Ηράκλειο, αποστολή
Η αυλαία του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Κρήτης έπεσε χθες το βράδυ στα “Δύο Αοράκια” με την Τουρκία να κατατά το χρυσό μετάλλιο. Ο Τσεντί Οσμάν ήταν ο MVP της διοργάνωσης (δικαιολογημένα) και μαζί με άλλα τέσσερα μεγάλα ταλέντα ψηφίστηκε στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης. Κάποια από τα ονόματα που βρέθηκαν σε αυτή είναι γνωστά. Κάποια άλλα πάλι όχι.
Το eBasket.gr σάς παρουσιάζει τους παίκτες που ξεχώρισαν με την παρουσία τους στα ελληνικά παρκέ τις τελευταίες δύο εβδομάδες “αναγκάζοντας” τους αρμόδιους να τους επιλέξουν στην καλύτερη πεντάδα.
Μάτιτς Ρέμπετς (1994, 1μ80, PG)
Ο αρχηγός και ηγέτης της Σλοβενίας μπορεί να νιώθει αδικημένος. Όχι φυσικά γιατί επιλέχθηκε στην καλύτερη πεντάδα, αλλά επειδή η ομάδα του δεν τα πήγε καλά στη φετινή διοργάνωση. Βάσει της εικόνας και της προσπάθειας που έκανε εντός παρκέ άλλωστε η δωδέκατη θέση είναι άδικη πάνω απ όλα για τον ίδιο και τον ιδρώτα του.
Ο βραχύσωμος πόιντ γκαρντ ήταν ένας πραγματικός “διάβολος“. Μπορεί εκ πρώτης όψεως να μην… γεμίζει το μάτι, αλλά όταν πάρει τη μπάλα στα χέρια του, τότε άπαντες καταλαβαίνουν για ποιον λόγο η Ολίμπια Λιουμπλιάνας φρόντισε να τον αγοράσει αυτές τις ημέρες από την Έλιος Ντομζάλε (ομάδα στην οποία ανδρώθηκε).
Πρόκειται για έναν εξαιρετικά έξυπνο πλεϊμέικερ, που έχει τρομερή ικανότητα στο να διαβάζει το παιχνίδι και να βρίσκει ΠΑΝΤΑ τον ελεύθερο συμπαίκτη του. Ως εξαιρετικός πασέρ, διακρίνεται για την ικανότητά του στο pick n roll, όπου μπορεί να δει όλες τις πιθανές πάσες (στον ψηλό που κόβει, στη weak side, στις 45ο).
Είναι αρκετά δυνατός και χάρη στα γρήγορα πόδια του πολλές φορές έβρισκε τον τρόπο να “χώνετε” στη ρακέτα τελειώνοντας τις φάσεις με κάθε είδους λέι απ, αφού έχει τρομερή ευχέρεια στο να ελέγχει το κορμί του και να αντιλαμβάνεται που βρίσκεται σε σχέση με το καλάθι.
Αν ήταν δέκα πόντους ψηλότερος θα μιλάγαμε σίγουρα για τον επόμενο μεγάλο πόιντ γκαρντ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά δεδομένου ότι είναι μικρός στο δέμας δημιουργούνται ερωτηματικά για το κατά πόσο θα μπορέσει να σταθεί σε υψηλό επίπεδο. Η προοπτική της Ολίμπια Λιουμπλιάνας είναι σίγουρα πολύ ενδιαφέρουσα και μένει να δούμε αν θα τα καταφέρει απέναντι στα… θηρία.
Αν μπορέσει να “επιβιώσει“, τότε η Σλοβενία θα έχει βρει τον βασικό της πόιντ γκαρντ για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές ομάδες έναν σοβαρό λόγο ανησυχίας όταν αντιμετωπίζουν τους “πράσινους”.
