Γνωρίζετε πως αποφεύγω να κάνω αναγωγές του τύπου «ναι, αλλά με καλύτερη ομάδα τα πράγματα θα είναι διαφορετικά», όμως δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός είχε απέναντί του τον πιο αδύναμο κρίκο.
Κι επειδή αυτό έχει διπλή ανάγνωση, ο χαμηλός συντελεστής δυσκολίας των «πράσινων», κάνει ακόμα πιο τραγική την ήττα που γνώρισαν από την Νταρουσάφακα οι «ερυθρόλευκοι» και δεν μπορούν να τη βγάλουν από πάνω τους.
Ανεξαρτήτως αντιπάλου θα πρέπει να συμφωνήσουμε (όποιος έχει μάτια βλέπει) πως ο Παναθηναϊκός του Πιτίνο δεν έχει καμία σχέση με τον Παναθηναϊκό του Πασκουάλ, που ήταν μπερδεμένος, γι’ αυτό κι έχανε από το… αεροδρόμιο. Ο Αμερικανός βάζει τη σφραγίδα του κι αλλάζει θεαματικά τον τρόπο προσέγγισης του παιχνιδιού.
Οι «πράσινοι» θέλουν να πάνε τον αγώνα στους 100 πόντους, να παίξουν σε up tempo, γεγονός που δίνει μεγαλύτερη άνεση στον Καλάθη για να δημιουργήσει. Ο Τόμας είναι εμφανώς βελτιωμένος, ο Παπαγιάννης δείχνει (κυρίως) στον εαυτό του πόσο λάθος έκανε που δεν δούλευε έτσι όπως δουλεύει τώρα, η παρουσία του δίνει ανάσες στον Γκιστ, ο οποίος με τη σειρά του βρίσκει τα πατήματά του.
Αν συνυπολογίσουμε και δύο χαρισματικούς στην επίθεση παίκτες (Κιλπάτρικ και Λάνγκφορντ, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά), που στην καλή τους βραδιά είναι σημείο αναφοράς, έχουμε μια πρώτη απάντηση γιατί έχει βελτιωθεί ο Παναθηναϊκός. Το άλλο μισό έχει να κάνει με την προσπάθεια στην άμυνα, με τα χέρια πάνω στην μπάλα, με την πίεση, με την πρόθεση να αναλάβουν καθένας την ατομική ευθύνη του μαρκαρίσματος.
Το μπάσκετ είναι σαν τη ζωή, κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις. Το up tempo δεν μπορεί να είναι σημείο αναφοράς για τα… μεγάλα ματς. Από τα τέλη των χρόνων του εννιά, τότε που οι Λιθουανοί του Καζλάουσκας κατέκτησαν την Ευρωλίγκα, δεν υπάρχει ομάδα που να πηγαίνει σε ντέρμπι με πλάνο να τρέξει σε ανοιχτό γήπεδο. Άρα πρέπει να δούμε τι λέει το «plan B».
Ο γρήγορος ρυθμός θα δώσει σε ομάδες με καλύτερη προσέγγιση στο παιχνίδι τη δυνατότητα αντίδρασης. Θα εκμεταλλευτούν ότι αυτό το τέμπο κουράζει τον Καλάθη και θα δημιουργήσουν προβλήματα. Φαντάζομαι ότι ο Πιτίνο το γνωρίζει πολύ καλύτερα από εμάς, αν και το μπάσκετ που προσπαθεί να παίξει είναι το μπάσκετ που οι Αμερικανοί διδάσκουν.
Στην Ευρωλίγκα δεν φτάνουν 1-2 παίκτες σε εξαιρετική βραδιά για να δώσουν «μεγάλες» νίκες, χρειάζεται πιο ομαδική δουλειά και αρκετοί να είναι στα όρια του διψήφιου, ή διψήφιοι.
Βεβαίως, για το συγκεκριμένο βράδυ αυτό το μπάσκετ που παίζει ο Παναθηναϊκός έφτανε και περίσσευε, οπότε ας κρατήσουμε τη νίκη, τη βελτίωση κι ας αφήσουμε τον ειδικό (αν όχι ο Πιτίνο, τότε ποιος;), να βρει εναλλακτικούς τρόπους, αν κάτι στραβώσει στο αρχικό πλάνο.
