Μαδρίτη, αποστολή
Περηφάνια! Ζούμε σε μία χώρα που φυλλοροεί κάθε μέρα, αλλά να που ο Βατούτιν κοιτούσε απορημένος, όλη η μπασκετική Ευρώπη σάστισε κι όπως λέει ο ποιητής ”… ίσως τα λιγότερα να είναι περισσότερα”.
Ως προπονητής ένιωσα περήφανος για μία ελληνική ομάδα, με γηγενείς αμούστακους πρωταγωνιστές, μία ομάδα με συνοχή και μέταλλο. Αλλά νιώθω και ”συναδελφική περηφάνια“, γιατί όλο κάτι συμβαίνει και βγαίνει ένας… Σφαιρόπουλος.
”Η μάνα του λόχου” εμπνέει την ομάδα, δημιουργεί ψυχισμό, θέληση. Κι όταν η ομάδα ακολουθεί, τότε ο coach παίζει και καθοδηγεί καλύτερα.
Τέλος, ομάδες με κάθετη δομή, κόσμο, ιστορία και όχι “παίζω μπροστά σε θέατρο“, βγάζουν την extra βούληση.
Αυτό το παιχνίδι τελείωσε. Ηρεμία, αύριο θα είναι μία άλλη μέρα, με νέους στόχους και αναζητήσεις.
Vamos, για την πρωτιά.
