Πολυταλαντούχος, πολυσύνθετος, πολυπράγμων… Πολλά θα μπορούσαμε να γράψουμε για να “προσδιορίσουμε” τον Ναέλ Χρυσαφίδη, ο οποίος καταπλήσσει με τις δραστηριότητές του.
Ο σεμνός πρώην φυσικοθεραπευτής της μπασκετικής ΑΕΚ (αριστούχος του ΙΕΚ ΔΟΜΗ) παραχώρησε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο ebasket.gr. Oι “ακροβασίες” του μεταξύ της δουλειάς του, του Καράτε που υπεραγαπά και του… Pole Dance (dancing) αποτέλεσαν και την αφορμή για την επικοινωνία μας μαζί του.
Ο Ναέλ αποκαλύπτεται…
-H βασική σου ενασχόληση είναι φυσιοθεραπευτής. Για ποιο λόγο το επέλεξες ;
“Από μικρός με ενδιέφερε το ανθρώπινο σώμα και μεγαλώνοντας ήθελα να ασχοληθώ με την υγεία. Επηρεασμένος και από τους αθλητικούς χώρους όπου συχνάζω από μικρός είδα πως αυτή η ειδικότητα είναι η κοντινότερη σε αυτό που ήθελα να ασχοληθώ. Πλέον από την στιγμή που το εξασκώ μπορώ να πω πως είναι απερίγραπτη η ευχαρίστηση που νιώθω, όταν βελτιώνω την καθημερινότητα του συνανθρώπου μου που το έχει ανάγκη»
-Παράλληλα, έχεις πολυδιάστατη δραστηριότητα, αφού ασχολείσαι με τις πολεμικές τέχνες, το χορό, αλλά και το βόλεϊ αν δεν κάνουμε λάθος. Πώς τα συνδυάζεις όλα αυτά μαζί; Πώς συνδυάζεις τον “πόλεμο” με την “ειρήνη” του χορού κλπ;
“Με το βόλεϊ ασχολήθηκα για δεκατρία (!) χρόνια και σταμάτησα πριν τρία χρόνια, όταν και ξεκίνησα να ασχολούμαι με τις πολεμικές τέχνες. Κατά κύριο λόγο με το καράτε, το οποίο κέρδισε την αγάπη μου, ενώ τους τελευταίους μήνες μαθαίνω “Pole Dance”, κυρίως όμως ασχολούμαι με το ακροβατικό κομμάτι που έχει να προσφέρει. Με πολύ επιμονή και υπομονή καταφέρνω να εντάξω στην καθημερινότητα μου τον αθλητισμό. Μαθαίνοντας την τέχνη του πολέμου καλλιεργώ την εσωτερική μου αρμονία και επομένως μπορώ ευκολότερα να συμβαδίζω ειρηνικά με οποιαδήποτε εσωτερικά ή εξωτερικά ερεθίσματα δέχομαι στην καθημερινότητα μου. Και τέτοια είναι ο χορός, η δουλειά, τα συναισθήματα, μία εριστική συζήτηση και γενικότερα η κοινωνική επιβίωση και η ατομική ανησυχία για καλύτερη αντιμετώπιση σε οποιοδήποτε επίπεδο της ζωής”.
-Ποια ανάγκη σε κάνει να ακροβατείς μεταξύ των δύο κόσμων (πολέμου-ειρήνης);
“Η ανάγκη για ψυχαγωγία, νοητική καλλιέργεια και σωματική υγεία, κατά το αρχαίο ρητό “νους υγιής εν σώματι υγιεί”. Οι πολεμικές τέχνες και ο χορός είναι μεταξύ άλλων δύο παράγοντες, που ικανοποιούν αυτές τις ανάγκες».
-Διακρίσεις σου στις αθλητικές και επαγγελματικές δραστηριότητες ;
“Είναι πολλές… Τι να πρωτοπώ;”
-Έχουμε υπομονή. Ελπίζουμε και οι αναγνώστες.
“Αν και με θεωρώ πολύ μικρό ηλικιακά για να αρχίζω να αραδιάζω διακρίσεις, επιπλέον δεν ξέρω αν ωφελεί τον αναγνώστη, θα σας απαντήσω. Λοιπόν…
Στο βόλεϊ: 2005: Χρυσό μετάλλιο για την κατάκτηση της 1ης θέσης στους σχολικούς αγώνες εσωτερικού Πρωταθλήματος πετοσφαίρισης. 2005 και 2006: Χρυσά μετάλλια από τον Αθλητικό Οργανισμό Δήμου Ν. Ιωνίας. 2008: Χρυσό μετάλλιο από την ΕΟΠ (Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης) για την άνοδο του ΑΣΠ ΊΩΝΕΣ από Β’ Εθνική Κατηγορία στην Α2′ Εθνική.
2008: Ασημένιο μετάλλιο από την ΕΣΠΑΑΑ (Ένωση Σωματείων Πετοσφαίρισης Αθήνας & Ανατολικής Αττικής) για την κατάκτηση της 2ης θέσης της ΑΕ Γαλατσίου στο πρωτάθλημα Παίδων.
2010: Βραβείο από την Αθλητική Ένωση Γαλατσίου Volley για το ήθος και την συνέπεια.
Επίσης:
2011: Αριστείο – Έπαινο από την Διεύθυνση του Ι.Ι.Ε.Κ. ΔΟΜΗ για την επίδοση, το ήθος και την συνέπεια που επέδειξα κατά την διάρκεια των σπουδών μου.
2012: Τιμητική Διάκριση από την διεύθυνση του Ι.Ι.Ε.Κ. ΔΟΜΗ για την οργάνωση και υλοποίηση πτυχιακής εργασίας με θέμα “Τενοντίτιδα και σύγχρονος τρόπος ζωής”.
