Δεν ξέρω αν έχει πλάκα η ΟΔΚΕ, ή μας κάνει πλάκα.
Τις ημέρες που πέρασαν, τις ημέρες των τελικών τού πρωταθλήματος, αν υπήρχε μια συζήτηση που υπερίσχυε των εκπληκτικών αγώνων, αφορούσε στα χάλια τής διαιτησίας. Ανεξαρτήτως οπαδικής προσέγγισης, όλοι συμφωνούμε πως και στους πέντε τελικούς η διαιτησία ήταν κατώτερη του αναμενομένου. Όλοι είπα; Πλην της στενής ηγετικής ομάδας τής ΟΔΚΕ.
Η Ομοσπονδία των Διαιτητών εξέδωσε ανακοίνωση. Φωνή της λογικής δεν τη λες, αλλά αν μη τι άλλο αναγνωρίζεις στην ΟΔΚΕ και ιδιαίτερα στον πρόεδρό της, Παντελή Ελευθεριάδη, ότι έχει χιούμορ.
Η ανακοίνωση της ΟΔΚΕ
«Αγαπητοί συνάδελφοι,
Με την ολοκλήρωση όλων των πρωταθλημάτων της αγωνιστικής περιόδου 2023-2024, η ΟΔΚΕ συγχαίρει όλους τους Διαιτητές, που για μια ακόμη χρονιά έβγαλαν εις πέρας, επάξια το έργο που τους έχει ανατεθεί.
Καλύφθηκαν όλες οι αγωνιστικές υποχρεώσεις. Με αυταπάρνηση, συνέπεια και αφοσίωση, σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδος, σε όλες τις κατηγορίες, από τα πρωταθλήματα των μικρών ηλικιών, μέχρι και τους τελικούς του πρωταθλήματος της Basket League όπου για μια ακόμη φορά η Ελληνική Διαιτησία Καλαθοσφαίρισης ήταν Υψηλότατου Επίπεδου.
Συγχαρητήρια»
Μιλάμε για την απόλυτη αντιστροφή τής πραγματικότητας. Στο μόνο που θα συμφωνήσουμε είναι ότι καλύφθηκαν όλες οι αγωνιστικές υποχρεώσεις. Το ότι έχουμε 100 διαιτητές (αγροτική πολιτική της ΟΔΚΕ) Α1 κατηγορίας και σφυρίζουν οι 15-20 το προσπερνούμε. Σημασία έχει ότι βγήκαν οι υποχρεώσεις. Πώς βγήκαν;
Υπάρχει κατηγορία όπου ΔΕΝ είχαμε ουρλιαχτά για τις κακές διαιτησίες; Υπάρχει κατηγορία, μηδέ εξαιρουμένων των τοπικών πρωταθλημάτων, που οι ομάδες δεν είναι στα κάγκελα; Υπάρχει κατηγορία που δεν ξεχειλίζει η οργή από το συναίσθημα της αδικίας;
Για τους τελικούς της Basket League ό,τι και να πούμε κινδυνεύουμε να τρακάρουμε με την κοινή λογική. Φαντάζομαι πως και τους ίδιους τους διαιτητές να ρωτήσουμε, ΔΕΝ θα πουν ότι η διαιτησία ήταν «υψηλότατου επιπέδου».
Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη της ΟΔΚΕ, που στην πραγματικότητα έπρεπε να είναι ένα συνδικαλιστικό όργανο και τίποτα παραπάνω, να υπερασπιστεί το έργο της. Το ποιο; Από αυτό το σημείο, μέχρι του να κάνει το μαύρο άσπρο, έχει απόσταση.
Αντιλαμβάνομαι επίσης πως για τον Παντελή Ελευθεριάδη και τη στενή διοικητική του ομάδα (όχι όλο το Δ.Σ.) αυτές οι διαιτησίες είναι «υψηλότατου επιπέδου». Αν το συγκρίνει με το δικό του, όταν ήταν διαιτητής, που δεν πρέπει να έχει ακουστεί ο ήχος της σφυρίχτρας του, αν το συγκρίνει με το επίπεδο των συνοδοιπόρων του, που όταν σφύριζαν τοπικό νόμιζαν ότι βρίσκονται στον τελικό της Ευρωλίγκας, είναι λογικό να το βρίσκει όχι απλά υψηλότατο, αλλά τεράστιο.
Το ελληνικό μπάσκετ έχει ανάγκη ΚΑΙ από μια διοίκηση της ΟΔΚΕ, που θα αντιλαμβάνεται πότε υπάρχει οργή για τη διαιτησία, που θα αναγνωρίζει τα λάθη της και αντί να δουλεύει μαγουλάκι, αντί να αντιστρέφει τη λογική, αντί να διασύρεται δημόσια, θα τολμά να κάνει αυτοκριτική.
Αν ήμουν στη θέση των μελών του Δ.Σ. της ΟΔΚΕ και ιδιαιτέρως του προέδρου, βλέποντας αυτές τις διαιτησίες και όσα ακολούθησαν, θα έθετα από ευθιξία την παραίτησή μου, λέγοντας «συγνώμη απέτυχα». Αντ’ αυτού θριαμβολογούν, ακροβατώντας μεταξύ της τραγικής αντιμετώπισης και της ιδιαίτερης χιουμοριστικής προσέγγισης.
