Πέντε μέρες στη Μαδρίτη, παιχνίδια, meetings, τουρνουά μικρών, clinic, έχεις πολλά να σκεφτείς γυρίζοντας. Ανασύρουμε όσα βάλαμε στις… αποσκευές του μυαλού μας και πασχίζουμε να τα μετατρέψουμε από βιωματικές εμπειρίες, σε υλικό για μελλοντική χρήση. Δεν είναι όλα για να γραφτούν. Ίσως δεν ενδιαφέρουν και πολλούς από εσάς. Απλά, θα παραθέσουμε λίγα από αυτά, που ίσως αξίζει να διαβάσετε:
– “Μάθαμε”: Πίνοντας καφέ με κορυφαίο στέλεχος του Ολυμπιακού την επομένη του ημιτελικού, συμφωνήσαμε πόσο σημαντικό είναι το γυμναστικό πρόγραμμα της ομάδας και πόσο προσηλωμένοι είναι όλοι οι αθλητές σε αυτό. Εμφατικά κατέληξε “πληρώσαμε και μάθαμε…“.
– Εκπαίδευση: Μιλώντας με τον κορυφαίο ως προσωπικότητα Ζόραν Σάβιτς, μου είπε ότι στέλνουν coaches Middle East, για basketball after school hours. Μου επισήμανε τον ρόλο της εκπαίδευσης στο μπάσκετ. Σε χαμηλό, μέτριο και υψηλό επίπεδο (τέτοια λόγια μού δίνουν κουράγιο).
– Όχι στα πλέι οφ: Ενώ μιλούσαμε με τον κόουτς Ιτούδη, είχαμε ένα πεντάλεπτο standing meeting με τον κ. Τζόρντι Μπερτομέου. Δικαιολόγησε τη θέση του “όχι πλέι οφ“, καθώς θεωρεί ότι η Ευρώπη δεν είναι Αμερική, να ενδιαφέρονται όταν παίζονται τελικοί σε άλλη χώρα. Στο φάιναλ φορ, όλοι μαζεύονται, είναι μία γιορτή με πολλές ανατροπές. Η ύπαρξη πλέι οφ υπάρχει και κυριαρχεί στο Τop16 (τα συμπεράσματα δικά σας).
– Τουρνουά μικρών: Οκτώ ομάδες από όλη την Ευρώπη και καμία από την Ελλάδα! Κακό. Τρομακτική εμπειρία για τους νεαρούς σταρ. Έξι χιλιάδες κόσμος στον τελικό, μπροστά σε πλήθος ατζέντηδων, απ’ όλον τον κόσμο. Πώς μετά αυτοί οι παίκτες να μην έχουν παραστάσεις; Και κάπως έτσι χτίζεται το promotion.
– Clinic: Πολύ καλό σεμινάριο προπονητών. Όχι σε αριθμό (60-70),αλλά οι ομιλητές δυνατοί: Φώτης Κατσικάρης, μιλούσε σε 3 γλώσσες (!), αλλά την παράσταση έκλεψε ο Αλόνσο. Για χάρη του έχασα ένα δεκάλεπτο από τον τελικό των μικρών. Από Ελλάδα ήμασταν μόνο τρεις.
– Δημοσιογράφοι: Δυναμικότατη παρουσία με 70-80 άτομα. Ακούραστοι, τρελαμένοι, αλλά μόνο ένας από τη Θεσσαλονίκη!
– Παράγοντες: Έλαμψαν με την απουσία τους. Εκτός του προέδρου του ΕΣΑΚΕ, Γιώργου Χαλβατζάκη, κανείς.
– Πρωταθλήτρια Ρεάλ: Την έλεγαν looser, αλλά φέτος κέρδισε με κυρίαρχο χαρακτηριστικό τη σκληράδα: Νοτσιόνι, Ματσιούλις, Αγιόν, Ρέγιες… Οι τίτλοι θέλουν άμυνα, καρδιά και τακτική (στο βάθος του πάγκου της Ρεάλ, βρίσκεται ο φίλος κι εξαιρετικός κόουτς Τσους Ματέο).
– Υπνοπαιδεία: Με ρώτησε ένας γνωστός δημοσιογράφος: “Πώς τα βάζει αυτά ο Σπανούλης;” κι εννοούσε αυτά που έβαλε στο τέλος με την ΤΣΣΚΑ. “Τα έχει δει από πριν” του απάντησα.
“Τα σκέφτεται μήνες, κοιμάται και νιώθει τα ακροδάχτυλα του, την απόσταση, σταματά τον χρόνο και τα αποτυπώνει στη παρεγκεφαλίδα του. Είναι σαν τον… έρωτα: Νιώθεις ότι κάπου έχεις ξανασυναντηθεί και με ανάκληση επαναφέρεις τη στιγμή μπροστά σου”.
Καλημέρα και καλή τύχη σε όλους.
