Είναι τόσο ενδιαφέρουσα η συνέντευξη, που οι συστάσεις περιττεύουν. Το ονοματεπώνυμό του συζητήθηκε, όσο κανενός άλλου πριν από μερικά χρόνια. Ο Δημήτρης Δρόσος, ισχυρός παράγοντας κατά το πρόσφατο παρελθόν, ανανεωμένος όσο ποτέ, παραχώρησε την πρώτη του μεγάλη συνέντευξη, μετά την προσωπική του περιπέτεια και την (προσωρινή;) απόσυρσή του από το ελληνικό μπάσκετ.
Ο Πατρινός επιχειρηματίας μιλά στο ebasket και αποκαλύπτει τα σχέδιά του για το παρόν και το μέλλον.
– Πριν από αρκετό καιρό είχατε δηλώσει ότι αγγίξατε τον θάνατο, αλλά δεσμευτήκατε ότι θα κερδίσετε το στοίχημα της ζωής. Το κερδίσατε;
“Αν με ρωτάγατε, πριν από δέκα χρόνια μπορεί να σας έλεγα “ναι”, ή “όχι”. Πλέον έχω αλλάξει στα μυαλά μου και πιστεύω ότι δεν υπάρχει απάντηση “ναι”, ή “όχι”. Η ζωή είναι συνεχόμενη και έχει τα πάνω της, έχει τα κάτω της. Το οριστικό ταμείο γίνεται στο τέλος της ζωής του κάθε ανθρώπου. Άλλωστε πολλοί λένε το κλισέ: “Ουσιαστικά ο επίλογος είναι αυτός που έχει σημασία”.
Θέλω να πιστεύω ότι ο Θεός θα μου κρατήσει αρκετά χρόνια ακόμα, ώστε να γράψω τον επίλογο που εγώ θέλω και όχι τον επίλογο που κάποιες στιγμές μπορεί να φάνηκε ότι μπορεί να έχει η ζωή μου. Δεν είμαι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που είχε τα πάνω του και τα κάτω του. Τώρα είμαι σε μια στιγμή, για τρίτη φορά στην ζωή μου, να ξαναχτίζω από το μηδέν. Είμαι αποφασισμένος να το κάνω και είμαι στην αρχή αυτής της προσπάθειας”.
– Η “Lehman Brothers” ήταν η εταιρεία που ουσιαστικά συμπαρέσυρε κατά κάποιον τρόπο και σας επαγγελματικά; Και γιατί δεν βγήκατε να το πείτε τότε;
“Η δυσκολία η δικιά μου ήταν ότι εγώ ήμουν από τους πρώτους που ουσιαστικά άγγιξε. Με άγγιξε μέσω των εταιρειών που συνεργαζόμουν. Άρα, ο πολύς ο κόσμος δεν ξέρει τις εταιρείες από πίσω. Εγώ δεν μπορούσα να ζητήσω το δίκιο μου από πουθενά. Δημιουργήθηκε “εν μια νυκτί” όλο το πρόβλημα.
Ο κόσμος δεν είχε αντιληφθεί τότε τι γίνεται με τις τράπεζες, ποιες είναι οι επιπτώσεις. Άρα, είναι σαν να φώναζα στην έρημο. Όλοι το τοποθετούσαν σε προσωπικό επίπεδο, ενώ δεν είχε καμία σχέση. Τώρα πέρασαν τα χρόνια, είδαμε άλλα φαινόμενα. Έχουμε γίνει λίγο πιο ειδικοί στο πώς αντιμετωπίζουν οι τράπεζες τέτοιες κρίσεις.
Όλοι έχουμε δίπλα μας κάποιο συγγενή, φίλο, γνωστό που έπαθε μια ανάλογη ζημιά και ξέρουμε ότι δεν χρειάζεται να είσαι ή κακός επιχειρηματίας ή απατεώνας για να σε βρει κάτι τέτοιο. Τότε, το 2008-09 δεν ήταν έτσι. Άρα, κάποιοι θέλησαν να δώσουν άλλες εξηγήσεις”.
– Γι’ αυτό και δημιουργήθηκαν οι εντυπώσεις, που δημιουργήθηκαν;
“Τον Δρόσο ήξεραν. Για κάποια χρόνια ήμουν θυμωμένος. Για κάποια χρόνια ένιωθα αδικημένος. Μετά ουσιαστικά ηρέμησα, όταν άρχισα να καταλαβαίνω τον κάθε άνθρωπο. Εγώ ήξερα απ’ την αρχή πώς έγινε το πρόβλημα και ήξερα ότι δεν υπήρχε κάποιος άνθρωπος να πάω να παραπονεθώ. Δεν είχαν και άδικο να τα πουν. Δεν ήταν και ειδήμονες στα οικονομικά. Δεν ήξεραν τι γινόταν”.
– Ήταν και η ενασχόλησή σας με την ανάλυση Στοιχήματος λίγο περίεργη για τα ελληνικά δεδομένα τότε. Ήμασταν λίγο πουριτανοί και καχύποπτοι σ’ αυτό ως λαός.
“Και είμαστε ακόμα”.
– Αν και όλη η Ελλάδα ασχολείται με το Στοίχημα. Αυτό είναι το παράδοξο.
“Εγώ ξέρω κάτι που το ‘λεγα από τότε, από κείνα τα χρόνια. Το ξέρετε, ότι ήμουν από τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος Έλληνας που έβγαινα και έλεγα: “Αυτή είναι η δουλειά μου. Είμαι υπερήφανος για την δουλειά μου”.
Δεν καταλάβαινα τί διαφορά είχα εγώ από τον πρόεδρο του ΟΠΑΠ. Δεν μπορεί ο ένας να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και ο άλλος με καχυποψία. Τέλος πάντων. Αυτό που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι, έτσι κι αλλιώς, οι χώροι έχουν κακούς και καλούς. Το θέμα είναι οι πράξεις σου, οι δικές σου, οι προσωπικές προς τα πού οδηγούν.
Εγώ θέλω να πιστεύω ότι αν και ήμουν σε έναν χώρο κάπως παράξενο, ειδικά στην Ελλάδα, πάντα προσπάθησα να είναι όλα στο φως. Ο χρόνος απαντάει για όλα. Στα χρόνια, που εγώ έλειπα, έχουν βγει υποθέσεις δεν ξέρω κι εγώ τί. Στημένων παιχνιδιών, μαύρα, άσπρα, κίτρινα χρήματα, ό,τι θες. Το όνομα μου δεν ήταν πουθενά. Αυτό δίνει μια απάντηση σε πολλούς. Ακόμη και σε συναδέλφους σας.
Ξέρετε, όταν είχε ξεσπάσει το πρώτο κύμα στημένων παιχνιδιών στην Ελλάδα, πολλοί συνάδελφοί σας έλεγαν: “Πού είναι το όνομα αυτουνού;”. Έχουν περάσει πέντε – έξι χρόνια, έχουν ακουστεί πολλά, δικαίως και αδίκως πάλι. Ό,τι ακούγεται δεν σημαίνει πως είναι. Εγώ δεν ήμουν πουθενά, γιατί απλά είχα επιλέξει από την αρχή της καριέρας μου ότι θα ακολουθήσω έναν δρόμο τελείως άλλο”.
