυτο, να επιπλήξει, να τιμωρήσει, να επιβάλλει τον νόμο του.
Θυμάμαι να σκούζουν οι ίδιοι συνάδελφοι που τώρα αποθεώνουν τον Ζοτς, όταν ο Γιώργος Μπαρτζώκας μίλησε απρεπώς σε παίκτη του. Τότε τον είχαμε ψέξει, κάνουμε το ίδιο και τώρα, γιατί η στάση μας δεν αλλάζει ανάλογα με τα πρόσωπα και το πόσο μας είναι αρεστά.
Όπως είχαμε ψέξει (πάνε χρόνια, δεν υπήρχε καν το διαδίκτυο ως μέσο έκφρασης) τον Γιάννη Ιωαννίδη όταν σε στιγμή εκνευρισμού πέταξε (μάλλον χωρίς πρόθεση, αλλά… παλιές ιστορίες αυτές) το μπουκάλι στον Γιώργο Σιγάλα.
Εν γένει, οι προπονητές είτε οφείλουν να είναι παιδαγωγοί, είτε “μαέστροι“. Σε κάθε περίπτωση η χρήση βίας, τα σπρωξίματα, η μείωση της προσωπικότητας του παίκτη, δεν συνάδουν με τη μοντέρνα αντίληψη περί προπονητικής. Άλλωστε, μιλάμε για επαγγελματίες και το πρώτο που οφείλουν αμφότεροι να κάνουν είναι να επιδεικνύουν επαγγελματική ευγένεια.
Ο Ζοτς το παράκανε στη συγκεκριμένη φάση…
kogas@ebasket.gr
