Είναι ο κορυφαίος κόουτς; Σίγουρα ο Μπαρτζώκας είναι ο πιο επιδραστικός…
Οι σπουδαίες ομάδες είναι ομάδες των προπονητών τους. Είναι ομάδες με κατεύθυνση, με «σημάδια», ομάδες που ξέρουν πώς θα φτάσουν στη νίκη, στην κυριαρχία. Ομάδες όπως ο Ολυμπιακός και προπονητές όπως ο Γιώργος Μπαρτζώκας, αυτός που κάνει τη διαφορά.
Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν κάνει πολλές λαμπερές εμφανίσεις, αλλά στα δικά μου μάτια η καλύτερη ήταν η χθεσινή κόντρα στη Ρεάλ. Γιατί, αν παίκτες αυτού του επιπέδου βρεθούν σε καλή βραδιά, όλα μπορεί να μοιάζουν εύκολα. Τι γίνεται αν δεν είναι στη ζώνη του λυκόφωτος; Τι γίνεται όταν έχουν 0/6 τρίποντα;
Ο Μπαρτζώκας και το δόγμα του
Οι προπονητές λένε πως αν μια ομάδα παίξει την τέλεια άμυνα, ακόμα κι αν δεν πετύχει πόντο, θα λήξει το ματς ισόπαλο, χωρίς καλάθι. Ουτοπικό, αλλά χαρακτηριστικό του αμυντικού δόγματος κι ο Μπαρτζώκας όχι μόνο είναι θιασώτης, αλλά κι εξαιρετικός εκφραστής.
Το να κατεβάζεις τη Ρεάλ στους 60 πόντους είναι επίτευγμα, αλλά δεν θα γίνεται κάθε βράδυ. Αυτό, όμως, που ο Ολυμπιακός κάνει με εξαιρετική συνέπεια, είναι να ξεκινά από την επιθετική του άμυνα, να μπαίνει το «εμείς» πάνω από το «εγώ».
Μπαρτζώκας Vs Ράντονιτς
Αν δύο φάσεις φωτίζουν τη μεγάλη εικόνα, θυμηθείτε τον ΜακΚίσικ να είναι μόνος του στον αιφνιδιασμό και να αφήνει την μπάλα στον Βεζένκοφ (στον αγώνα με την Αρμάνι) και στον αντίποδα τέσσερις παίκτες του Παναθηναϊκού να βγαίνουν στον αιφνιδιασμό στην Μπολόνια, με έναν αντίπαλο κι η φάση να καταλήγει με άστοχο τρίποντο.
Ο Μπαρτζώκας έχει περάσει τον δικό του τρόπο σκέψης. Παίκτες με φυσικό επιθετικό ταλέντο (Κάνααν) παίζουν σκυλίσια άμυνα. Παίκτες, που δεν φημίζονται για τη σκληράδα τους (Πίτερς) βουτάνε στο παρκέ. Παίκτες που ήταν σκιά του εαυτού τους (Μπλακ) μοιάζουν να έχουν ελατήρια στα πόδια.
Στην αντίπερα όχθη, ο Ράντονιτς δεν έχει καταφέρει ακόμα να ξεμπερδέψει το κουβάρι, που δημιούργησε. Ακόμα κι ο Μπέικον μοιάζει μπλεγμένος. Όσο για την αγωνιστική λειτουργία, δείτε τον Φαλ και τον Παπαγιάννη και θα καταλάβετε τα πάντα.
Ο Χρήστος κι η «κόκκινη» οικογένεια
Ήταν ο Κώστας Παπανικολάου αυτός που άφησε τον Χρήστο Μπαφέ να σηκώσει το τρόπαιο του Super Cup. Τον πρώτο τίτλο, που κατέκτησε ως αρχηγός. Αλλά ήταν ο Χρήστος στο… κάδρο. Και χθες, ήταν ο Μπαρτζώκας, που αφιέρωσε τη νίκη στον καλό μου φίλο κι ένα από τα καλύτερα παιδιά του χώρου.
Οι ομάδες είναι σύνολα ανθρώπων. Όταν συνυπάρχουν συγκυριακά, ενίοτε στα όρια του υποχρεωτικού, είναι καταδικασμένα να αποτύχουν. Όταν τα σύνολα προσομοιάζουν σε οικογένεια, είναι… καταδικασμένα να πετύχουν. Κι ο Ολυμπιακός βγάζει υγεία, από τον τρόπο που βγαίνουν από τα αποδυτήρια, το τελετουργικό της παρουσίασης, τη… γλώσσα των σωμάτων, σε όλα.
Ο Ολυμπιακός πέτυχε χθες «νίκη πλέι οφ». Για το πλεονέκτημα έχει χρόνο. Όπως χρόνο χρειάζεται κι ο Χρήστος για να πετύχει την πιο μεγάλη και σημαντική νίκη. Αυτή θα πανηγυρίσουμε, αυτή είναι που μετράει…
