Ηράκλειο, αποστολή
Μετά “Τα (+) και τα (-)” της Εθνικής Νέων Ανδρών που σας παρουσιάσαμε χθες, ήρθε η ώρα να μάθετε καλύτερα τους παίκτες που επανδρώνουν φέτος το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Το Ebasket.gr -πιστό στην διάθεσή τους να σας αναλύει ό,τι αφορά τις μικρές ηλικίες- σας παρουσιάζει την “ακτινογραφιά” των δώδεκα διεθνών που ρίχνονται σήμερα το απόγευμα στη μάχη του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Κάποιους τους γνωρίζετε λόγω της παρουσίας τους σε ομάδες της Α1, κάποιους άλλους πάλι όχι αφού είτε αγωνίζονται σε ομάδες χαμηλότερης κατηγορίας, είτε στο εξωτερικό. Όπως και να έχει, το eBasket.gr σας φέρνει… στο πιάτο τα χαρακτηριστικά των παικτών του Κώστα Μίσσα.
Λευτέρης Μποχωρίδης (1994, 1μ94, SG/PG)
Αριστερόχειρας. Η μηχανική του σουτ του δεν είναι η καλύτερη δυνατή αφού σουτάρει με αργό ρυθμό. Παρόλ’ αυτά είναι αρκετά αποτελεσματικός από την περιφέρεια, κυρίως σε spot up καταστάσεις. Είναι ο καλύτερος χειριστής που έχει η Εθνική μας ομάδα, όπως επίσης κι ο ηγέτης της (μαζί με τον Ιωάννη Παπαπέτρου). Τις περισσότερες φορές που θα πάρει τη μπάλα θα απειλήσει κυνηγώντας το καλάθι, κυρίως με περιφερειακά σουτ, ενώ σχεδόν κάθε φορά που θα βάλει τη μπάλα στο παρκέ θα πάρει αριστερό διάδρομο.
Μιχάλης Λιάπης (1995, 1μ90, SG)
Ο καλύτερος σουτέρ της Εθνικής. Γι αυτό το λόγο αποτελεί την ασφαλέστερη επιλογή για το περιφερειακό σουτ. Ο γκαρντ του ΠΑΟΚ υστερεί σημαντικά σε επίπεδο αθλητικής ετοιμότητας γι αυτό το επίπεδο, αλλά καλύπτει την αδυναμία του με τον έξυπνο τρόπο παιχνιδιού του. Πιέζει πολύ πάνω στη μπάλα και διαβλέποντας πολλές φορές τις φάσεις καταφέρνοντας να κλέψει μπάλες.
Στέλιος Πουλιανίτης (1995, 1μ90, PG)
Πρόκειται για τον ίσως καλύτερο on ball defender που διαθέτει αυτή η ομάδα. Η σωματική του διάπλαση προδιαθέτει για έτοιμο παίκτη για το υψηλότερο επίπεδο, αλλά υστερεί σε βασικά κομμάτια του παιχνιδιού του, όπως το σουτ. Πέρα από την αμυντική του προσήλωση, ο ύψους 1μ90 πλεϊμέικερ διακρίνεται για τη δύναμη με την οποία προσεγγίζει το καλάθι, ιδίως όταν πάρει τον δεξιό διάδρομο, αφού έχει αρκετά γερό πάτημα που σε συνδυασμό με το δυνατό κορμί του του επιτρέπουν να μην προβληματιστεί από ενδεχόνενη επαφή με αντίπαλο παίκτη.
Αλέξανδρος Σπυριδωνίδης (1995, 1μ89, PG)
Εξαιρετικός on ball defender κι αυτός καθώς έχει μεγάλα πνευμόνια και γρήγορα πόδια που του επιτρέπουν να είναι διαρκώς ένα βήμα μπροστά από τον προσωπικό του αντίπαλο. Μπορεί να “σκάσει” όποιον παίκτη αναλάβει να μαρκάρει. Όσον αφορά την επίθεση, είναι ασταθής από την περιφέρεια αφού προσπαθεί κυρίως να “τρυπήσει” την αντίπαλη άμυνα με την ταχύτητά του ή να τελειώσει φάσεις μετά από καλή κυκλοφορία της μπάλας όντας ο παίκτης που παίρνει την έξτρα πάσα.
Ανδρέας Χριστοδούλου (1995, 1μ93, SG)
Άγνωστος στο ευρύ κοινό, ο Ανδρέας Χριστοδούλου αποτελεί ενδεχομένως τον “Παράγοντα Χ” του αντιπροσωπευτικού μας σε αυτό το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Κυρίως γιατί ουδείς γνωρίζει σε τι κατάσταση θα βρεθεί με δεδομένο πως φέτος ουσιαστικά έμεινε εκτός αγώνων, ενώ η έλλειψη ρυθμού μεγάλωσε με δεδομένο πως για ένα μήνα προπονούταν ατομικά. Αναφορικά με τα χαρακτηριστικά του πάντως, πρόκειται για έναν αρκετά αξιόπιστο σουτέρ τριών πόντων, ο οποίος υπό συνθήκες μπορεί να βοηθήσει στο κατέβασμα της μπάλας.
