Πόσες φορές πάνω στην αδιαμφισβήτητη ανέχειά μας, ή πάνω στην ανίκητη βλακεία μας έχουμε αναφωνήσει “ένας δεκανέας να αναλάβει τη χώρα δεν υπάρχει;“. Ή, το άλλο το κλισέ “ε, ρε Παπαδόπουλος που σας χρειάζεται“. Μεταξύ μας; Και εμείς το έχουμε ξεστομίσει κατά καιρούς, θέλοντας να ξορκίσουμε θαρρείς το κακό της στιγμής και ανακουφιζόμαστε σκεπτόμενοι τη βία, που θα εξ-ασκούσε στους “κακούς” δημοκράτες πολιτικούς ένα νεοΕΑΤ-ΕΣΑ!
Για να σοβαρευτούμε όμως… Πόσοι από εμάς το εννοούμε σοβαρά; Ο υπογράφων δεν πρόλαβε την ταλαίπωρη χώρα στο γύψο, αλλά έχοντας κοινό νου και μόνο θέλουμε να πιστεύουμε, αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει να μην έχει εκλογές η χώρα! Αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει να καταστρατηγούνται ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν πέρασαν παρά λίγες ημέρες, που είχαμε δει στην τηλεόραση την άκρως διδακτική ταινία του Δαλιανίδη “Ένα τανκς στο κρεβάτι μου“, με πρωταγωνιστή τον Κώστα Βουτσά.
Διαβάστε τη συνέχεια στο We24.gr.