– Όλα στην επιφάνεια εννοείτε, σχετικά με το Στοίχημα…
“Ακριβώς. Το μόνο που δεν είχα υπολογίσει είναι ότι θα έρθει μια τέτοια κατάσταση οικονομικά, που θα καταρρεύσουν κάποιες εταιρείες, με τις οποίες εγώ είχα συνεργασίες και είχαν τον κύριο όγκο των δικών μου χρημάτων”.
– Ωστόσο, υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι έχασαν χρήματα εξαιτίας και της δική σας κατάστασης. Αυτό δεν είναι ψέμα.
“Αυτό που είναι ψέμα και αυτό που είναι άδικο, αν θέλετε στην περίπτωσή μου, είναι ότι υπήρχαν άνθρωποι πράγματι που έχασαν χρήματα, αλλά καμία σύγκριση με τα δικά μου τα νούμερα. Εγώ έχασα τα περισσότερα απ’ όλους, αλλά ήταν ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάκτυλα αυτοί, που έχασαν, ενώ αντίθετα ήταν χιλιάδες αυτοί που κέρδισαν.
Αυτοί που κέρδισαν είχαν μια μόνιμη δικαιολογία σε μένα και τους καταλάβαινα, ότι “δεν θέλαμε την ώρα που γίνεται ένας πανικός με το όνομα σου να βγούμε και να υποστηρίξουμε κάτι, γιατί θα μας συνδέσουν και θα γίνει ότι εύκολα καταλαβαίνει ο καθένας”.
Οι άνθρωποι που πίστεψαν ότι η εμπλοκή μου μαζί τους οδήγησε στο να χάσουν κάποια χρήματα φυσικά έβγαιναν και το φώναζαν”.
– Μ’ αυτούς στους οποίους οφείλετε χρήματα, έχετε καθαρίσει;
“Νομικά, όπως ξέρετε, αυτό κρίθηκε. Και κρίθηκε σε ένα πολύ μεγάλο δικαστήριο στην Μάλτα. Απαλλάχθηκα”.
– Απαλλαχτήκατε από το ότι δεν είχατε την άμεση ευθύνη.
“Ότι δεν είχα καμία εμπλοκή για τις κατηγορίες, τις σοβαρές. Νιώθω δικαιωμένος”.
– Ήταν το χειρότερο κομμάτι της ζωής σας η οκτάμηνη ταλαιπωρία και η διαδρομή μεταξύ Μάλτας – Ελλάδας;
“Με διαφορά. Δεν το συζητάω”.
– Ακούγεται ανόητη η ερώτηση αλλά, επειδή ξέρουμε ότι έχετε περάσει πιο δύσκολα, με θέματα υγείας γι’ αυτό ρωτάμε. Τελικά τι από τα δύο ήταν πιο δύσκολο; “Πήγατε και γυρίσατε”, μην κρυβόμαστε, πολλές φορές. Έχουμε την αίσθηση ότι η δικαστική περιπέτεια δεν ήταν το ίδιο επώδυνη με τα θέματα υγείας…
“Η διαφορά είναι, ότι δεν ήμουν προετοιμασμένος γι’ αυτήν τη δικαστική περιπέτεια”.
– Πιστεύατε, ότι είστε άτρωτος.
“Πίστευα, ότι πρόσεχα πολύ”.
Η “τιμωρία” της μάνας
– Το πιστεύατε ως άτομο.
“Ναι. Ξέρετε, θα σας πω μια ιστορία, που ίσως είναι και η απάντηση σε όλα. Και μπορεί να ακούγεται λίγο μελό, αλλά είναι μια ιστορία χαρακτηριστική στην ζωή μου.
Ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που “πήρα” χρήματα, καταχράστηκα αν θέλετε, είναι η μητέρα μου. Ήμουν 11 χρονών και μου έδινε να μετρήσω τα χρήματα, τα ελάχιστα που είχε, τα μάζευε σε έναν κουμπαρά, που ήτανε μια μαϊμού.
Η μητέρα μου ήταν μια γυναικά που με μεγάλωνε μόνη της και πολύ δύσκολα. Οπότε κάθε δύο μήνες μάζευε ό,τι είχε και τα πήγαινα στο Ταμιευτήριο τότε. Εγώ ήμουνα το καλό παιδί, το αγαπημένο της, ο μοναδικός που ήμουν στο σπίτι. Μου τα έδινε, τα μέτραγα, της έφερνα το βιβλιάριο. Εγώ τα μέτραγα, εγώ τα πήγαινα, εγώ της έδινα το βιβλιάριο.
Με τα τότε μυαλά θεώρησα ότι είναι καλό να της λέω πάντα 20 δραχμές λιγότερο. Το 20 ήταν συγκεκριμένο για τότε, το θυμάμαι ακόμα, δεν θα το ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου. Ήταν μια μπάλα, ένα εισιτήριο σε θερινό κινηματογράφο κι ένα σουβλάκι. Τότε τρώγαμε σουβλάκι”.
– Είχατε συγκεκριμένο… μπάτζετ, για συγκεκριμένα πράγματα δηλαδή.
“Ήταν ημέρα… γιορτής για μένα, με την κακή έννοια. Αντί να της πω 220 της έλεγα 200 δραχμές. Αφού έγινε αυτό δύο τρεις φορές κι εγώ ευτυχισμένος απολάμβανα τα οφέλη αυτής της ενέργειας, προφανώς με κατάλαβε γιατί ήμουν και πιτσιρικάς.
Οπότε την τρίτη φορά η μητέρα μου με ρώτησε (πόσα είναι;), εγώ απάντησα πάλι παράδειγμα 180 κι εκείνη την στιγμή η μητέρα μου μού έδωσε την πιο καλή και την πιο σκληρή ποινή που μπορεί να δώσει άνθρωπος στο παιδί του.
Δεν με έδειρε δεν μου παραπονέθηκε. Απλά δάκρυσε και μου πε ότι: “Αφού ο γιος μου πιστεύει ότι είναι 180, εγώ θα τον εμπιστεύομαι πάντα. Είναι το καλύτερο παιδί”.
– Μάλιστα…
“Όπως βλέπετε, ανατριχιάζω ακόμα. Ήταν η τελευταία φορά που σκέφτηκα ότι μπορεί να καταχραστώ κάποια χρήματα κάποιων. Σας δίνω τον λόγο μου, αντρίκεια. Δεν σκέφτηκα ποτέ στη ζωή μου, ποτέ, ακόμα κι όταν δεν είχα να φάω, ακόμα κι όταν είχα εκατομμύρια, ότι μπορεί να καταχραστώ έστω ένα ευρώ. Ήταν ίσως το μόνο πράγμα που δεν θα μπορούσε κανένας να με κατηγορήσει εμένα και να ‘χει κάποια βάση. Γιατί μεγάλωσα με αυτό το βίωμα.
Μεγάλωσα με το δάκρυ της μητέρας μου και κατάλαβα, ότι άμα με είχε δείρει μπορεί να το ξανάκανα χίλιες φορές. Η μητέρα μου, την έχασα και νωρίς, την έχασα δύο τρία χρόνια μετά το περιστατικό, με χαρακτήρισε σε όλη μου την ζωή και προσπάθησα πλέον, αν είναι κάποιος να χάνει σε μια σχέση δύο ανθρώπων, να είμαι εγώ.
