Το ξέρουμε και το εμπεδώσαμε… “Πρώτη φορά Αριστερά“, λέει το πολιτικό μότο κατεύθυνσης για τη νεοκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μόνο που για πολλοστή φορά κάποιοι ανασύρουν από το συρτάρι παλαιοκομματικές πρακτικές.
Δεν θέλουμε να γίνουμε κακοί. Ξέρουμε ότι καλοί φίλοι θα μας ψέξουν κρίνοντάς μας με αυστηρά πολιτικά ή συναισθηματικά κριτήρια, αλλά μήπως οι νεοκυβερνώντες βρίσκουν την αφορμή μέσω της ποδοσφαιρικής ή αθλητικής βίας για να διακόψουν τα πρωταθλήματα; Για να ξεχάσει ο Έλληνας το… Μνημόνιο Νο 3, που υπεγράφη σήμερα; Τα ίδια έκαναν και οι Δεξιοί και οι Κεντρώοι στο παρελθόν και ο ελληνικός λαός στους διαβολόστειλε. Υποτίθεται, ότι η αριστερή ρητορεία δείχνει πιο ψαγμένη, πιο ουσιαστική, πιο ρεαλιστική. Στην πράξη όμως;
Κυκλοφορεί έντονα στα δημοσιογραφικά στέκια, ότι ο υφυπουργός Αθλητισμού, Σταύρος Κοντονής, ετοιμάζεται να κάνει πράξη αυτό, που ψιθύρισε χθες ο “Δημοσίας Τάξεως”, Πανούσης, και να προτείνουν στον πρωθυπουργό Τσίπρα το προσωρινό “λουκέτο” στα Πρωταθλήματα! Το… μπουρλότο στα Πρωταθλήματα δηλαδή! Αλήθεια… Πόσες φορές στο παρελθόν, ανάλογες αποφάσεις έλαβαν και οι προκάτοχοί τους;
Πολλάκις έχουν διακοπεί τα Πρωταθλήματα, αλλά και η βία δεν εξαλείφθηκε και κανείς δεν τιμωρήθηκε. Να εφαρμοστούν οι νόμοι πρέπει. Υποτίθεται ότι γι’ αυτό τον λόγο ανέλαβαν καθήκοντα και επιθυμούν να κυβερνήσουν οι καινούριοι. Νέα μυαλά, με παλιές αντιλήψεις όμως; Ξέρουμε, ότι τα όσα γράφουμε πάνε κόντρα στο θυμικό του Έλληνα, ο οποίος συχνά πυκνά αντιδρά με το συναίσθημα. Μόνο που με το συναίσθημα δεν μπορεί να κυβερνηθεί μια χώρα.
Η καταδίκη όλων όσοι προκαλούν τη βία είναι το ζητούμενο. Η Δικαιοσύνη δοκιμάστηκε και απέτυχε στο βαθύ παρελθόν. Η Δικαιοσύνη θα πρέπει να αποκαλύψει τα πρόσωπα των κουκουλοφόρων της Λεωφόρου, ή να αναζητήσει ευθύνες από τους ηθικούς αυτουργούς, αν υπάρχουν.
Είναι γεγονός ότι το σαθρό ελληνικό ποδόσφαιρο βάλλεται εδώ και καιρό πανταχόθεν, και νοσεί βαριά. Και δείχνει να μην έχει γιατρειά. Είναι αυτονόητο ότι οι μπουνιές, που έπεσαν από παράγοντες στην Σουπερλίγκ είναι χειρότερες και πιο… επικίνδυνες κι από τις φωτοβολίδες στη Λεωφόρο. Η τακτική του “πονάει χέρι, κόβει χέρι”, δεν είναι η λύση κι αυτό πρέπει να το ξέρουν όσοι ετοιμάζονται να λάβουν αποφάσεις.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο νοσεί. Σ’ αυτό συμφωνούμε όλοι. Με βιαστικές αποφάσεις τέτοιου τύπου, όμως, δεν πρόκειται να αγαπηθούν οι παράγοντες μεταξύ τους, ή να αγαπηθούν οι οπαδοί, οι ίδιοι, που κομματικά μπορεί να πανηγυρίζουν ενωμένοι και οπαδικά να είναι… χώρια. Δεν είναι λύση, λοιπόν, οι ακραίες αντιδράσεις μετά τις ακραίες δράσεις.
Και στο κάτω-κάτω της γραφής γιατί πρέπει να πάρει η μπάλα και το μπάσκετ; Όχι, ότι εκεί «διαβιούν» μόνο αγγελούδια. Τώρα “πλακώνονται” (στην κυριολεξία) Μαρινάκης και Αλαφούζος στο ποδόσφαιρο. Στο μπάσκετ, δεν πάει καιρός, που ο Γιάννης Ανδριανός ζήτησε σύνεση από τους αδελφούς Αγγελόπουλου και Γιαννακόπουλου.
Όμως, καμία σχέση δεν έχει με το μπάσκετ αυτή η δυσοσμία, που παρατηρείται εσχάτως στο ποδόσφαιρο. Σε κάθε περίπτωση, διεξάγεται φέτος ένα ενδιαφέρον Πρωτάθλημα στο Μπάσκετ και δικαιολογημένα θα αντιδράσουν (θαρρώ) ο ΕΣΑΚΕ και οι ΚΑΕ, αν ο Κοντονής αποφασίσει συλλήβδην το λουκέτο και μάλιστα χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με τους θεσμικούς φορείς των αθλημάτων.
Οποιαδήποτε αναβολή θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στο ελληνικό μπάσκετ, το οποίο ήδη έχει βληθεί εξαιτίας του πιεσμένου προγράμματος της Ευρωλίγκας και των περίεργων δικαστικών αποφάσεων. Εκτός κι αν ο Κοντονής σκέφτεται να πληρώσει ο ίδιος ή η Πολιτεία τα συμβόλαια των αθλητών (ή άλλων διαγωνιζομένων), τα οποία μοιραία θα επιμηκυνθούν και τα οποία ήδη στενάζουν τις τσέπες των χρηματοδοτών…
Υ.Γ. Εκτός κι αν η νέα Κυβέρνηση αποφασίσει να διακόψει και όχι να αναστείλει τα… Πρωταθλήματα. Αποφασίσει δηλαδή να αναλάβει το κόστος μιας ιστορίας-ντόμινο, που πάντως παραπέμπει σε «θατσερικά» ανακλαστικά, που μάλλον οι τωρινοί κρατούντες δεν έχουν. Ή, έχουν;
