Ο Παναγιώτης Φασούλας ήταν ο καλεσμένος της 9ης Super Basketball και μίλησε για όλους και για όλα. Η αλήθεια είναι πως μας μπέρδεψε… “Δεν είναι εύκολο να αλλάξει ούτε ο ΕΣΑΚΕ, ούτε η Ομοσπονδία. Είναι ευρωπαϊκό το ζήτημα. Κατά την άποψή μου η Ευρωλίγκα μπορεί να αποφασίσει ποιας χώρας το πρωτάθλημα θα ανέβει επίπεδο και ποιας όχι” είπε μεταξύ άλλων και συμπλήρωσε:
“Ας γίνει διάσπαση. Καλό θα ήταν να υπάρχουν δύο πρωταθλήματα, αλλά η σημερινή FIBA δεν έχει τα “άντερα” να φτιάξει μία δεύτερη διοργάνωση“!
Κάπου εδώ αρχίζει το δικό μας μπέρδεμα. Οι απόψεις του Παναγιώτη Φασούλα απηχούν των απόψεων του Γιώργου Βασιλακόπουλου; Αμφότεροι θεωρούν τη FIBA ως μια αρχή χωρίς… “άντερα“;
Αν ναι, είναι μια νέα προσέγγιση, γιατί μέχρι πρότινος ο πρόεδρος της ΕΟΚ θεωρούσε πως ό,τι προέρχεται από τη διεθνή ομοσπονδία του ανήκει και πως είναι ο αυτοδίκαια μοναδικός της εν Ελλάδι εκπρόσωπος. Ακόμα κι αν από τα “κεντρικά” δεν του δίνουν σημασία…
Αν πάλι δεν συμφωνεί, αναρωτιέμαι πώς λειτουργεί η ΕΟΚ στον τομέα της “εξωτερικής πολιτικής“, όταν άλλα σκέφτεται ο πρόεδρος κι άλλα ο “σύμβουλος” και -κατά πολλούς- επόμενος πρόεδρος (διάδοχος).
Υπάρχει και δεύτερο μπέρδεμα. Αναφερόμενος στο ευρωπαϊκό μπάσκετ υποστήριξε ότι “… δεν μοίραζαν λεφτά. Με 200.000 ευρώ στον πρωταθλητή Ευρώπης, μπορεί να υπάρχει Βρετανός ή Γερμανός επιχειρηματίας, να μπει στο μπάσκετ; Γιατί, αφού δεν τον ενδιαφέρει να ψάχνει να κάνει δουλειές με το δημόσιο μετά”.
Μάλιστα το προχώρησε και πιο μακριά. “Τώρα που μπήκε η ΦΙΜΠΑ κι έδωσε 30 εκατομμύρια, άρχισε η Ευρωλίγκα να μοιράζει λεφτά.. Ή δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, ή τους δούλευαν” είπε αναφερόμενος στον Μπερτομέου και τα σωματεία.
Αν θυμάμαι καλά ο Γιώργος Βασιλακόπουλος δήλωνε (αν άλλαξε, συγγνώμη δεν το πήρα χαμπάρι) “εραστής” του ερασιτεχνικού μπάσκετ, αφόριζε τη λογική των επαγγελματιών παραγόντων που κινούνται και κινούν με χρηματοοικονομικά κριτήρια, υπεραμύνονταν μιας -και καλά- ρομαντικής αντίληψης των σπορ.
Αντιθέτως, η “αράχνη” αντιμετωπίζει με καπιταλιστική αντίληψη (αφήστε από πού προέρχεται, άλλο ζήτημα) την επόμενη μέρα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Δεν είναι κακό, αλλά θα ήταν καλύτερο να συμφωνούσαν μεταξύ τους και να μας πουν τι σκέφτονται.
Δεν μπορεί ο ένας στη συνέντευξή του να μιλά για “το μεγάλο, το ωραίο και τ’ αληθινό“, που καταστρέφουν οι “επαγγελματίες παράγοντες” και το… δεξί του χέρι να μιλά με όρους ελεύθερης οικονομίας. Ή δεν ξέρει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά, ή μας δουλεύουν. Εκτός αν τις μονές ημέρες είναι σοσιαλιστικής αντίληψης και τις ζυγές βγαίνει ο φιλελεύθερος (έως και άκρως καπιταλιστικός) εαυτός τους.
Συνήθως ο ιστός της αράχνης είναι… κομψοτέχνημα. Η “δική μας” αράχνη μάλλον είναι μπερδεμένη.