Θα σας ξαναδώσω τον λόγο μου και θα σας πω ότι: Όταν μου ανακοίνωσαν ουσιαστικά για το πόσα λεφτά είχα διαθέσιμα, τα μόνα λεφτά που μπορούσα να χρησιμοποιήσω ήταν 300.000 δολάρια. Καλοκαίρι του 2008. Μετά από επτά μέρες είχα να πληρώσω 1.780 σε μισθούς. Βέβαια, ποτέ δεν πίστευα ότι αυτό θα ήταν μια μόνιμη εξέλιξη. Γιατί δεν το ήξερε και κανένας. Δηλαδή όλοι μας διαβεβαίωναν, ότι αυτό είναι ένα (απλό) πρόβλημα…”
– Πρόσκαιρο. Ότι θα αντιμετωπιστεί.
“Και μάλιστα υπήρχαν διάφορες επιχειρηματικές κινήσεις που έλεγαν, εντάξει, πάει η κρίση, θα βρούμε μια λύση παραπέρα. Αυτό μας διαβεβαίωναν νομικά, αυτό μας διαβεβαίωναν όλοι, μέχρι και το Δεκέμβρη του 2008. Ουσιαστικά το μόνο που προσπαθούσαμε ήταν να κερδίσουμε χρόνο, γιατί ξέραμε ότι κάπου θα λυθεί το πρόβλημα. Ήταν δεδομένο, ότι θα λυθεί.
Βέβαια, είχα την ατυχία και με τα προβλήματα υγείας. Ίσως, από την πίεση, ίσως από τον τρόπο που εγώ αντιμετώπιζα τα πράγματα. Θα σας θυμίσω, ότι έχασα μια εταιρεία που ήταν αξίας 20-30.000.000 ευρώ εκείνη εποχή, για 500.000”.
“Ευλογία ο Μπάνε”
– Είναι η εποχή που άρχισαν τα προβλήματα στον ΠΑΟΚ.
“Για να σας δώσω να καταλάβετε το πλαίσιο, εγώ φεύγοντας από τον ΠΑΟΚ, άσχετα τι λεφτά είχα βάλει και αποδείχθηκε και στο δικαστήριο -κάποιοι έλεγαν ότι δεν είχα βάλει-, δεν είχα κάνει την αύξηση”.
– Κερδίσατε εκείνη τη νίκη. Είχαμε γράψει σχετικά εμείς. Ωστόσο, δεν πήρε έκταση.
“Δεν γράφτηκε. Ο κόσμος έμαθε τότε ό,τι στραβό μπορούσε να μάθει”.
– Γιατί δεν αντιδράσατε σε ό,τι γράφτηκε;
“Πρώτα από όλα για τον ΠΑΟΚ. Που ήταν η τελευταία ομάδα, γι’ αυτό το λέω έτσι. Το τι έγραψε ο κάθε δημοσιογράφος, άρα έφτασε και στον κόσμο με κάποιο τρόπο δεν μπορούσα να το ελέγξω. Αν ποτέ συναντηθείτε, π.χ. με τον Μπάνε Πρέλεβιτς, που είναι τώρα πρόεδρος (ήταν ευλογία για τον ΠΑΟΚ ότι έτυχε ο Μπάνε εκείνη την στιγμή, γιατί ήταν ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που μπορούσε να κρατήσει)… Είναι ένα τεράστιο όνομα, είναι ένας άνθρωπος που τα βλέπει με τον σωστό τρόπο, τον πιστεύει ο κόσμος. Υπάρχει μια τάξη μέχρι και σήμερα στον ΠΑΟΚ και ο ΠΑΟΚ μένει όρθιος”.
– Είναι η μόνη ομάδα που έμεινε όρθια από όσες πήγατε… Όλες έχουν καταρρεύσει!
“Μην ξεχνάτε, ότι όλες τις ομάδες τις είχα πάρει ένα βήμα πριν από την κατάρρευση. Άρα δεν ήταν δικιά μου ενέργεια, και (ο ΠΑΟΚ) ήταν η μόνη ομάδα που διέθετε Μπάνε. Το μέγεθος του Μπάνε”.
-Επιμένετε για Μπάνε…
“Είδε όλες μου τις ενέργειες, τι έκανα εγώ με την εφορία, τι άφησα όταν έφυγα, τι πλήρωσα, αν πλήρωσα, πώς ενήργησα. Είναι ένας άνθρωπος που ξέρει, ενώ οι άλλοι που μίλαγαν, δεν ήξεραν. Αυτό είναι το πρώτο σκέλος.
Το δεύτερο σκέλος είναι ότι αντίθετα με το τι πιστεύει ο πολύς ο κόσμος στον δρόμο, απολαμβάνω μόνο καλά. Και από τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ, και από φιλάθλους της ΑΕΚ. Και αυτό κάτι λέει. Το ζω, σχεδόν κάθε μέρα, στο αεροδρόμιο, στον δρόμο, παντού. Ακόμη και σήμερα, υπάρχει καλή αντιμετώπιση από τον κόσμο, παρά το τι έχει γραφτεί”.
– Επιμένουμε… Γιατί δεν αμυνθήκατε;
“Πιστεύετε, ότι ένας άνθρωπος που εκείνη τη στιγμή είχε προβλήματα υγείας, είχε προβλήματα οικονομικά, πάλευε να εξασφαλίσει, όχι μόνο… εμένα, αλλά τις εταιρείες του, την οικογένεια του, που την είχε βάλει λίγο στην άκρη, μπορούσε;
Υπήρχαν εκατοντάδες για να μην πω χιλιάδες κόσμου, που είχε άμεση εμπλοκή, και αν θέλετε απολογιστικά τώρα πιστεύω ότι τα κατάφερα καλά, γιατί όπως σας είπα πριν η ζημιά περιορίστηκε σε πολύ λίγα άτομα, ενώ ήτανε χιλιάδες”.
– Μια αίσθηση που δημιουργήθηκε ήταν ότι όλη η Ελλάδα σας κυνηγάει.
“Η αίσθηση μου είναι τότε πίστευσαν, ότι πραγματικά κάτι έχει γίνει. Και δεν είχα επαφή με όλους. Πιστεύω ότι οι ίδιοι σήμερα -μερικούς εξ αυτών έχω δει- έχουν αναθεωρήσει, όχι μόνο γιατί δικαιώθηκα στη δίκη, αλλά γιατί είδαν κάποια πράγματα, γιατί κατάλαβαν πράγματα που τότε δεν ήταν σε θέση να τα καταλάβουν.
Αλλά φανταστείτε έναν άνθρωπο που έχει τόσα προβλήματα όσα εγώ, να βγαίνω κάθε τρεις και λίγο να υπερασπίζομαι το οποιοδήποτε δημοσίευμα. Πέρα που δεν είχα τη δυνατότητα, μην ξεχνάτε, ότι το έκανα μια φορά, όταν ένιωσα ότι όλοι στον ΠΑΟΚ επιτίθενται στην Ιωάννα την Παπαδημητρίου, που τότε είχε μείνει στον ΠΑΟΚ. Αν θυμάσαι μια παρέμβαση live που είχα κάνει από την Αμερική, και γιατί ήταν γυναίκα και ήταν μόνη της σ’ αυτόν τον κυκεώνα”.
