Καταγράψαμε, μεσούσης της προηγούμενης αγωνιστικής περιόδου, το πρόβλημα που υπήρχε στην ΑΕΚ με τις πληρωμές. Δεν ήταν η μοναδική ομάδα που χρωστούσε σε παίκτες, άλλωστε είναι γνωστό το ηχητικό ντοκουμέντο που δεν αφήνει περιθώρια για να αναρωτιέται κανείς τι συνέβη στον Ολυμπιακό, για να μην πάμε πιο κάτω, σε ομάδες με μικρότερες οικονομικές δυνατότητες.
Μια φωτογραφία, απέλπιδα προσπάθεια για να πειστούμε (ο κόσμος κυρίως) ότι ουδέποτε υπήρξε πρόβλημα με τις πληρωμές, άρα δεν υπήρξε σκέψη αποχής, αρκετές κραυγές και… κανένα πρόβλημα. Μετά -κι αφού υπήρξαν σημάδια από τη ΦΙΜΠΑ– εμφανίστηκε ο Τζόρνταν Θίοντορ να αναρωτιέται αν «θα πάρω τον απλήρωτο μισθό μου;», αλλά σε χρόνο dt η επικοινωνιακή πολιτική της ΑΕΚ μετέφερε το πρόβλημα στην… Αρμάνι.
«Δεν αναφέρονταν σε μας» ήταν το μήνυμα κι ο κόσμος, που αυτό ήθελε να ακούσει, το… απόλαυσε. Ακολούθησε ο Λαρεντζάκης, ο οποίος χάρισε τα οφειλόμενα στην «Ένωση» για να μείνει ελεύθερος. Μα αφού δεν χρωστούσε η ΑΕΚ, πώς χάρισε οφειλόμενα; Ψιλά γράμματα. Ο Ντελρόι Τζέιμς ήταν το… κερασάκι στην τούρτα, αλλά με ποιο δικαίωμα μιλάνε οι «μαϊμούδες», όπως έγραψε κι ένας ανόητος στον τοίχο του;
Αναμφίβολα δεν υπάρχει οικονομικό θέμα στην ΑΕΚ. Κάποιες σκοτεινές δυνάμεις θέλουν να δημιουργήσουν πρόβλημα, εκεί που δεν υφίσταται. Μόνο που, όσο καλή κι αν είναι η επικοινωνιακή προσπάθεια κατάσβεσης της φωτιάς, το ψέμα έχει κοντά ποδαράκια. Δεν είναι κακό να παραδεχθεί κάποιος ότι υπάρχει οικονομική στενότητα (προσωρινή ενδεχομένως). Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να ψέξει τον Μάκη Αγγελόπουλο, που έδωσε όραμα, που έκανε ξανά μεγάλη την ΑΕΚ. Αλλά διάολε, μην κάνετε το μαύρο… άσπρο, μην παίζετε με τη λογική μας.
Όπως τότε που, για δικούς του λόγους και πολύ καλά έκανε, διάλεξε το Τσάμπιονς Λιγκ από την Ευρωλίγκα. Η ιστορία περί απειλών (στα όρια του εκβιασμού) από την Ομοσπονδία και υποχρεωτικής συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ, κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος, καθώς ο… μικρός Προμηθέας πήγε στο Eurocup και κανείς δεν στάθηκε εμπόδιο. Αν το έκανε -με άνεση- ο Βαγγέλης Λιόλιος, πώς δεν τα κατάφερε ο Μάκης Αγγελόπουλος;
Μιας και αναφερθήκαμε στην ΕΟΚ, άλλα ψέματα και τακτικισμοί. Γράψαμε για προπονητή δίχως δίπλωμα, που κοουτσάρει περισσότερα από ένα κλιμάκια Εθνικής κι αίφνης άλλαξε (το ίντερνετ κι η ηλεκτρονική καταγραφή των δεδομένων επιτρέπει ανέξοδες και γρήγορες αλλαγές) ο κόουτς της μιας εκ των μικρών Εθνικών. Στα χαρτιά, όχι στην πραγματικότητα, για να μην υπάρχει πρόβλημα. Ο βοηθός έγινε (τάχα μου) πρώτος, οπότε αν κάποιος ρωτήσει, είναι όλα καλώς καμωμένα.
Όπως μας είπαν κάποιοι πρόθυμοι ότι ο εν λόγω προπονητής έχει διπλωματάρα, ίσως καλύτερη των Ομπράντοβιτς και Ίβκοβιτς. Μην κλαίει ο Πόποβιτς που δεν έχει αντίστοιχα διπλώματα… Γιατί άλλαξε τότε το όνομα; Σύμπτωση, σύμπτωση.
Αν για κάτι ξεχωρίζει ο αθλητισμός είναι γιατί… λέει αλήθεια. Αν βάλεις περισσότερους πόντους από εμένα κερδίζεις. Απλά, όμορφα, αληθινά. Και σε αυτόν τον χώρο, κάθε ψευτιά, κάθε προσπάθεια αλλοίωσης της εικόνας, χτυπά άσχημα. Ας το θυμούνται οι απανταχού παραχαράκτες, όπως για παράδειγμα ο τύπος που ήθελε να πουλήσει ρούχα κι αντί να δειγματίζει, πρόσφερε δώρο «καλές διαιτησίες». Ούτε κάλτσα δεν θα πουλήσει.
