Λένε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, άλλοτε σαν φάρσα κι άλλοτε σαν τραγωδία. Ο Γιάννης Μπουρούσης βίωσε την επανάληψη της ιστορίας, αλλά μόνο αυτός γνωρίζει αν θεώρησε ότι “η ζωή τού κάνει πλάκα“, ή αν αντιλήφθηκε πόσο τραγική ήταν η απόφαση που είχε πάρει τέσσερα χρόνια πριν. Τόσο αυτός, όσο και οι συμπαίκτες του στον Ολυμπιακό…
Θα ξετυλίξω το κουβάρι, σημειώνοντας πως δεν είναι επί προσωπικού το σχόλιο μου. Στο πρόσωπο του Γιάννη Μπουρούση ας αναζητήσει καθένας από τους πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής το στίγμα του στον μπασκετικό χάρτη.
Ήταν 23 Οκτωβρίου 2010 (κοίτα σύμπτωση και τα δύο περιστατικά παραμονές εθνικών εορτών), όταν στο Αλεξάνδρειο συγκεντρώθηκαν οι παίκτες του Άρη και του Ολυμπιακού για το τζάμπολ της σεζόν. Από τη μια, όλα τα αστέρια (Παπαλουκάς, Μπουρούσης, Σπανούλης, Μαυροκεφαλίδης, κτλ.). Από την άλλη οι ξένοι (ανάμεσά τους κι ο Ντάνστον) και κάποια αμούστακα παιδιά (Σιόπης, Βασιλειάδης, Μποχωρίδης, Χρυσικόπουλος).
Ο ΠΣΑΚ είχε κηρύξει απεργία, την οποία τήρησαν οι παίκτες του Άρη, όχι όμως και οι παίκτες του Ολυμπιακού. Ήταν εκείνο το καταραμένο διήμερο, που τα ΜΑΤ έβγαλαν σηκωτά τα μέλη του ΠΣΑΚ από το παρκέ του Ελληνικού, λίγο πριν το τζάμπολ του αγώνα – ντροπής ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Ίκαρο Καλλιθέας.
Θυμάσαι Γιάννη τί έκανες τότε; Όντας αντιπρόεδρος του ΠΣΑΚ, έχοντας μιλήσει (στο 3.50”, για να μην ψάχνετε) μαζί με άλλους συμπαίκτες σου (και τον Δημήτρη Διαμαντίδη, βεβαίως, ο οποίος επίσης αγωνίστηκε κανονικά κόντρα στον ΠΑΟΚ, και κόντρα στον “κολλητό” του Λάζαρο Παπαδόπουλο, που όχι μόνο κράτησε τους παίκτες του “δικεφάλου” μακριά, αλλά έφυγε κι από την ομάδα λίγο μετά, στηρίζοντας τις θέσεις του) στο βίντεο που ακολουθεί.
Θυμάσαι Γιάννη τί έκανες τότε; Πειθάρχησες στις εντολές της διοίκησης του Ολυμπιακού και άδειασες τους συναδέλφους σου. Κι εσύ, κι ο νυν πρόεδρος του ΠΣΑΚ, Μανώλης Παπαμακάριος, και κάποιοι άλλοι.
Αναρωτιέμαι, τώρα ως παίκτης της Ρεάλ, την ώρα που σχημάτιζες με τους συμπαίκτες σου τον διάδρομο, γνωστό και ως “pasillo“, και άπλωνες το χέρι στον αρχηγό της Μπιλμπάο, Άλεξ Μουμπρού, τί σκεφτόσουν; Αλήθεια, μετάνιωσες για εκείνη την επιλογή σου, ή μήπως απλά έλεγες μέσα σου “πάλι καλά που δεν είμαι εγώ στη θέση σου;“…
Δεν είναι προσωπικό. Έτυχε να είναι ο Μπουρούσης εκεί. Θα μπορούσε να είναι κι ο Μανώλης Παπαμακάριος και τα μέλη του νυν Δ.Σ. του ΠΣΑΚ, που δεν βρήκαν τον χρόνο (μάλλον θα πήγαν στην παρέλαση) να βγάλουν μια ανακοίνωση για τους Ισπανούς συναδέλφους τους. Αλλά τί να γράψουν;
Εδώ έχουν κλείσει τα μάτια στα της χώρας τους, μετατρέποντας ένα συνδικαλιστικό όργανο σε καρικατούρα και κάνοντας απλά… παρελάσεις δίπλα σε παράγοντες, προβάλλοντας το λαμπερό τους χαμόγελο, το οποίο συμπληρώνει τις κενές περιεχομένου τοποθετήσεις τους.
Ήταν ωραία η εικόνα. Παραφωνία ήταν η παρουσία του Γιάννη Μπουρούση. Γιατί δεν μπορεί να είσαι και με τον χωροφύλακα, και με τον αγροφύλακα. Κάποια στιγμή πρέπει να διαλέξεις “στρατόπεδο“. Κι εσύ Γιάννη μου, κι εσύ Μανωλιό, κι εσείς παλικάρια του Δ.Σ. του ΠΣΑΚ, που έχετε καταγραφεί στην ιστορία ως αυτοί οι οποίοι έβαλαν ταφόπλακα στον σύνδεσμο των καλαθοσφαιριστών.
kogas@ebasket.gr
