Ο μεγαλύτερος αθλητής όλων των εποχών δέχεται στενό μαρκάρισμα διαβάζουμε… Από τη Νέα Δημοκρατία. Για τις Ευρωεκλογές. Επειδή όμως όσο έπαιζε, κανείς δεν κατόρθωσε να τον μαρκάρει επαρκώς, θεωρούμε ότι κι αυτή τη φορά (διότι κι άλλες φορές ο ίδιος χώρος τον έπαιζε μαν του μαν) θα καταφέρει να ξεφύγει.
Έχουμε, δε, την αίσθηση, ότι το μόνο που δεν είχε σίγουρα ποτέ πάνω του ήταν η ματαιοδοξία. Σταρ κι όταν έπαιζε και τώρα, που δεν παίζει. Κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, να μην είσαι ενεργός αθλητής.
Να μην είσαι σε κάποιο προπονητικό ή διοικητικό πόστο. Και το όνομά σου να είναι τόσο διάσημο, που να το υμνούν και εκείνοι, που ήταν… αγέννητοι στις Ημέρες της μεγάλης δόξας του. Επομένως, γιατί να έχει ανάγκη να βάλει σε κίνδυνο τη φήμη του, αλλά και την… υστεροφημία του;
Νίκος Γκάλης. Δύο λέξεις που προσδιορίζουν για τον Έλληνα οπαδό εκείνον, που μπορεί να κατορθώσει το ακατόρθωτο. Τον… αδικημένο Έλληνα, που σήκωσε ανάστημα και ξεφτίλισε τους δήθεν γίγαντες, που μέχρι πρότινος τον επιβουλεύονταν.
Είναι δεδομένο, ότι ο Νίκος Γκάλης αποτελεί για τον Έλληνα, ανεξάρτητα από ιδεολογία, χρώμα, Κόμμα, θρησκεία, διαφορετικότητα κάτι… εξωγήινο. Ένα ον με υπερφυσικές δυνατότητες, που του ανεβάζει την λίμπιντο και την Ελλάδα στα ουράνια.
Ο Νίκος Γκάλης ανακαλείται στη μνήμη του καθενός από μας, όταν λιποψυχούμε. Όταν δειλιάζουμε. Όταν δεχόμαστε τη μια σφαλιάρα πάνω στην άλλη. Και σκεφτόμαστε εκείνον, που κοίταζε στα μάτια τους Ιταλούς και τρόμαζαν.
Που έκανε πλάκα στους Γάλλους. Που (του) έβγαζαν το καπέλο οι Γιουγκοσλάβοι. Που πέταγε πάνω από τα σοβιετικά θηρία. Που έκανε τον Έλληνα να δακρύζει όταν φορούσε την γαλανόλευκη φανέλα, αλλά και να παραληρεί όταν φορούσε αλλότρια από τα δικά του αθλητικά ιδεώδη φανέλα.
Έχουν γραφτεί εκατομμύρια λέξεις για τον Γκάλη. Δεν έχουμε την πρόθεση να κουράσουμε κι εμείς με παρόλες και κοσμητικά, που θα τα πάρει ο αέρας και θα τα σηκώσει. Σκεφτήκαμε κι εμείς, όπως φανταζόμαστε κι άλλοι απλοί Έλληνες, όταν διαβάσαμε την είδηση της ιστοσελίδας: “Μην κάνεις το λάθος, Νίκο Γκάλη”.
Για κάποιο λόγο μάλιστα εμείς σκεφτήκαμε και κάτι άλλο, ενθυμούμενοι ακόμη έναν Έλληνα σταρ, που μας έκανε με τα ανδραγαθήματά του να δακρύσουμε. Τον Πύρρο Δήμα, τον μόνο που αμφισβήτησε σε δημοφιλία τον “Νικ“, ως μια άλλη υπερκομματική περσόνα. Τον Πύρρο Δήμα, που τελικά ενέδωσε στο πρέσινγκ (του Σγουρού) και πολιτεύτηκε με το ΠΑΣΟΚ, και “εν πολλοίς” τσαλάκωσε την εικόνα του.
Ε, μη γίνει Πύρρος ο Γκάλης!
Ας μείνει εκεί ψηλά που τον έχουμε κατατάξει όλοι στη συνείδησή μας και ας πει όχι στη Ν.Δ. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεως, το ίδιο θα γράφαμε, ακόμα κι αν τον Γκάλη “μάρκαραν” ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ, οι ΑΝΕΛ, τα Ποτάμια, οι Ελιές, οι… θάλασσες και οι πορτοκαλιές.
Πολλώ δε μάλλον από την στιγμή, που βρισκόμαστε σε περίοδο απαξίωσης ή έστω δοκιμασίας της πολιτικής. Θα ήταν ευχής έργον ο Νίκος Γκάλης να δραστηριοποιηθεί στον χώρο, που πρωτογενώς λατρεύτηκε. Στο μπάσκετ. Ο χώρος τον περιμένει χρόνια με ανοικτές αγκάλες. Αρκεί να πει ένα… κιχ ο ίδιος.
Το δημοσίευμα τoυ parapolitika.gr:
“Στενό μαρκάρισμα κάνουν εδώ και καιρό από την πλευρά της Ν.Δ. στον μεγαλύτερο Έλληνα αθλητή τον Νίκο Γκάλη, για να πολιτευτεί στις προσεχείς ευρωεκλογές, όπως λένε οι πληροφορίες του parapolitika.gr.
Μια τέτοια υποψηφιότητα εκτιμούν από την πλευρά του κυβερνώντος κόμματος πως θα δώσει μεγάλη ώθηση στο κόμμα, όχι μόνο στην βόρεια Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την χώρα, αφού ο “Νικ” είναι ο πλέον κοινώς αποδεκτός αθλητής, ανεξαρτήτως οπαδικών προτιμήσεων.
Ο Γκάλης πάντως σε όσες συνεντεύξεις του έχει ερωτηθεί αν τον ενδιαφέρει η πολιτική , έχει απαντήσει αρνητικά. Για όποιον θυμάται ωστόσο η μετονομασία του κλειστού μπάσκετ του Αλεξανδρείου, σε “Νίκος Γκάλης Σάλα” και η μεγαλύτερη επίσημη τιμή του Γκάλη από την ελληνική πολιτεία έγιναν μόλις πέρυσι με προσωπική παρέμβαση του Αντώνη Σαμαρά! Και αυτό από μόνο του μπορεί να έχει σημασία”.