Τί έκανε: 14.2 πόντοι, 5.3 ριμπάουντ, 9 ασίστ, 4.7 λάθη, 1.8 κλεψίματα 46.5% στα δίποντα, 28.9% στα τρίποντα, 84.6% στις βολές
Τσεντί Οσμάν (1995, 2μ01, SG/SF)
Ένα χρόνο μικρότερος από τους περισσότερους παίκτες που αντιμετώπισε, αλλά αυτό δεν έδειξε να τον προβληματίζει. Είναι ένας σταρ που διαπλάθεται και είναι δεδομένο πως στα χέρια του Ντούσαν Ίβκοβιτς θα έχει την ευκαιρία να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο. Το ταλέντο του και τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά είναι άλλωστε τρομακτικά βάσει ηλικίας και -περισσότερο- βάσει προοπτικής.
Ο δίμετρος γκαρντ/φόργουορντ της Τουρκίας ήταν ο “go to guy” της ομάδας του Ερχάν Τοκέρ κάθε φορά που η μπάλα “έκαιγε”. Μπορεί να μην είναι σταθερός στο περιφερειακό σουτ, αλλά αυτό είναι κάτι που μπορεί να βελτιώσει.
Τρέχει εξαιρετικά το γήπεδο και μπορεί να τελειώσει φάσεις ακόμα κι όταν έρθει σε επαφή με τον αντίπαλο ψηλό, μιας και είναι αρκετά “ανθεκτικός“. Γι αυτό και πολλές φορές δεν φοβήθηκε να επιτεθεί κατά μέτωπο αψηφώντας τους… κινδύνους της σύγκρουσής του με τον αντίπαλο σέντερ.
Μπορεί να αγωνιστεί στις τρεις θέσεις της περιφέρειας με την ίδια άνεση, αν και είναι δεδομένο πως ως σούτινγκ γκαρντ μπορεί να κάνει καριέρα σε υψηλό επίπεδο αφού δεν διαθέτει ακόμη την ηρεμία και το καθαρό μυαλό που χρειάζεται για να “τρέξει” τα συστήματα της ομάδας του ως καθαρός πόιντ γκαρντ.
Μπορεί να εκτελέσει τόσο στατικά, λειτουργώντας ως spot shooter, όσο και μετά από ντρίμπλα αφού δεν ήταν λίγες οι φορές που “χτύπαγε” το close out της άμυνας βάζοντας τη μπάλα στο παρκέ και σουτάροντας από τα πέντε μέτρα. Με ικανοποιητικά ποσοστά.
Ένα κομμάτι που χρειάζεται μεγάλη βελτίωση είναι το παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι. Εκεί όπου δεδομένου του ύψους και των μεγάλων άνω άκρων που διαθέτει μπορεί να κάνει… θραύση τα επόμενα χρόνια. Όπως επίσης και το γεγονός πως στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων επέλεγε να διεισδύσει από τον δεξί διάδρομο, δείχνοντας πως έχει μια μικρή αδυναμία στο αριστερό του χέρι. Τουλάχιστον όσον αφορά την αποτελεσματικότητά του.
Ο Ερχάν Τοκέρ τον χρησιμοποιήσε εξαιρετικά στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ξεκουράζοντάς τον όταν έπρεπε με στόχο να τον διατηρεί φρέσκο για τα τελευταία λεπτά κάθε αγώνα. Όπως έκανε και χθες δηλαδή, απέναντι στην Ισπανία.
Τί έκανε: 13.7 πόντοι, 4.1 ριμπάουντ, 2.5 ασίστ, 2.3 λάθη, 0.9 κλεψίματα, 54.9% στα δίποντα, 22.7% στα τρίποντα, 80.6% στις βολές
Σάσα Βεζένκοφ (1995, 2μ03, SF/PF)
Το “Α” και το “Ω” της Βουλγαρίας (και) σε αυτή τη διοργάνωση. Ήταν άλλωστε ο άνθρωπος από την απόδοση του οποίου κρινόταν κάθε παιχνίδι των γειτόνων. Αν ήταν καλός, τότε η Βουλγαρία κέρδιζε. Αν όχι, τότε δεν υπήρχε καμία ελπίδα για νίκη. Γι αυτό άλλωστε ήταν πρώτος σκόρερ και πρώτος ριμπάουντερ του Πανευρωπαϊκού.
