Στις μεγάλες (βλέπε σοβαρές) εταιρίες, τα πρωτοκλασάτα στελέχη περνούν από σεμινάρια διαχείρισης κρίσης. Μάλιστα, κατά καιρούς -στο πλαίσιο αυτών των σεμιναρίων- γίνονται “ασκήσεις θάρρους“, καλούνται τα στελέχη να διαχειριστούν μια υποτιθέμενη κρίση, ώστε να έχουν εφόδια στα χέρια τους, αν κι εφόσον προκύψει ανάγκη.
Οι διαιτητές υψηλού επιπέδου είναι υποχρεωμένοι να διαχειρίζονται κρίσεις καθημερινά. Φαντάζομαι πως ποτέ δεν έχουν περάσει από ανάλογη διαδικασία, ούτε έχουν διδαχτεί πώς πρέπει να ξεπερνούν “δύσκολες καταστάσεις“. Αρκεί, για τους “καθηγητές διαιτησίας” ο κανονισμός, ο νόμος, οι κυρώσεις που ορίζονται. Κι, όμως, το συγκεκριμένο εγχειρίδιο είναι ανεπαρκές.
Δείτε για παράδειγμα τον τρόπο που διαχειρίστηκαν οι διαιτητές του ντέρμπι της Θεσσαλονίκης (Γκόντας – Κορομηλάς – Ψαριανός) την… κρίση που προέκυψε. Ένας θερμοκέφαλος πέταξε έναν πυρσό. Ο συγκεκριμένος μάλλον δεν θα το ξανακάνει, αφού δέχθηκε τις… νουθεσίες (sic) όσων ήταν δίπλα του. Η βλακεία, όμως, είχε γίνει.
Μια μεμονωμένη ενέργεια μπορούσε να τινάξει στον αέρα το παιχνίδι Άρης – ΠΑΟΚ, αν οι διαιτητές (προεξέχοντος του Σπύρου Γκόντα) δεν διαχειρίζονταν με έξυπνο τρόπο την… κρίση, ώστε να τελειώσει το ματς ομαλά. Συγκρίνετε τώρα, με τον τρόπο που το διαχειρίστηκε ο Παναγιώτης Αναστόπουλος.
Προσέξτε: Δεν κρίνεται η διαιτητική τους επάρκεια, καθώς και ο Γκόντας, και ο Αναστόπουλος, και ο Κορομηλάς είναι διεθνείς διαιτητές, εκ των κορυφαίων που διαθέτουμε. Είδαν με διαφορετικό μάτι το συμβάν, δεν εκτίμησαν με τον ίδιο τρόπο αν επρόκειτο για μια συλλογική παρεκτροπή στην οποία πρέπει να επιβάλλουν τις κανονιστικές διατάξεις που ορίζονται, ή για ένα μεμονωμένο ατυχές γεγονός.
Από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε το πρόβλημα, προσωπικά έγραφα ότι δεν συνέτρεχαν λόγοι διακοπής του ντέρμπι. Αποφάνθηκαν Αθλητικοί Δικαστές, ΑΣΕΑΔ, άρα δεν έχει νόημα να επανέρθω. Η στάση των διαιτητών απέναντι σ’ ένα αντίστοιχο μεμονωμένο και ατυχές γεγονός, δείχνει πως μπορούν να λύσουν προβλήματα, χωρίς να σταθούν στο… γράμμα του νόμου.
Θυμηθείτε πως πριν από χρόνια ο Λάζαρος Βορεάδης εφηύρε την επανάληψη βολής, οσάκις ο παίκτης που βρίσκεται στη γραμμή της φιλανθρωπίας γίνεται στόχος λέιζερ. Ο νομοθέτης δεν το είχε προβλέψει, ο “Λάρι” διαχειρίστηκε με έξυπνο τρόπο μια κρίση της στιγμής κι εντέλει νομοθέτησε. Όπως κι ο Χρήστος Χριστοδούλου, όταν (και πάλι στο Αλεξάνδρειο) ζήτησε να δει την επαναληπτική προβολή, πριν κρίνει την τύχη του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Κι ας μην προβλέπονταν από τον κανονισμό…
Επειδή δεν μπορεί καμία ΦΙΜΠΑ, καμία Ευρωλίγκα, καμία ΟΔΚΕ, καμία ΚΕΔ, κανείς παράγοντας, να προβλέψουν τί μπορεί να συμβεί, θαρρώ ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να εξοπλίσουμε τους διαιτητές με ιδέες, αναφορικά με την αντιμετώπιση κρίσεων.
Δείχνοντας εμπιστοσύνη σε διαιτητές που διαπρέπουν στην Ευρώπη, μόνο κερδισμένοι μπορούμε να βγούμε, αντί να ασχολούμαστε με το πώς θα τιμωρήσουμε πότε τον Χριστοδούλου γιατί δεν είχε προσωπικό ελικόπτερο να φτάσει έγκαιρα, πότε τον Σχινά γιατί έγραφε τον νόμο που δεν άρεσε στον Βασιλακόπουλο, πότε τον ένα και πότε τον άλλον διεθνή διαιτητή.
Εφόδια χρειάζονται, εμπιστοσύνη κι όχι… βούρδουλα. Γιατί απλά είναι πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν…
