Έχουμε τόσες ανάκατες σκέψεις στο μυαλό, που δεν ξέρουμε από πού να ξεκινήσουμε. Διαβάσαμε το “κατευόδιο” στο 2013 του Γιώργου Κογκαλίδη, ο οποίος έχει τον τρόπο με την διεισδυτική γραφίδα του να αναστατώνει συνειδήσεις, ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί του, και επιπλέον ν’ αναφέρεται καθ’ υπερβολήν στην ταπεινότητά μας και στην επταετή αφοσίωση.
Παραλάβαμε στην αλλαγή του χρόνου, στο έμπα του 2014, το κολασμένο “πρωτοχρονιάτικο” δώρο της Λένας Καραλή. Ήτοι τις δύο “Ενωσίτισσες“, στα χρώματα, κυρίες, που μόνο ντυμένες δεν ήταν και προφανώς δεν αναστατωθήκαμε μόνο εμείς, αλλά και η πλειονότητα του ανδρικού πληθυσμού.
“Ήλθε και έδεσε” στα παραπάνω, ο (καθυστερημένος χρονικά) Καζαμίας του σπουδαίου Στράτου Κωσταλά, ο οποίος “προβλέπει” εντός Ιανουαρίου, ότι η ΑΕΚ θα αποκτήσει… κλειστό γήπεδο χάρη στον Άγιο Βασίλη, αλλά κι αυτό δεν έχει σύστημα πυρόσβεσης και η Περιφέρεια Αττικής το έβγαλε “ακατάλληλο“.
Μέρα που ‘ναι, λοιπόν, δεν μας αφήνει να αγιάσουμε και μας ξαναθυμίζει το “θρίλερ” της Ζωφριάς που μας έχει φάει τη “μισή ζωή” φέτος στο ρεπορτάζ. Βλέπετε, περισσότερο μιλάμε (για το ρεπορτάζ) με τον δήμαρχο Φυλής και τον Σκαμαντζούρα, παρά με τον Τσιάκο και τον… Καράμπουλα!
Μιας ο λόγος για τον Καράμπουλα. Ο λαλίστατος (είναι αλήθεια) πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ ήταν μάλλον ο μόνος (;) Έλλην, που τόλμησε να γράψει στο facebook “ευλογημένο” το 2013 και απαίτησε στο κατώφλι του νέου έτους να μην φύγει ο… παλιός ο χρόνος. Και είχε τους λόγους του. Σημαντικούς λόγους.
Kαι αναρωτηθήκαμε: Ήταν ευλογημένο ή καταραμένο τελικά το 2013; Σε κάθε περίπτωση, δεν ξέρουμε “αν είναι ο Καπιταλισμός, Ηλίθιε” το πρόβλημα της χώρας, που διέρχεται της μεγαλύτερης μεταπολεμικής κρίσης. Απέχουμε άλλωστε έτη φωτός σε επίπεδο οικονομικής φιλοσοφίας από όσα ενστερνίζεται ο… Μπογιοπουλισμός.
Ξέρουμε, όμως, ότι εντός του 2013 αντέξαμε (δόξα τω Θεώ) στις δοκιμασίες της μοίρας μας. Εντός του 2013 δοκιμάστηκαν και επαγγελματικές σχέσεις. Τούτο το βήμα απ’ όπου μας διαβάζετε είναι προϊόν μιας τέτοιας συγκρουσιακής κατάκτησης.
Μέσα από ιδεολογική συγκρουσιακή κατάκτηση προέκυψε πριν από 7 χρόνια η πρώτη επαγγελματική συνεργασία με τον Γιώργο (Κογκαλίδη), όταν η ταπεινότητά μας αποστρεφόταν ό,τι ξεκινούσε από Δια… και τελείωνε σε …δίκτυο.