Ιωάννης Παπαπέτρου (1994, 2μ03, SF)
Ο “go to guy” αυτής της φουρνιάς είναι αναμφισβήτητα ο φόργουορντ του Ολυμπιακού. Το winning mentality που έχει σε συνδυασμό με τα ηγετικά χαρακτηριστικά του τον μετατρέπουν στον παίκτη που ενδεχομένως να πάρει τα περισσότερα κρίσιμα σουτ στη διοργάνωση. Η ωμή δύναμη που διαθέτει (σωματικά είναι παίκτης επιπέδου Ευρωλίγκα άλωλστε) και η ευχέρειά του να επιτεθεί είτε με πρόσωπο είτε με πλάτη δημιουργούν ένα εντυπωσιακό παζλ που σίγουρα θα προσπαθήσου να… αποσυνθέσουν οι αντίπαλες άμυνες. Εξάλλου, είναι πολύ καλός και στο πίσω μέρος του παρκέ, εκεί όπου ο όγκος του τον βοηθά να αναχαιτίζει επιθετικές προσπάθειες.
Δημήτρης Σιόλογκας (1994, 2μ02, SF)
Ο παίκτης – αποκάλυψη της φετινής προετοιμασίας καθώς έδειξε εξαιρετικά δείγματα γραφής από τον πρώτο φιλικό αγώνα απέναντι στη Γερμανία. Μπορεί να μην εντυπωσιάζει με τον τρόπο παιχνιδιού του, αλλά είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμος αφού σκοράρει hustle points και μπορεί να μαζέψει διψήφιο αριθμό ριμπάουντ. Στην ουσία αποτελεί την εναλλακτική λύση για τον “Πάπι“, αλλά με δεδομένη την απουσία του “ερυθρόλευκου”, ο Θεσσαλονικιός φόργουορντ θα επωμιστεί το βάρος της θέσης “3” στην α’ φάση της διοργάνωσης.
Γιάννης Κουζέλογλου (1995, 2μ04, PF)
Ένα μακρύ κορμί με μεγάλα άκρα που δίνει σημαντικές λύσεις στη θέση του πάουερ φόργουορντ αφού η ικανότητά του στο τρίποντο αρκεί πολλές φορές για να ανοίξει την αντίπαλη άμυνα. Ο “Κούζι” είναι μία αρκετά αξιόπιστη λύση στο “4”, ενώ μπορεί υπό συνθήκες να δώσει κάποια λεπτά ως σμολ φόργουορντ από τη στιγμή που ο Ιωάννης Παπαπέτρου είναι στα “πιτς”. Στα φιλικά έδειξε πολύ καλά στοιχεία όντας ως επί το πλείστον εκ των κορυφαίων σκόρερ της “γαλανόλευκης”.
Μιχάλης Καμπερίδης (1994, 2μ02, PF/C)
Ο καλύτερος αμυντικός της ελληνικής φροντ λάιν με απόσταση από τον δεύτερο. Η ενέργεια που βγάζει στο παρκέ είναι τρομακτική με αποτέλεσμα να λειτουργεί πολλές φορές ως game changer. Τα γρήγορα πόδια του (όταν αγωνίζεται στη θέση “5” γιατί είναι γενικά αργός για το “4”) του επιτρέπουν να παίξει επιθετική άμυνα (hedge out) στα πικ εν ρολ των αντιπάλων, ενώ η έφεση που έχει στα κοψίματα και τα ριμπάουντ δημιουργούν ένα πολύ καλό αμυντικό πακέτο για την Εθνική μας ομάδα.
Δημήτρης Αγραβάνης (1994, 2μ08, PF)
Εν αντιθέσει με τον “Κάμπε“, ο Δημήτρης Αγραβάνης είναι με τη σειρά του ο καλύτερος επιθετικός ψηλός της “γαλανόλευκης”. Μπορεί να παραμένει ασταθής από την περιφέρεια, αλλά καμία άμυνα δεν μπορεί να τον αφήσει προκλητικά ελεύθερο. Έχει καλές κινήσεις κοντά στο καλάθι και είναι αρκετά ανθεκτικός στο “ξύλο” (και ως αποτέλεσμα της παρουσίας του στον Ολυμπιακό), ενώ είναι παίκτης που δεν κρύβεται στις δύσκολες στιγμές.
Γιώργος Διαμαντάκος (1995, 2μ17, C)
Ο “δεινόσαυρος” της Εθνικής μας ομάδας είναι ο παίκτης που μπορεί με τις εμφανίσεις του να δώσει το κάτι παραπάνω σε μία ήδη εξαιρετικά ποιοτική φροντ λάιν. Κι αυτό γιατί έχει μεγάλο ρεπερτόριο κινήσεων στο λόου ποστ, είναι εξαιρετικός σουτέρ ελευθέρων βολών (για το ύψος του), ενώ μπορεί να απειλήσει και από μέση απόσταση. Το γεγονός πως είναι επιρρεπής στα φάουλ είναι ένα ζήτημα που θα κληθεί να διαχειριστεί ο Κώστας Μίσσας, ο οποίος όμως γνωρίζει πως αν έχει έναν καλό Γιώργο Διαμαντάκο, τότε δεν έχει να φοβάται τίποτα και κανέναν.
Πάρης Μαραγκός (1994, 2μ05, C)
Το “Αμερικανάκι” της φετινής φουρνιάς επέστρεψε στα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα με στόχο να προσθέσει το κατάλληλο αλατοπίπερο. Κι έτσι λειτουργεί. Η πληθώρα τρόπων που έχει για να βάλει τη μπάλα στο καλάθι, αλλά και το γεγονός πως είναι αρκετά “σκληρός” στο λόου ποστ του επιτρέπουν να είναι σχεδόν πάντα θετικός όταν πατά το παρκέ. Αρκετά καλός επιθετικός που μπορεί να κάνει “ζημιές” στην αντίπαλη άμυνα, αν αυτή τον… υποτιμήσει.