– Ήταν ο άνθρωπος σας στον ΠΑΟΚ και μοιραία απορροφούσε όλους τους κραδασμούς. Δεν είχε ουσιαστικό ρόλο στον ΠΑΟΚ, βέβαια, εσείς ήσασταν από πίσω. Σωστά;
“Αυτό είπα και τότε. Το παράξενο ήταν, ότι δεν την “χτύπαγαν”. Το παράξενο ήταν, ότι την είχαν διπλαρώσει αρκετοί παράξενοι τύποι. Της υπόσχονταν, ότι θα φέρουν χορηγίες, να ρυθμίσουν την κατάσταση, γιατί αυτό της έκανε και προσωπική ζημιά, γιατί τους πίστεψε τους ανθρώπους, οπότε ήταν λίγο αβοήθητη σε έναν χώρο πολύ παράξενο”.
– Μιλάτε σήμερα μαζί της;
“Όχι, δεν μιλάμε. Όχι γιατί έχω κάτι κακό, προσωπικό μαζί της. Αν και κάποια στιγμή ειπώθηκε κάτι γι’ αυτήν. Έχει την ζωή της την οικογένεια της, όπως και εγώ πλέον. Διαφορετικές οικογένειες, ζει στην Αμερική”.
– Απλά, δεν έχετε προσωπική σχέση.
“Στον θυμό ένιωσε ότι ήξερα κάτι παραπάνω και δεν της το ‘πα. Κι αν θέλετε, πάνω στον κυκεώνα του τι κάνουμε, τι φτιάχνουμε και στην πίεση αυτή, έλεγα ότι θα πάω στο Λονδίνο και δεν πήγαινα, για την τότε γυναίκα που ήταν στη ζωή μου, φαινόταν κάπως. Δεν υπήρχαν περιθώρια. Όταν αυτό συνοδεύεται με όλη εκείνη την καταστροφή…”.
– Για να βάλουμε και λίγο life style στην υπόθεση. Είχε να κάνει και αυτό με τη σχέση που είχατε ως ζευγάρι. Κάποιος επιπλέον θυμός υπήρχε.
“Δεν είναι φυσιολογικό; Η συγκεκριμένη γυναίκα δεν είναι απλά τι είχε μαζί μου. Είναι το ότι έμεινε πίσω να ακούει τους πάντες να την κατηγορούν, για πράγματα που υποτίθεται ότι είχα κάνει εγώ. Οπότε δικαιολογημένα είχε και θυμό. Δεν μπορούσε κανένας να ξεχωρίσει πού είναι η αλήθεια”.
“Να ξαναγεννηθώ επαγγελματικά”
– Αυτά τα έξι χρόνια της αποχής σας πόσοι φίλοι σας έμειναν;
“Ξέρετε ένα μότο που λέει ότι στη ζωή μας κανένας άνθρωπος δεν είναι τυχαίος. Είναι η ανταμοιβή μας για ό,τι έχουμε κάνει, η δοκιμασία μας, η τιμωρία μας. Αδιάφορος, όμως, δεν είναι κανένας. Απλά η μεσαία δοκιμασία μας μπορεί να είναι και καλή και κακή. Άρα με αυτή την έννοια θα σας απαντήσω με μια πολύ γρήγορη πρόταση:
Από όλο αυτόν τον κύκλο δεν είδα κανέναν άνθρωπο που σήμερα μετά από χρόνια να μπορώ να πω ότι είναι η ανταμοιβή μου. Είδα πολλούς που ήταν η δοκιμασία μου και οι περισσότεροι κακή δοκιμασία. και ήταν πολλοί που ήταν η τιμωρία μου. Οπότε το κλείνω”.
– Δηλαδή χονδρικά μπορούμε να πούμε ότι στην μεγάλη πλειοψηφία βάλατε “Χ”;
“Χ, Ξ, Ψ και όποιο άλλο σύμφωνο”.
– Άρα είναι ελάχιστοι και αυτοί που προχωράτε μαζί τους στη νέα σας ζωή.
“Καταλάβαινα τους ανθρώπους που απλά διάβαζαν μια εφημερίδα, να μην ξέρουν ποιος είναι ο Δρόσος. Δεν καταλάβαινα τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου όμως. Από ένα σημείο και μετά άρχισα να τους καταλαβαίνω. Δεν είναι ότι δεν υπήρχαν εξηγήσεις. Απλά για να προχωρήσω την ζωή μου, το μόνο που ένιωσα ότι μπορεί να με κάνει να ηρεμήσω, είναι ότι έπρεπε να ξαναγεννηθώ επαγγελματικά.
Όπως καλώς ή κακώς ξαναγεννήθηκα. Μαζί με την κόρη μου, τη δίχρονη. Σαν πατέρας απ’ την αρχή μου δόθηκε η ευκαιρία να αποδείξω ότι είμαι καλός πατέρας. Θεώρησα ότι έπρεπε να κλείσω το κεφάλαιο των ανθρώπων που είχα πριν δίπλα μου και να αρχίσω από την αρχή, και να μην κρατάω πίκρες, στεναχώριες. Εύχομαι τα καλύτερα για όλους, γιατί είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύει στην θετική ενέργεια και μέχρι εκεί. Δεν τους θέλω…”.
– Κακία δεν έχετε για άνθρωπο δηλαδή;
“Ένας – δύο είναι. Και αυτή (την κακία) προσπαθώ να τη βγάλω από μέσα μου. Στην αρχή ήμουν θυμωμένος με τους πάντες, τώρα δεν έχω κακία. Βλέπω πολλούς ανθρώπους που ήταν μη φιλικοί μαζί μου, ή εχθρικά διακείμενοι. Τώρα τους βλέπω, μιλάμε. Είναι όλοι πιο ήρεμοι”.
“Δεν μου έκαναν ζημιά ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ”
– Μετανιώσατε που μετά τον “εύκολο” Άλιμο και τον “εύκολο” Σπόρτιγκ πήγατε στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ;
“Όχι! Φυσικά όχι! Το έκανα με πολύ αγάπη. Το έκανα σε μια εποχή που μπορούσα να το κάνω. Το απόλαυσα τότε. Με έκανε άλλο άνθρωπο, δηλαδή μου έδωσε εμπειρίες και δεν είναι ένα κομμάτι που θέλω να το σβήσω. Δεν μου έκαναν ζημιά ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ.
Ούτε σε οικονομικό επίπεδο, γιατί τότε ήταν ένα κομμάτι απ’ τα χρήματα που δίναμε σαν μάρκετινγκ με τις εταιρείες που ήμουν, αλλά και ούτε αυτό που μπορεί να πιστεύει κάποιος που κοιτάει επιφανειακά τη δημοσιότητα, ότι η πολύ δημοσιότητα… Το αντίθετο.
Εγώ όπως ξέρετε, και σεις από εκείνα τα χρόνια, μίλαγα με τους οποιουσδήποτε. Δεν το ‘παιξα ποτέ πρόεδρος. Εσείς το ξέρετε καλύτερα, γιατί με γνωρίσατε, όταν ήρθα στην ΑΕΚ. Ήμουν ένας άνθρωπος απλός, γιατί ο ίδιος είμαι.
Μπορεί να ΄χει αλλάξει το πορτοφόλι μου αρκετές φορές στη ζωή μου. Να ‘ναι γεμάτο, να ‘ ναι άδειο. Αλλά εξακολουθώ και πιστεύω ότι είμαι ο ίδιος Δημήτρης. Δεν θα μιλήσω με πικρία για εκείνες τις εποχές. Δεν το μετάνιωσα”.