Και επειδή “λουρί” δεν μας έβαλε ποτέ κανείς, ούτε ο φίλος Γιώργος (Κογκαλίδης), που στο φινάλε παρά τον όγκο του λόγω ηλικίας δεν έχει τη δική μας νεανική ευκινησία για να το καταφέρει. Ούτε καν η ίδια η μάνα που μας γέννησε, γράφουμε για όσους αφελείς (ξέρουν εκείνοι σε ποιους απευθυνόμαστε) αμφιβάλλουν και θεωρούν ότι “σερνόμαστε” από τον άλφα ή το βήτα, τα παρακάτω:
Η αυτονομία μας, καλή ή κακή, υπήρξε ανέκαθεν τρόπος ζωής. Απόδειξη, ότι μαθητές όντες “δραπετεύσαμε” από το σπίτι, στην πρώτη μικρή μας προσωπική “επανάσταση“, όταν προλάβαμε μάλιστα να γίνουμε… διάσημοι! Από τότε… ήμασταν διάσημοι. Περισσότερες λεπτομέρειες όχι τώρα. Αλλά στο βιβλίο, που θα γράψουμε (την υγειά μας να έχουμε) μετά από μερικά χρόνια, Βαγγέλη!
Σε κάθε περίπτωση, εκείνη η αφορμή ήταν η αφετηρία της οριστικής απόδρασης και δίνει την εξήγηση στο “εκρηκτικόν” του χαρακτήρα μας και στο “απαιτητικόν” του χαρακτήρα μας, όπως έγραψε σωστά και η φίλη μας Λένα χθες.
Κάπως έτσι “βλάχοι” εμείς (όπως μας αποκαλούσε… ο μέγας δάσκαλός μας, ο Φ.Κ., όταν θύμωνε, στα δημοσιογραφικά μικράτα μας) κατεβήκαμε στην πρωτεύουσα για να “κτίσουμε τον μύθο μας” και να διεκδικήσουμε το όνειρο. Και δεν κτίσαμε κανένα μύθο, αλλά σίγουρα ζούμε το παραμύθι μας… Και το παραμύθι αυτό, που έχει και πρίγκιπες, έχει όμως και δράκους, μας αρέσει. Διότι χωρίς πλοκή και σασπένς τι παραμύθι θα ήταν;
Επειδή ακριβώς στη ζωή ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ, πάλι δεν θα κάνουμε προβλέψεις. Όμως, εντός του 2013, ανανεώθηκε και επικυρώθηκε (και μάλιστα με εκκωφαντικό τρόπο) όντως μια φιλική και επαγγελματική σχέση, αυτή με τον Γ. Κογκαλίδη. Ο οποίος τόλμησε ακόμη μία… τρέλα, την γέννηση του ebasket.gr. Και τον ακολουθήσαμε. Αυτή την τρέλα ζούμε τώρα. Αυτή την αδέσμευτη και αδούλωτη πορεία. Διότι υπάρχουν και αξίες, Ηλίθιε!
Για την επιτυχία της (συν Αθηνά και χείρα κίνει) του “τρελού” εγχειρήματος απαιτούνται και αναγνώστες βέβαια. Η ανταπόκριση ήταν πέρα και πάνω από κάθε προσδοκία και ας μην κάναμε σε ό,τι μας αφορά ακόμα τα δέοντα. Να ‘ ναι καλά, οι άλλοι συνάδελφοι, που τα πήγαν σαφώς καλύτερα από μας ειδησεογραφικά…
Δεσμευόμαστε, ωστόσο, ότι κι εμείς θα επιδιώξουμε το καλύτερο εντός του 2014. Έχουμε ακόμη αποθέματα. Επομένως, το 2013 δεν ξέρουμε αν ήταν “ευλογημένο” (κατά την έκφραση Καράμπουλα), ήταν όμως τιμημένο. Χάρη σε όλους εσάς, που μας κάνετε την τιμή. Και σας ευχαριστούμε…
Καλή Χρονιά, συνέλληνες.
Υ.Γ. Νιώθουμε υπερήφανοι, διότι το “τρελό” εγχείρημα του περασμένου Σεπτεμβρίου βασίστηκε -και με τη δική μας συμβολή- στην αξιοσύνη παιδιών με χαρακτήρα, φιλοδοξία και ταλέντο μαζί. Ο χαρακτήρας είναι για μας ζητούμενο. Με την ευκαιρία, θέλουμε να τους πούμε δημόσια ένα ευχαριστώ. Σας… ευχαριστώ!
