Κομματική σπέκουλα από μας δεν θα δείτε ποτέ. Αν και τα “ψέλνουμε” εδώ και μήνες σε ακραίους του ΣΥΡΙΖΑ για την αδιαλλαξία (και δικαιωνόμαστε) στο θέμα του γηπέδου της ΑΕΚ, αλλά τούτο δεν συνιστά κομματική στόχευση. Υπέρ του γηπέδου ψήφισε εντός των τειχών και ο… Αλέξης, άλλωστε.
Σεβόμαστε εκείνους, που “χρωματίζονται” και το δείχνουν, αλλά δεν συμφωνούμε με τη δημόσια έκφραση, ειδικά όταν αφορά στο σινάφι μας. Σε ό,τι μας αφορά έχουμε ψηφίσει σχηματισμούς από τη Δεξιά μέχρι την Αριστερά, διότι αυτό θεωρούμε ότι αποτελεί την πεμπτουσία της δημοκρατίας. Η αλλαγή. Η διαφορετικότητα. H έκπληξη. Ό,τι άλλο θυμίζει Στάλιν. Θυμίζει Πινοσέτ. Θυμίζει και… Γεώργιο Παπαδόπουλο.
Και δεν θα γράφαμε λέξη, λοιπόν, αν δεν μας προκαλούσε στην κυριολεξία ο σύντροφος Γιώργος Κογκαλίδης στο σχόλιό του “Κοίτα ποιος μιλάει”
“Έχω και τον Γιώργο Νικολάου να προβληματίζεται για το αύριο (όχι ότι δεν θα απαντήσει), λες και το χθες (Απογευματινή), ή το σήμερα, είναι γι’ αυτόν -και για όλους μας- οι μέρες της άνθισης της οικονομίας, της προσωπικής ευτυχίας, της πορείας προς τον παράδεισο“, έγραψε.
Και θα γίνουμε σκληροί. Δεν πρόκειται να εμβαθύνουμε. Δεν θεωρούμε ότι είμαστε οι ικανότεροι για βαθυσπούδαστες αναλύσεις, άρα αφήνουμε την “ξερολίαση” στον Γιώργο, ο οποίος ενδεχομένως έχοντας κομμουνιστικές (ο ίδιος το υποστηρίζει) καταβολές έχει από Θεού, ή από… Μαρξ, τέτοιες ικανότητες. Και είναι αλήθεια, ότι οι Κομμουνιστές με το μπλα – μπλα τα καταφέρνουν. Την ώρα της Κρίσης, στις Εκλογές πα να πει, τα μπερδεύουν λίγο και επιλέγουν για σιγουριά προφανώς άλλους, συγγενικούς και ενίοτε μη συγγενικούς σχηματισμούς. Αλλά προς τα έξω, φιλοσοφούν για το “φαίνεσθαι“.
Δεν υπαινισσόμαστε προφανώς ότι ο Γιώργος είναι του “φαίνεσθαι“. Ο Γιώργος έχει καταθέσει και απόψεις για την κοινωνία και για εθνικές (σ.σ. ίσως να μην του αρέσει η λέξη) αξίες, οι οποίες μας βρίσκουν απολύτως σύμφωνους. Όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα. Και σε κάθε περίπτωση, προφανέστατα δεν συμφωνούμε με τις κυβερνητικές παρόλες.
Πάμε στις Εκλογές, καλώς – κακώς, αφού “στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα“, όπως σωστά επικαλείται ενίοτε ο Γιώργος, και δεν το είπε αυτό αριστερός. Καμιά φορά και δεξιοί εκφράζονται σοφά. Ίσως γι’ αυτό… αριστεροί του αντάρτικου πόλεων του αφαίρεσαν τη ζωή. Τους χάλασε την πιάτσα!
Ναι, στις Εκλογές, λοιπόν, κι ας έχει χάσει την μπάλα ο Γιώργος Κονδύλης του ΕΣΑΚΕ…
Φίλε Γιώργο, καμία Αριστερά, γνήσια ή γιαλαντζί, μας έσωσε όταν έκλεισε η “Απογευματινή“, και κανείς… Λαφαζάνης δεν ήλθε μάρτυρας κατά Σαραντόπουλου στα δικαστήρια – ψυχώ εδώ και 4 χρόνια. Τον περιμένουμε τώρα, που θα συγκυβερνήσει με τον Αλέξη.
Κανείς δεν υπαινίχθηκε ότι “τούτοι εδώ”, που κυβερνούσαν μέχρι και σήμερα ότι μας μοίρασαν χρυσά κουτάλια για να τρώμε. Αδυνατούμε, ωστόσο, να παρακολουθήσουμε την ευκολία με την οποία δεν αντιλαμβάνεσθε τις επιταγές των καιρών και επιμένετε ότι για όλα φταίει “ο καπιταλισμός ηλίθιε“.
Σε κάθε περίπτωση, κι εδώ είναι η κακία μας, είναι να απορεί κανείς πώς διάβολο υποστηρικτές (σεβαστό) του υπαρκτού σοσιαλισμού, της κοινοκτημοσύνης, της δραχμής και του “δεν αλλάζω Κόμμα ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα” αγάπησαν ξαφνικά τόσο τις Εκλογές, περισσότερο ενδεχομένως κι από τη… Ντόρα Μπακογιάννη! Αχταρμά.
Καλή ψήφο σε λίγες ημέρες σε όλους, λοιπόν, και… βοήθειά μας. Μακάρι όσοι σηκώνουν τη σημαία της κινδυνολογίας να διαψευστούν. Μακάρι όσοι αντιμνημονιακοί (ξανα)τάζουν να μη διαψευστούν και αποδειχθεί ότι κορόιδεψαν και υφάρπαξαν την ψήφο ενός ζαλισμένου, ταλαιπωρημένου λαού, που συνήθως ψηφίζει με το θυμικό και όχι με τη λογική.
Η ευπρέπεια στην προεκλογική περίοδο αποτελεί άλλο ένα συστατικό της δημοκρατίας και αυτό δεν παρατηρείται στα καταραμένα σόσιαλ μίντια, όπου ο λεκτικός χουλιγκανισμός αποτελεί τον κανόνα. Σε μία χρονική στιγμή δε, που η Ελλάδα, η γειτονική Ιταλία, αλλά και άλλες χώρες θρηνούν θύματα, ή πλήττονται από την τραγωδία στην Αδριατική, μάλλον όλοι μας έπρεπε να στρέψουμε σκέψη και βλέμμα προς τα εκεί και όχι ν’ αναλωνόμαστε για το ποιος πολιτικός είναι περισσότερο ή λιγότερο αριβίστας.
Καλή χρονιά (δεν ελπίζουμε και ιδιαίτερα δηλαδή) σε όλους. Καλή χρονιά, Ελλάδα…