-Θα γυρίζατε σε μια από τις δύο αυτές μεγάλες ομάδες;
“Όπως δεν μπορείς να ρωτήσεις ένα αδερφό, αν έχει δύο αδέρφια, ποιον αγαπάς περισσότερο, έτσι θα πω κι εγώ. Ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ είναι κομμάτια μου. Είναι ομάδες που με όποιον και να παίζουν θέλω να κερδίζουν. Ακόμα και σήμερα.
Χαίρομαι μέχρι και για το Κύπελλο, που… πήραμε (ως ΑΕΚ) στο Χάντμπολ. Νιώθω κομμάτι αυτών των ομάδων, αντίθετα με το τι πιστεύουν πολλοί. Εσείς ξέρετε πόσο έτρεχα για την ΑΕΚ. Δεν ξέρετε για τον ΠΑΟΚ . Είμαι ένας άνθρωπος που “δένεται” μ’ αυτά.
Τα παιδιά μου (από τον πρώτο γάμο) έχουν χωριστεί. Το ένα από δω, το άλλο από κει. Υπάρχει στην οικογένειά μας και ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ”.
– Ο μικρός σας γιος είναι οπαδός του ΠΑΟΚ;
“Ναι. Μου ‘πε η μητέρα του, ότι τσακώθηκε με κάποιον στο σχολείο. Ρώτησα γιατί, και μου είπε “τίποτα σοβαρό πατέρα”. “Για τον ΠΑΟΚ”, μου ‘πε. Του λέω αν δεν κάνω λάθος πριν δύο χρόνια άκουγες πολλά για μένα. Είχες την υπομονή, την ηρεμία να τα ακούς και να μην τσακώνεσαι να μην παίζεις ξύλο. Για τον ΠΑΟΚ έπαιξες ξύλο;
Η απάντησή του ήταν: “Ο ΠΑΟΚ είναι θρησκεία”. Μπορείτε να καταλάβατε, τί σας λέω; Τα παιδιά είναι όπως ήμουν εγώ. Τώρα δεν θα σας πω, ότι ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ είναι θρησκεία για μένα, αλλά θα σας πω ότι είναι αγαπημένα κομμάτια”.
– Υπήρξατε Ολυμπιακός.
“Ο Ολυμπιακός από τα τελευταία χρόνια που πήγα στην ΑΕΚ, δεν υφίσταται. Σημασία έχει, όταν ξέρουμε, να επιλέγουμε κάτι. Κι εγώ όταν ήμουν ώριμος να επιλέξω επέλεξα αυτές τις δύο ομάδες (ΑΕΚ και ΠΑΟΚ)”.
– Είχατε επιλέξει την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ και λόγω της δυναμικής του κόσμου τους, κατά πως ξέρουμε.
“Και με τα καλά και με τα κακά τους”.
– Υπήρχε κάτι άλλο για τον ΠΑΟΚ, που θέλετε να πείτε;
“Ξέρετε, όταν είχα πάει στον ΠΑΟΚ επί δεκαπέντε μέρες το πρώτο ζήτημα που αντιμετώπισα ήτανε ποιον θα φέρω μαζί μου στον ΠΑΟΚ από τους παλιούς, γιατί το θεωρούσα απαραίτητο για να αναλάβει κάτι. Τότε είχα γνωρίσει τον Μπάνε. Υπήρχαν οι εισηγήσεις για πολλούς μεταξύ των οποίων και ο Μπάνε.
Στην τελική επιλογή για λεπτομέρειες δεν επέλεξα τον Μπάνε. Ενώ έλεγα τον Μπάνε για πρόεδρο, τελικά πήγαμε στον Μπουντούρη γενικό αρχηγό για να αποφασίζει για τα πάντα. Αυτό είναι το λάθος που πλήρωσα στον ΠΑΟΚ”.
– Στην ΑΕΚ γιατί δεν γίνατε ποτέ πρόεδρος;
“Δεν μπορούσα να γίνω τότε”.
– Ήταν λόγω νομικών προβλημάτων της ΑΕΚ, ή δικών σας προβλημάτων;
“Κάπως έτσι”
– Και γιατί έγινε πρόεδρος ο… άμοιρος Βασίλης Τζιβελέκης;
“Ο κύριος Τζιβελέκης ήταν ΑΕΚ οικογενειακώς, από τότε που γεννήθηκε. Εγώ, όταν αποφασίζαμε να ασχοληθούμε με την ΑΕΚ ως όμιλος, όχι ως Δρόσος, δεν μπορούσα γιατί είχα και μετοχές και στην στοιχηματική εταιρεία. Ήταν θέμα νόμου. Ο κύριος Τζιβελέκης ήταν οικονομικός μου σύμβουλος. Δεν ήτανε κανέναν άνθρωπος, που δεν αντιλαμβανόταν το βάρος”.
– Τώρα τραβάει αυτός τα ζόρια. Νιώθετε μια στεναχώρια γι αυτό;
“Σαφώς. Όχι μόνο για τον κύριο Τζιβελέκη. Για πολλούς ανθρώπους. Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με τη δική μου ευθύνη. Όπως πιστεύω ότι κι αυτός και κάποιοι άλλοι ένιωθαν και νιώθουν για ό,τι πέρασα εγώ. Ήταν κάποιοι άνθρωποι, που κάποια στιγμή στη ζωή μας ήμασταν ο ένας δίπλα στον άλλο, είτε επαγγελματικά, είτε προσωπικά. Και τα προβλήματα μας χώρισαν.
Σαφώς θέλω να μαθαίνω καλά πράγματα γι’ αυτόν, αλλά δεν νιώθω ότι του ‘χω αφήσει κάποιο κομμάτι δικό μου, γιατί δεν ήταν καμία απόφαση δική μου. Ήταν πάντα απόφαση του ομίλου. Να σας το πω αλλιώς: Εγώ ταλαιπωρήθηκα για την εταιρεία, ή δεν ταλαιπωρήθηκα; Ήταν κι κει ο κύριος Τζιβελέκης, αλλά το πήρα εγώ το κομμάτι. Άρα επιμερίστηκαν κάποια κομμάτια . Δεν γινόταν και αλλιώς”.
“Δεν συμφωνώ με τον υποβιβασμό”
– Πώς κατάφερε ο Φιλίππου να “διαβιβάσει” τις ευθύνες της ΚΑΕ, σε σας ουσιαστικά, στη δική σας ομάδα, και μετά στον Μπάμπη Καραμανλή; Ήταν έξυπνοι χειρισμοί δικοί του, ή βλακώδεις δικοί σας;
“Τί κατάφερε; Ακόμη και σήμερα έχει (προβλήματα) η ΑΕΚ. Ο ίδιος είναι ακόμη στην αγορά. Γράφουν κάποιοι κάτι για κάποιον όταν πιστεύουν ότι δεν έχει να προσφέρει. Ο κύριος Φιλίππου είχε την “ομπρέλα” της ΦΑΓΕ πάντα. Άρα όλοι περίμεναν μια διαφήμιση της ΦΑΓΕ. Όπως περίμεναν κάποιοι προφανώς από μένα όταν ήμουν στα καλά μου.
Νομικά δεν θέλω να μιλήσω για την ΑΕΚ. Ξέρω ότι έχετε προς γνώσιν κάποια χαρτιά. Ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ δεν ταλαιπωρήθηκαν από μένα κι από την ομάδα τη δικιά μου.