Πρόκειται για έναν παίκτη που γνωρίζουμε καλά. Ίσως καλύτερα και από τους περισσότερους παίκτες που ήταν στη φετινή δωδεκάδα της Ελλάδας αφού οι εμφανίσεις του με τον Άρη την τελευταία διετία μας τον έχουν… συστήσει για τα καλά.
Ο αριστερόχειρας φόργουορντ έχει πολύ καλή επαφή με το καλάθι και είναι από τους πιο μπασκετικούς παίκτες που αγωνίστηκαν στο φετινό Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Μπορεί να σκοράρει τόσο με πρόσωπο όσο και με πλάτη, αν και έχει μία μεγάλη (τεράστια) αδυναμία σε σχέση με τα περισσότερα φόργουορντ που κλήθηκε να αντιμετωπίσει.
Είναι αρκετά πίσω όσον αφορά τη σωματική του διάπλαση και ετοιμότητα για να αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο. Κι αυτό γιατί είναι καλός μπασκετμπολίστας, αλλά μέτριος αθλητής. Πρόκειται ίσως για το μοναδικό μειονέκτημά του σε σχέση με τους αντιπάλους του στην Κρήτη και αυτό που χρειάζεται να βελτιώσει άμεσα, αν θέλει να καταφέρει να αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο την επόμενη διετία.
Το ταλέντο το έχει (άφθονο). Αν φτιάξει το κορμί του και βελτιωθεί αθλητικά, τότε θα μπορέσει να σταθεί και να κάνει καριέρα σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες.
Τι έκανε: 19.3 πόντοι, 11.2 ριμπάουντ, 2.6 ασίστ, 2.2 λάθη, 1.1 κλεψίματα, 56.8% στα δίποντα, 26.4% στα τρίποντα, 76.2% στις βολές.
Νίκολα Γιάνκοβιτς (1994, 2μ05, PF)
Δεδομένης της απογοητευτικής εικόνας του Τζόκο Σάλιτς στο δεύτερο μισό του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, ο ύψους 2μ05 πάουερ φόργουορντ ήταν ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει η Σερβία κοντά στο καλάθι. Εξαιρετική σωματοδομή και καλός έλεγχος του κορμιού του.
Είναι αρκετά “ανθεκτικός” στην επαφή αφού δεν έδειξε να… φοβάται. Αντίθετα, πολλές φορές επιδίωκε να έρχεται σε επαφή με τον αντίπαλό του με σκοπό να κερδίσει το φάουλ και να πάρει το μάξιμουμ από κάθε επιθετική του προσπάθεια.
Παρότι είναι δεξιόχειρας, όταν παίρνει τη μπάλα στο λόου ποστ προτιμά να τελειώνει τις φάσεις με το αριστερό του χέρι. Ένα σημαντικό πλεονέκτημα (μιας και ελάχιστοι ψηλοί έχουν αυτή την ευχέρεια), αλλά επίσης κάτι που τον καθιστά αρκετά προβλέψιμο στον τρόπο παιχνιδιού του.
Ειδικά από τη στιγμή που δεν μπορεί να απειλήσει από την περιφέρεια. Παρόλ’ αυτά έδειξε πολλές φορές να μπορεί να σουτάρει αποτελεσματικά από μέση απόσταση ανοίγοντας ελαφρώς τις αντίπαλες άμυνες.
Εκεί όπου πάντως ήταν απογοητευτικός είναι στις ελεύθερες βολές. Σουτάροντας με μόλις 45.3% από τη “γραμμή της φιλανθρωπίας” έχανε σε μεγάλο βαθμό το πλεονέκτημα του να κερδίζει εύκολα το φάουλ κοντά στο καλάθι.
