Λυτούς και δεμένους έχει βάλει “άσπονδος” φίλος μας, για να σταματήσουμε να ασχολούμαστε μαζί του. Κάθε τηλέφωνο που χτυπά, επαναλαμβάνεται το ίδιο μήνυμα. “Δεν μου είπε να σε πάρω, μόνος μου το σκέφτηκα” και μετά αρχίζει το ποίημα.
Κάποτε ήταν πιο δυνατός, άντεχε. Εμείς πάλι δεν αντέχουμε αυτή την ταυτότητα στην ιδέα, αυτήν τη σύμπτωση, να σκέφτονται πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι το ίδιο πράγμα.