Σε μια χρονιά με πολύ υψηλό μπάτζετ, όπως στον ΠΑΟΚ, δεν είδα κανένας σήμερα εκτός από έναν, δύο, τρεις, να λέει ότι εγώ όταν έπαθα ζημιά με την εταιρεία μου άφησα τους παίκτες ελεύθερους, δεν χρέωσα τον ΠΑΟΚ. Ήταν μια κίνηση που αν δεν την είχα κάνει εγώ εν μέσω καταστροφής τον Δεκέμβρη του 2008, τώρα ο ΠΑΟΚ θα είχε 1,5 με 2 εκατομμύρια παραπάνω.
Αλλά εγώ έκανα αυτό που έπρεπε κι ας με έβριζε ο κόσμος. Δεν θεωρώ ότι ο κύριος Φιλίππου φέρθηκε έξυπνα. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα ενδιαφέρεται για την ΑΕΚ. Δηλαδή, επειδή είπατε ότι μήπως εγώ και η ομάδα μου φερθήκαμε βλακωδώς, το ίδιο κάνει και η σημερινή διοίκηση; Όχι. Το κάνει από αγάπη στην ΑΕΚ”.
– Πήρε ένα ρίσκο τεράστιο. Να ρίξει την ομάδα στη Β΄Εθνική όμως. Για να την ανεβάσει καθαρή.
“Ο καθένας έχει δικαίωμα να επιλέγει τις στρατηγικές του”.
– Συμφωνείτε με αυτό που έκανε η ΑΕΚ. Και η ποδοσφαιρική και η μπασκετική; Εννοούμε να επιλέξουν τον εκούσιο υποβιβασμό στην Γ΄ Εθνική και στην Β΄ Εθνική αντίστοιχα.
“Όχι! Αν συμφωνούσα θα το έκανα κι εγώ στην ΑΕΚ”.
– Ήταν η εύκολη λύση θεωρείτε;
“Θεωρώ ότι ήταν εύκολη. Όμως, είναι άλλες χρονιές”.
– Ο κόσμος είναι πιο έτοιμος, πιο υποψιασμένος να το δεχθεί αυτό;
” Το 2006 και το 2008, ο κόσμος από τον οποιοδήποτε επενδυτή άμα δεν άκουγε εκατομμύρια θα ‘λεγε “τί θέλει αυτός εδώ”;.
– Στον επαγγελματικό σας χώρο, στον επιχειρηματικό ξαναμπαίνετε. Θα επιστρέφατε και στο μπάσκετ ως χρηματοδότης ή ως κάτι άλλο;
“Μπορώ να σας πω ότι έτσι αλλιώς δεν έχω τον χρόνο πλέον, μέχρι να φτιάξω αυτό που θέλω στη ζωή μου και μετά να απολαύσω την οικογένειά μου, που κατάλαβα πόσο πολύτιμη είναι”.
– Είναι η προτεραιότητα της στιγμής.
“Δεν έχει αλλάξει κάτι από τον Δρόσο που ξέρατε. Με ό,τι ασχολείται ασχολείται. Από το πρωί μέχρι το βράδυ”.
– Το μπάσκετ παραμένει η αγάπη γιατί να θυμίσουμε ότι υπήρξατε ποδοσφαιρικός αναλυτής, ουσιαστικά γιατί υπήρξατε και ποδοσφαιριστής.
“Παραμένει. Με την έννοια ότι παρακολουθώ από κοντά τί γίνεται στο ελληνικό μπάσκετ και κάθε βράδυ βλέπω ΝΒΑ”.
– Άρα μετά από καιρό μπορεί να ασχοληθείτε πιο ενεργά;
“Όχι. Με την μορφή που είχα ασχοληθεί πριν, δεν πρόκειται να ασχοληθώ, ειδικά με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, που είναι ομάδες που απαιτούν χρόνο. Αν μου επιτρέψει η ζωή πάλι, θα ήθελα να βοηθήσω μέσω μάρκετινγκ, να φέρω κάποια εταιρεία να βοηθήσει τις συγκεκριμένες δύο ομάδες. Αν μου δοθεί η δυνατότητα μέσα από τη δουλειά μου, θα θελα να το κάνω”.
“Δεν έχει προσφέρει ο Κούγιας”
– Και σε κάποιο άλλο σύλλογο ίσως;
“Δεν υπάρχουν άλλοι σύλλογοι. Όταν μπω στο Ίντερνετ θα δω, θα διαβάσω για τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ. Και για τον Απόλλωνα Πάτρας, και την Παναχαϊκή. Τίποτα άλλο”.
– Αυτό θα ρωτάγαμε. Απόλλων Πατρών ή Παναχαϊκή, που είναι ομάδες της ιδιαίτερης πατρίδας σας, δεν σας ενδιαφέρουν;
“Είναι η πατρίδα μου η Πάτρα. Είναι… μοιραίο. Γεννήθηκα εκεί, έπαιξα εκεί, είναι άλλο πράγμα. Και πιστεύω είναι τελείως διαφορετικά πράγματα. Και η πίεση, και η δουλειά και όλα. Εγώ λέω ότι άμα με βοηθήσει ο Θεός και ξαναφτάσω σε τέτοια στάδια που να μπορώ να βοηθήσω κάποιες ομάδες, διοικητικά δεν έχω καμιά δουλειά”.
– Δεν θα γίνετε… Κούγιας στην θέση του Κούγια δηλαδή;
“Είναι ένας πετυχημένος άνθρωπος στον χώρο του. Από κει και πέρα στον αθλητισμό έχει μια άλλη πορεία. Διαφωνώ σε πολλά που κάνει. Δεν θεωρώ ότι στην Παναχαϊκή έχει προσφέρει.
Διάβασα μια επιστολή που έστειλε όπου άμα το διαβάσετε, από τη μεριά του νιώθει ότι έχει προσφέρει. Εγώ όμως ως Πατρινός, ως φίλαθλος, όχι ως πρώην παράγοντας δεν πήρα κάποια χαρά. Ούτε είδα κανένα όνομα που να με χαροποιεί στην Πάτρα.
Αυτό νιώθει ο απλός φίλαθλος της Πάτρας. Από την άλλη, είναι μεγάλο κατόρθωμα αν τα οικονομικά είναι αυτά που λέει να την πάρεις “Χ” την ομάδα και να την παραδίδεις “Ψ”. Δεν είναι εύκολο. Ειδικά στις εποχές μας”.
Το πρώτο πρωτάθλημα betting
– Οι επαγγελματικές σας δραστηριότητες τουλάχιστον τον τελευταίο καιρό μοιράζονταν μεταξύ Αγγλίας και Ελλάδος. Είστε εδώ, ή θα παραμείνει αυτό το πέρα-δώθε;
“Θα παραμείνει, γιατί προσπαθώ με την εταιρία να ξαναφτιάξω τη ζωή μου”.
– Τί εταιρία είναι;
“Είναι μια κατασκευή software, καινούριο, τελείως διαφορετικό από ό,τι υπάρχει μέχρι σήμερα. Ως ιδέα παρουσιάστηκε στην έκθεση του Λονδίνου τον Φεβρουάριο που πέρασε, δηλαδή πολύ πρόσφατα. Η αντιμετώπισή του ήταν πολύ καλύτερη από ό,τι περίμενα. Δηλαδή, ανοίχτηκαν δρόμοι μπροστά. Βέβαια ξέρω ότι έχει πολύ δουλειά αυτό το πράγμα”.