Πρόκειται για εξαιρετικό ριμπάουντερ και μεγάλο μαχητή κοντά στο καλάθι, ο οποίος αν είχε την υποτυπώδη βοήθεια από τον Τζόκο Σάλιτς θα μπορούσε να κάνει ακόμα πιο αισθητή την παρουσία του. Ακόμα κι έτσι όμως μπόρεσε να πάρει τους “πλάβι” στους ώμους του και να τους οδηγήσει στην κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου.
Τι έκανε: 15.5 πόντοι, 9.4 ριμπάουντ, 1.1 ασίστ, 2.9 λάθη, 1 κλέψιμο, 62.7% στα δίποντα, 20% στα τρίποντα, 45.3% στις βολές.
Γκιγιέρμο Ερνανγκόμεζ (1994, 2μ09, C)
Ο πιο έμπειρος από τους σέντερ που αγωνίστηκαν στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Κρήτης καθώς φέτος είχε 13.2 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα με την Καχασόλ στη Liga Endesa. Κάτι που φάνηκε να τον βοηθά σημαντικά όσον αφορά την αντίληψη του παιχνιδιού και την αγωνιστική του ετοιμότητα.
Βάσει σωματοδομής είναι έτοιμος για το υψηλότερο επίπεδο. Ήταν ο πιο γυμνασμένος και “χτιστός” σέντερ της διοργάνωσης, ενώ συνδύασε ιδανικά τον όγκο με τη δύναμή του κοντά στο καλάθι, αφού ήταν δύσκολο έως αδύνατο να μπορέσει κάποιος αντίπαλος ψηλός να τον παίξει με πλάτη. Ο μοναδικός που το έκανε σε ικανοποιητικό βαθμό ήταν ο Γιώργος Διαμαντάκος, ο οποίος όμως είναι ψηλότερος και πιο βαρύς.
Αποτέλεσε το σημείο αναφοράς των Ισπανών κοντά στο καλάθι. Όχι κι άδικα αφού επρόκειτο για τον μοναδικό παίκτη των “φούριας ρόχας” που είχε την ικανότητα να παίξει με πλάτη στο καλάθι, μιας και οι υπόλοιποι ήταν αποτελεσματικοί μόνο με πρόσωπο (βλ. Χοσέ Νόγκουες και Χουάν Ερνανγκόμεζ) ή δεν διακρίνονταν για το επιθετικό τους ρεπερτόριο (βλ. Σεμπάστιαν Σάιθ).
Παρόλ’ αυτά έδειξε πως θέλει πολύ δουλειά στα τελειώματά του, αφού τα hook του ήταν ως επί το πλείστον άτσαλα (ειδικά με το αριστερό χέρι), ενώ δεν φάνηκε να αποτελεί καλό σουτέρ από μέση απόσταση.
Κύριο χαρακτηριστικό του ήταν η ικανότητά του στους αιθέρες και στο να τελειώνει φάσεις αμέσως μετά από ένα επιθετικό ριμπάουντ.
Όπως και ο Νίκολα Γιάνκοβιτς πάντως ήταν απογοητευτικός από τη γραμμή των ελευθέρων βολών. Το κάκιστο ποσοστό του (46.3%) τα λέει όλα, για έναν παίκτη που πολλές φορές κέρδιζε το φάουλ όταν έπαιρνε τη μπάλα στο λόου ποστ. Επομένως αν μπορέσει να βελτιώσει αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού του θα είναι αρκετά πιο αποτελεσματικός στο μέλλον.
Εν κατακλείδι πάντως πρόκειται για τον Ισπανό που έχει τη μεγαλύτερη προοπτική να κάνει καριέρα στο ΝΒΑ, μιας και δείχνει ότι μπορεί να κάνει το μεγάλο βήμα μέσα στα επόμενα τρία ή τέσσερα χρόνια.
Τι έκανε: 12.3 πόντοι, 8.4 ριμπάουντ, 0.9 ασίστ, 2.5 λάθη, 1.1 κλεψίματα. 0.8 κοψίματα, 46% στα δίποντα, 46.3% στις βολές.
