Ο Κόμπι Μπράιαντ κατόρθωσε να ξεπεράσει, έστω σε ένα πράγμα, τον Μάικλ Τζόρνταν καθώς τον εκθρόνισε από το πόντιουμ των κορυφαίων σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ. Ιστορικό επίτευγμα από τον παίκτη που πλησίασε όσο κανένας το στυλ του “Air” και μπορεί να καμαρώνει ότι αποτελεί έναν εκ των κορυφαίων παικτών στην ιστορία. Αυτό το ρεκόρ πρόκειται ίσως για το επιστέγασμα της καριέρας του ζωντανού θρύλου των Λέικερς εκτός αν έρθει το έκτο δαχτυλίδι…
“Η ανταγωνιστική φύση είναι κάτι που τρομάζει πολλούς ανθρώπους και τους κρατάει μακριά από το να βρεθούν στο υψηλότερο επίπεδο. Τρομάζει πολλούς ανθρώπους που νιώθουν άνετα με το να είναι μέτριοι” ήταν η αρχική τοποθέτηση του “Black Mamba” που τόνισε στη συνέχεια:
“Όταν παρακολουθήσαμε την ομιλία του Μάικλ Τζόρνταν κατά την ένταξη του στο Hall Of Fame, οι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να δουν τι σκεφτόταν και πως έφθασε στο επίπεδο που έφθασε και κάποιοι τρόμαξαν από αυτά που άκουσαν, σωστά; Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν γίνεται να φθάσεις στο υψηλότατο επίπεδο αν δεν εντρυφήσεις και λίγο στην… σκοτεινή πλευρά”.
“Έχω συνηθίσει να είμαι ο κακός” πρόσθεσε αναφορικά με την αποθέωση που γνώρισε στο Tάργκετ Σέντερ της Μινεσότα, από παίκτες και κοινό “Το να ζω στιγμές όπως η σημερινή, όταν παίρνεις μια αγκαλιά από εκεί που δεν το περιμένεις, τότε το συναίσθημα είναι υπέροχο” υπογράμμισε ο Μπράιαντ.
Ο Άντριου Ουίγκινς, το Νο1 pick στο φετινό Νταφτ, κλήθηκε να μαρκάρει τον ζωντανό θρύλο των Λέικερς και τον εκθείασε για το κατόρθωμα του, μετά το τέλος του αγώνα. Ο Κόμπι βλέπει έναν “καθρέφτη” του εαυτού του στο πρόσωπο του νεαρού γκαρντ/φόργουορντ:
“Ήταν παράξενο συναίσθημα. Θυμάμαι όταν ήμουν και εγώ σαν τον Άντριου Ουίγκινς. Θυμάμαι όταν έπαιξα ενάντια στον Μάικλ, την πρώτη μου χρονιά. Το να βρίσκομαι εδώ απόψε και να παίζω αντίπαλος του (Ουίγκινς) να βλέπω το άγουρο ταλέντο του, το οποίο θα μεγαλώσει με την πάροδο των χρόνων, ήταν όμορφο. Ήταν σαν να βλέπω τον εαυτό μου σε καθρέφτη, 19 χρόνια πριν”.
“Όταν στιγμές σαν την αποψινή έρχονται τότε το ευχαριστιέσαι με την ψυχή σου. Παράλληλα, όμως, συνειδητοποιείς ότι το τέλος πλησιάζει…” κατέληξε.