– Αφορά στο Στοίχημα πάλι.
“Είναι ένα καινούριο παιχνίδι στο Στοίχημα. Δεν έχει να κάνει με εταιρεία Στοιχήματος. Έχει να κάνει με software στοιχηματικών εταιρειών”.
– Πάλι με αγώνες έχει να κάνει.
“Ναι. Φανταστείτε, όταν πάτε στο πρακτορείο του ΟΠΑΠ, η μηχανή που περνά το δελτίο σου χρησιμοποιεί ένα πρόγραμμα. Κάτι ανάλογο. Η εταιρεία που κάνουμε φιλοδοξεί να διοργανώσει το πρώτο πρωτάθλημα betting, από τις αρχές της αγωνιστικής χρονιάς. Η οργάνωση όλου αυτού, πρωταθλήματα σε κάθε χώρα, είναι πολύ μεγάλο τρέξιμο. Είναι ένα πρότζεκτ που μου επιτρέπει να λέω, ότι μέσα σε όλα αυτά βγήκε αυτή η ιδέα που είναι πολύ καλή”.
“Δεν είχαμε ούτε καρέκλα”
– Κλείνουμε με το αγωνιστικό κομμάτι: Ποια ήταν η κορυφαία σας καλύτερη στιγμή παραγοντικά και ποια η χειρότερη;
“Στιγμές υπήρξαν πολλές ευτυχισμένες και καλές. Η άνοδος με το Σπόρτιγκ ήταν πολύ μεγάλη χαρά. Όλη η χρονιά του Σπόρτιγκ ήταν μια χρονιά που με έκανε να αγαπήσω το μπάσκετ. Γιατί η ομάδα λειτουργούσε ρολόι. Έπαιζε καλό μπάσκετ, πήρε το πρωτάθλημα εύκολα, δεν ήμασταν φαβορί στην αρχή αλλά γίναμε μετά. Ήταν μια πολύ καλή χρονιά.
Επίσης κάτι που δεν έχει περάσει εδώ στην Ελλάδα. Η χρονιά στην Κύπρο. Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Φάιναλ Φορ με ΑΕΛ. Αποκλεισμός της Βίρτους Μπολόνια, που ήταν μεγάλο όνομα. Ήταν κι άλλες χαρές. Στην ΑΕΚ θυμάμαι μια νίκη με τον Άρη…”
– Με τα χιόνια;
“Ακριβώς. Ήμουν εγώ και άλλοι πέντε, δέκα. Με τις συνθήκες τις τότε ήταν μια νίκη που την απολαύσαμε πολύ. Οι περισσότεροι πίστευαν ότι δεν θα γίνει το ματς. Επίσης, το δεύτερο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, που χάσαμε στο τελευταίο λεπτό με το άστοχο σουτ του Παπανικολάου κι ενώ στο ημίχρονο ήμασταν δέκα, δώδεκα πόντους μπροστά”.
– Στην ΑΕΚ δεν πήγατε καλά αγωνιστικά. Τι έφταιξε;
“Μην ξεχνάτε, ότι πήραμε μια ομάδα… τίποτα. Δεν είχαμε ούτε καρέκλα”.
– Όλοι όμως είπαμε ότι ήταν μια ομάδα με αρκετά καλό μπάτζετ τότε, η οποία είχε δυσανάλογη πορεία.
“Ναι, και είναι φυσιολογικό. Πώς να προλάβει κανείς να περάσει την νοοτροπία, που θέλαμε εμείς διοικητικά να έχουμε; Ούτε τις δομές οργάνωσης που πρέπει να λειτουργούν σε μια ομάδα. Ο Άγγελος (Κορωνιός) ήταν και λίγο πιο άπειρος τότε, γιατί στην Α1 δεν είχε κοουτσάρει. Και ο Αγγέλου μετά που ήρθε, ήταν καινούριος. Όλοι ήθελαν τον χρόνο τους.
Μην ξεχνάτε ότι εγώ ήμουνα ο πρώτος που του έδωσε βήμα στον Κορωνιό, βήμα στον Αγγέλου. Ήμουν ο πρώτος που έδωσε βήμα στον Πρίφτη. Απλά τότε το παιδί μου ‘ πε ότι θέλει το χρόνο του. Μπορώ να σου πω παιδιά που δεν έπαιξαν τίποτα για διάφορους λόγους.
Ο ψηλός, ο Χαρίσης, ο Τσάμης που τον είχα φέρει και όλοι έλεγαν, ότι είναι από την πατρίδα μου, ο Σύμτσακ από την Α2, που μετά έκαναν την πορεία που έκαναν. Και ο Σι, και ο Ουέσον, παιδιά που έκαναν πορεία. Άρα πραγματικά ήταν καλές επιλογές.
Μαζευτήκαμε γρήγορα όλοι, προσπαθούσαμε να κάνουμε κάτι καλό και υπήρχε και η πίεση της ΑΕΚ. Η ΑΕΚ είναι ΑΕΚ. Είχαμε και ατυχίες. Τον τραυματισμό του Παπανικολάου, που δεν έπαιξε ποτέ. Κοιτάζοντας πίσω βλέπω ότι είχαμε στήσει καλή ομάδα”.
“Δεν δήλωσε πλούσιος, ΑΕΚτζης δήλωσε”
– Από την ΑΕΚ μιλάτε με κάποιον;
“Με τον Καραμανλή. Είναι ένα παιδί που ταλαιπωρήθηκε και ταλαιπωρείται ακόμη από την ΑΕΚ. Θέλω να σας πω ότι είναι ένα από τα ελάχιστα άτομα με πραγματική αξία στον χώρο του μπάσκετ. Ο κόσμος είναι σκληρός. Τον έκρινε σκληρά. Δεν δήλωσε ποτέ ο Μπάμπης ότι είναι πλούσιος. ΑΕΚτζής δήλωσε”.
– Χρεώνεται ότι έριξε την ομάδα όμως.
“Επίτρεψε μου να σας πω σαν πιο μεγάλος από σας στην ηλικία: Η ιστορία γράφεται πολύ μετά. Ο Μπάμπης έβαλε σε ρίσκο την οικογένειά του για την αγάπη του”.
– Γνωστό ότι καταστράφηκε επιχειρηματικά, αλλά πάλι αυτό δεν συνιστά άλλοθι.
“Την κατέστρεψε τη δουλειά του από την ΑΕΚ. Εγώ δεν έπαθα ζημιά από την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Ήταν το μάρκετινγκ της εταιρείας μου. Ο Μπάμπης έβαλε ό,τι είχε και δεν είχε. Έβαλε κυρίως ψυχή. Μπήκε μπροστά όταν δεν έμπαινε κανένας. Είναι πολύ άδικο μα πάρα πολύ άδικο να τον κατηγορείτε. Όταν πας και δίνεις ένα πόλεμο εναντίον εκατομμυρίων και είσαι μόνος σου η εξέλιξη θα ‘ναι να χάσεις”.
