Υπάρχουν δύο περιπτώσεις: Είτε να είπε όσα είπε ο Γιώργος Βασιλακόπουλος… εν βρασμώ ψυχής, είτε να τα είπε έχοντας ένα πλάνο, ένα σχέδιο στο μυαλό του. Καθένας μπορεί να διαλέξει τη δικαιολογία που θέλει, αλλά το αποτέλεσμα είναι κοινό: Ο πάλαι ποτέ ισχυρός άνδρας του ευρωπαϊκού μπάσκετ, είναι ανίσχυρος. Ο “βασιλιάς είναι γυμνός” και το τέλος είναι τόσο κοντά, όσο δεν φαντάζεστε…
Ας δεχθούμε πως οι δηλώσεις – κόλαφος που έκανε έγιναν εν βρασμώ ψυχής. Από μόνο του το γεγονός τον καθιστά ακατάλληλο για τη θέση του προέδρου της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης, καθώς ο έχων το γενικό πρόσταγμα οφείλει να ενώνει κι όχι να διασπά. Κι όταν ακολουθεί (για να μην πείτε ότι τον αδικώ) τη διοίκηση του Ολυμπιακού κι εμπλέκει την Εθνική, τότε δεν συνθέτει αλλά χωρίζει.
Αν έχει ένα πλάνο (που έχει) είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού: Θέλει να σύρει τον Παναθηναϊκό σε μια ακόμα μονομαχία με τον Ολυμπιακό, σε… ουδέτερο έδαφος, προκειμένου είτε να σώσει εαυτόν, είτε να επιχειρήσει ηρωική έξοδο.
Με δηλώσεις του τύπου “… με την πρόθεση της ΚΑΕ Ολυμπιακός να γκρεμίσει πάση θυσία την ΕΟΚ. Και στον βωμό της θυσίας έβαλε και τις εθνικές ομάδες. Είναι απαράδεκτη αυτή η επιλογή της. Βλάπτει σοβαρά την υγεία των εθνικών Νέων κι Ανδρών η επιλογή της ΚΑΕ Ολυμπιακός” ουσιαστικά στρέφει οριστικά και αμετάκλητα τον έναν εκ των δύο πόλων του ελληνικού μπάσκετ εναντίον του.
“Μα δεν ήταν;” ίσως να αναρωτηθεί κάποιος. Υποχρέωση ενός ηγέτη αυτού του επιπέδου είναι να γεφυρώσει το χάσμα, να πείσει τη διοίκηση του Ολυμπιακού ότι κάνει λάθος και -σε κάθε περίπτωση- να λύσει τις διαφορές αφότου τελειώσει η αποστολή της Εθνικής.
Υποχρέωση, επίσης, ενός ηγέτη αυτού του βεληνεκούς είναι να αποκαλύπτει και όχι να αφήνει ασαφή υπονοούμενα. Δεν είναι δημοσιογράφος σε παρασκηνιακή στήλη για να λέει “… με τον Κώστα Κουφό συνέβησαν μυστήρια πράγματα. Άλλαξαν τα πάντα μέσα σε ένα βράδυ. Την προηγούμενη ημέρα η οικογένειά του συζητούσε με την οικογένεια του Ζήση για τη διαμονή τους στην Ελλάδα και την επόμενη ο μάνατζέρ του μας ενημέρωσε πως δεν θα έρθει. Φαντάζομαι τα πάντα για αυτήν την ανατροπή για τον Κώστα Κουφό. Ίσως να μην ήταν απόλυτα δική του η απόφαση. Τον επηρέασαν οι τελευταίες επαφές του στις ΗΠΑ“.
Ποιοι τον επηρέασαν; Οι Νεφελίμ, οι εχθροί του έθνους, εξωγήινοι; Μα, αλήθεια, πόσους εχθρούς θα κατασκευάσει ακόμα; Πόσα φαντάσματα θα κυνηγά; Και για πόσο καιρό θα συζητάμε για τον Κώστα Κουφό, όταν δεν συζητάμε λεπτό για τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, τον Στράτο Περπέρογλου, τον Μάικ Μπράμος, ή ακόμα για τον Νικ Καλάθη πέρυσι, τον Θοδωρή Παπαλουκά και τον Δημήτρη Διαμαντίδη παλιότερα κι άλλους;
Το τέλος της δυναστείας Βασιλακόπουλου πλησιάζει με ταχύτατους ρυθμούς. Το όνομά του ακούγεται από γραφείο σε γραφείο (εκτός μπάσκετ), όχι με θετικά σχόλια. Δεν θα γράψω περισσότερα, αλλά αυτό που κάνει είναι να επιχειρεί ηρωική έξοδο, δίνοντας συνέχεια σε μια κόντρα, την οποία όφειλε ή να λύσει, ή να προσπεράσει, κλείνοντας αυτιά και μάτια.
Βεβαίως, το “επί προσωπικού” είναι πάνω από εθνικές, πάνω από το μπάσκετ, πάνω απ’ όλα. Ό,τι κι αν γίνει, να μην στάξει η ουρά του γαϊδάρου, να μην τσαλακωθεί η εικόνα του. Δυστυχώς γι’ αυτόν το τέλος της δυναστείας του θα είναι διαφορετικό από εκείνο που φαντάζονταν, ή που θα ήθελε…
kogas@ebasket.gr
