Ο καλός φίλος, Μιχάλης, επανήρθε με ένα επίκαιρο άρθρο, το οποίο -όπως συνηθίζω, αφού μου αρέσει και ο τρόπος σκέψης, και ο τρόπος γραφής του- συνυπογράφω. Όχι μόνο γιατί συμφωνώ με όσα υποστηρίζει, αλλά και γιατί -ακόμα κι αν διαφωνούσα- θα ήθελα κάποιος σαν αυτόν να τα λέει.
Αναλυτικά το μήνυμά του στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο:
“Δεν θυμάμαι ποτέ να με έμαθε κάποιος να χειρίζομαι το ραδιόφωνο. Ούτε την τηλεόραση, παρά την πολυπλοκότητά της, σε σχέση με το ραδιόφωνο. Όταν, βέβαια, αναφέρομαι στη χρήση τέτοιων συσκευών, δεν εννοώ μόνο το “άνοιγμα – κλείσιμο“, αλλά και τη συμπεριφορά του χρήστη, όσον αφορά στις επιλογές του.
Δεν υπήρχαν ούτε υπάρχουν guidelines, παρά μόνον για την καταλληλότητα που αφορά στις ηλικίες, οι οποίες επιτρέπεται να βλέπουν κάποιο πρόγραμμα. Κι αυτό ισχύει μόνο στην τηλεόραση, γιατί στο ραδιόφωνο επιτρέπονται τα πάντα στους πάντες. Το μόνο που οφείλει να εκπαιδεύσει ο χρήστης είναι η Αντίληψή του.
Τώρα, εάν υποθέσουμε ότι το ίδιο ισχύει και για το διαδίκτυο (με βεβαιότητα υπογράφω -ως επιστήμων- ότι δεν ισχύει τίποτα περισσότερο από τα άλλα μέσα, παρά η διαφορετικότητά του και η αμφίδρομη διάδραση των χρηστών) δεν μπορώ να αντιληφθώ ποιος είναι εκείνος ο λόγος, ή οι λόγοι, που κάποιοι έχουν τη δυνατότητα με προσωπικές παρεμβάσεις να μου υποδείξουν οτιδήποτε, σε σχέση με την συμπεριφορά μου σ’ αυτό κι εφ’ όσον αυτή συνάδει με τα, στην καλύτερη και πιο “χριστιανική” περίπτωση, χρηστά ήθη.
Σε κάθε περίπτωση εύχομαι να μην παρέμβουν οι Εκκλησιαστικές Αρχές για την απαγόρευση αναρτήσεων, σχετικών με γάμους, βαπτίσια, αρραβώνες από την ΚΕΔ προς το σώμα των διαιτητών κι εκτός των τόσων εχθρών που έχει, αποκτήσει κι άλλον ένα. Σοβαρευτείτε και μην ξεχνάτε ότι πολλοί από εσάς της ΚΕΔ γνωρίζετε πώς είναι η ζωή χωρίς τηλεόραση, αλλά οι περισσότεροι από τους διαιτητές δεν έζησαν ούτε στιγμή της ζωής τους χωρίς διαδίκτυο.
Οφείλετε, αν μη τι άλλο, κι εφ’ όσον “πρέπει” να υπάρχουν guidelines, πρωτίστως να εκπαιδευτείτε εσείς ώστε η Αντίληψή σας -όσον αφορά στην χρήση του μέσου- να πλησιάζει την Αντίληψη ενός τουλάχιστον μέσου χρήστη“.