– Όντως συμμάχησαν θεοί και δαίμονες για να πέσει η ΑΕΚ;
“Εγώ πιστεύω ότι λίγο πολλοί το ήθελαν και μέσα, και έξω από την ΑΕΚ! Ελάχιστοι δεν ήθελαν να πέσει. Μέσα σ αυτούς και ο Μπάμπης. Το πάλευε μέχρι την τελευταία στιγμή, αλλά οι δυνάμεις του ήταν πολύ λίγες. Γι’ αυτό σας είπα πριν, ο ΠΑΟΚ είχε την τύχη να χει τον Μπάνε, τεράστιο όνομα. Άμα υπήρχε ο ΑΕΚτζής Μπάνε στην ΑΕΚ τότε θα σωνόταν.
Γιατί ο Μπάνε από τη μια επιβάλει την οικονομική λιτότητα που πρέπει λόγω εποχής και λόγω οικονομικών του συλλόγου, από την άλλη έχει το σεβασμό και των φιλάθλων για τις αποφάσεις του. Ο Μπάμπης τότε δεν είχε ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Από ένα σημείο και μετά ο Μπάμπης τα ‘χασε όλα”.
– Είχε ενοχλήσει η ΑΕΚ το… ελληνικό μπάσκετ;
“Είναι κάποιες τεράστιες ομάδες που είχαν χάσει την αίγλη τους μέσα στους αγωνιστικούς χώρους και είχε μείνει μόνο το όνομα”.
“Έχουν μπλέξει τον επαγγελματισμό με τον αθλητισμό”
– Το σύστημα δεν ήθελε την ΑΕΚ…
“Αυτό που γίνεται στο ποδόσφαιρο, γίνεται και στο μπάσκετ και παντού στην Ελλάδα, και αυτό είναι το λάθος μας. Σε αντίθεση με τους έξω. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Στη Γερμανία πριν κάποια χρόνια κινδύνεψε να πτωχεύσει η Ντόρτμουντ. Ο σύλλογος που την έσωσε ήταν η Μπάγερν. Της δάνεισε και είναι σήμερα ο κύριος “εχθρός” της.
Οι φίλαθλοι δεν θέλουν να βλέπουν οι μεν τους δε, και οι διοικήσεις πάντα έχουν να μοιράσουν τρόπαια, παίκτες. Κατάλαβε τότε η Μπάγερν, και είναι αυτή που είναι, ότι ελλείψει της Ντόρτμουντ, χάνει το πρωτάθλημα.
Αυτό το μοντέλο έπρεπε να ακολουθεί κάθε φορά ο ΕΣΑΚΕ, η ΕΠΟ. Έπρεπε κάθε φορά που βλέπει μια από αυτές τις ομάδες να κινδυνεύει, πολύ γρήγορα να λύνει το πρόβλημα και να βοηθάει. Γιατί δεν υπάρχει πρωτάθλημα χωρίς ΑΕΚ. Δεν υπάρχει πρωτάθλημα χωρίς ΠΑΟΚ.
Γιατί νομίζεις στο ΝΒΑ δεν πέφτουν ομάδες; Δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ, ομάδες ιστορικές, είτε είναι οι Λέικερς, είτε είναι οι Σέλτικς, αυτές οι ομάδες θα υπάρχουν γιατί τις χρειάζεται η Λίγκα”.
– Γιατί δεν το κάνουν αυτό στην Ελλάδα;
“Γιατί έχουμε μπλέξει το επαγγελματισμό με τον αθλητισμό. Ο αθλητισμός είναι άλλο. Τα επαγγελματικά σωματεία που είναι ανώνυμες εταιρείες, οφείλουν να προσαρμόζονται σ’ αυτό. Ο αθλητισμός είναι άλλο. Θα σας ρωτήσω κάτι άλλο. Πόσα γήπεδα υπάρχουν στην Ελλάδα;”
– Υπάρχουν Ολυμπιακά Ακίνητα που μαραζώνουν.
“Υπάρχουν ομάδες που δεν μπορούν να μπουν. Εγώ τότε με την ΑΕΚ προσπαθούσα. Όταν πήγα στη Γλυφάδα να ζητήσω το κλειστό του Ελληνικού ποια ήταν η απάντηση; Δεν είχαν κενές ώρες μου ‘ πε ο υπεύθυνος του γηπέδου.
Τελικά πήγε ο Χορευτικός Όμιλος Ποντίων, με μια ονομασία παράξενη, για να κάνει σεμινάρια πολιτών. Έψαξα και δεν υπήρχε ενεργός κανένας. Και απ’ την άλλη μια ιδιωτική εταιρεία. Έλεγα τι πληρώνουν, να πληρώσουμε και εμείς…”
– Σας εμπνέει το όραμα του Δημήτρη Μελισσανίδη;
“Η ΑΕΚ είναι τυχερή γιατί πέρα από τη δυναμική του, δίνει κι ένα όραμα στον κόσμο, μια ελπίδα. Κρατάει τον κόσμο ενωμένο και ζωντανό”.
– Πώς βλέπετε το εγχείρημα της ενότητας, με τους Κοτσάτο, Αλεξίου στην Ερασιτεχνική ΑΕΚ;
“Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Πώς να σας το πω; Είναι η ασπίδα που προσφέρει (ο Μελισσανίδης), η οργάνωση”.
– Και ο Σαββίδης στον ΠΑΟΚ;
“Είναι τυχεροί ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, που έχουν Μελισσανίδη και Σαββίδη. Η ζωή είναι κύκλος. Κάποια στιγμή θα βρεθείς από κάτω, κάποια στιγμή πάνω. Σημασία έχεις το πώς θα αντιδράσεις και στα δύο.
Η ΑΕΚ παρά το ότι αγωνιστικά είναι στα κάτω της, κοιτάς στην πρώτη κατηγορία στο ποδόσφαιρο, δεν υπάρχει όνομα ΑΕΚ, κοιτάς στο μπάσκετ το ίδιο. Και αυτό ξενίζει. Από την άλλη έχει έναν άνθρωπο από κάτω, που σου δημιουργεί την αίσθηση της ασφάλειας, ότι θα φτάσει εκεί που πρέπει.
Απλά ο κόσμος πρέπει να αντιληφθεί ότι πρέπει σιγά σιγά να αλλάξει και κάποιες συνήθειες. Δεν είναι δυνατόν τώρα ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ στην κατάσταση που είναι να πληρώνουν πρόστιμα. Ο κόσμος που έχει δείξει ότι την αγαπάει περισσότερο από όλους την ομάδα τρέχοντας στην κάθε άκρη της γης. Στα γήπεδα της Αμαλιάδας, της Τρίγλιας και εγώ δεν ξέρω πού; Δεν μπορείς να κάνεις κακό σε κάτι που αγαπάς τόσο πολύ. Αυτό πρέπει κάπως να μπει σε ένα πλαίσιο”.
– Οι άνθρωποι αυτοί συμπαρασύρουν και τα άλλα αθλήματα;
“Το θεωρώ δεδομένο. Το θεωρώ αδιανόητο το μπάσκετ του ΠΑΟΚ να το αφήσει ο Σαββίδης να μαραζώσει. Και στην ΑΕΚ το ίδιο. Αλλά δεν μπορεί να ασχολείται στην καθημερινότητα ο Μελισσανίδης με όλα. Πρέπει κάθε άνθρωπος να είναι στο πόστο του. Και έτσι μόνο θα χει αποτέλεσμα”.
* Η φωτογραφική κάλυψη ήταν προσφορά των Αργύρη Μακρή, Δημήτρη Κωτσάκη.