Στο Καράτε:
10/06/2012: Κατάκτηση της 2ης θέσης στο Πανελλήνιο διασυλλογικό πρωτάθλημα, στην κατηγορία -68kg.
08/12/2012: Κατάκτηση της 2ης θέσης στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, στην κατηγορία -75kg.
20/04/2013: Κατάκτηση της 1ης θέσης στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, στην κατηγορία -75Kg.
16/06/2013: Κατάκτηση της 1ης θέσης στο Πανελλήνιο Διασυλλογικό πρωτάθλημα μικτά κιλά, στις κατηγορίες -67kg & -75kg.
03/11/2013: Κατάκτηση της 3ης θέσης στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, στην κατηγορία -75kg.»
-Ζαλιστήκαμε… αλλά χαλάλι σου, Ναέλ!
“Σας το είπα… Να είστε καλά”.
-Σε ποιο σύλλογο ανήκεις; Έχεις συμμετοχές και στις εθνικές ομάδες;
“Ανήκω στον Αθλητικό Σύλλογο Ειρήνης (Α.Σ. Ειρήνη), στο Νέο Ηράκλειο, και έχω την τιμή και την χαρά να είμαι μαθητής του παγκοσμίου αξίας δασκάλου, κυρίου Χρήστου Μπουλούμπαση. Δυστυχώς, δεν έχω συμμετοχή στην Εθνική διότι ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και οι αθλητές της Εθνικής ομάδας ασχολούνται από μικρά παιδιά, αντιθέτως με εμένα που ξεκίνησα σε μεγάλη ηλικία και έτσι το χάσμα που πρέπει να καλύψω είναι πολύ μεγάλο και για να το πετύχω αυτό θα πρέπει να θυσιάσω την επαγγελματική και προσωπική μου ζωή.
Επιπλέον οι ανάγκες για την επιβίωση σε αυτή την δύσκολη εποχή δεν μου το επιτρέπουν, όπως και οι στόχοι για το μέλλον μου, πέρα από το αθλητικό κομμάτι της ζωής μου. Ίσως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα, αν υπήρχαν χρηματικές απολαβές από κάποιο κρατικό φορέα. Όσον αφορά στο “Pole Dance” είναι πολύ νωρίς να μιλήσω για διακρίσεις λόγω του σχετικά ελάχιστου χρόνου, που ασχολούμαι, ενώ δεν αποκλείω στο μέλλον να συμμετάσχω σε κάποιο διαγωνισμό”.
-Την περσινή περίοδο διετέλεσες φυσιοθεραπευτής (έκανες πρακτική ουσιαστικά) της μπασκετικής ΑΕΚ μέσω του Προγράμματος του ΙΕΚ ΔΟΜΗ το οποίο συνεργάστηκε με την Ερασιτεχνική ΑΕΚ. Πώς έζησες αυτή την εμπειρία, την κατάσταση, τον πρωταθλητισμό σε μία ιστορική ομάδα, που έβαλε στόχο να επιστρέψει στην Α1;
“Πρώτα απ ‘όλα θέλω να πω πως ήταν μεγάλη μου τιμή που συνεργάστηκα με την ΑΕΚ, καθώς από μικρός ήμουν και οπαδός της. Είχα ξαναζήσει ομαδικό κλίμα ως αθλητής στο βόλεϊ, αλλά στην ΑΕΚ ήταν πολύ διαφορετική εμπειρία. Ήταν θα έλεγα μοναδική εμπειρία. Μου έμαθε πολλά πράγματα για την αθλητική φυσικοθεραπεία, μου προσέφερε πολλές όμορφες στιγμές, στιγμές χαράς στις νίκες και λύπης στις ήττες.
Στην αρχή του πρωταθλήματος ήταν για εμένα η περίοδος προσαρμογής, σαν πιο νέος και μόλις απόφοιτος από την σχολή, παρ’ όλα αυτά προσαρμόστηκα πιο γρήγορα απ’ ό,τι περίμενα και αυτό οφείλεται στο φιλικό κλίμα που επικρατούσε. Στην πορεία δέθηκα με την ομάδα και πλέον ένιωθα και ακόμα νιώθω κομμάτι της. Όσον αφορά στον στόχο, είναι ζήτημα χρόνου να βρεθεί ξανά εκεί που της αξίζει να είναι, στην Α1, και οι υποστηρικτές της ΑΕΚ, οι οπαδοί της, είναι ίσως ο μεγαλύτερος παράγοντας για την επιτυχία αυτή”.
-‘Ηταν υψηλές οι απαιτήσεις; Ποιοι παίκτες ήταν οι πιο δύσκολοι ως… ασθενείς;
“Οι απαιτήσεις ήταν πολύ υψηλές λόγω του υψηλού επιπέδου των αθλητών, αλλά όλα κύλησαν πολύ ομαλά, διότι όλο το προσωπικό (προπονητές, γυμναστές, ο μάνατζερ, ο φροντιστής και ο συνάδελφος φυσικοθεραπευτής και μέντορας μου, ο Μανόλης Πετρόπουλος) είχαν πρώτη μέριμνα την υγεία των αθλητών και ταυτόχρονα είχαν τις γνωστικές ικανότητες και την εμπειρία για να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες των αθλητών και του υψηλού επιπέδου. Ο κάθε αθλητής είχε διαφορετικές ανάγκες και ο κάθε τραυματισμός ήθελε διαφορετική αντιμετώπιση, οπότε υπήρχε, αντίστοιχα, και διαφορετικός βαθμός δυσκολίας. Όμως υπήρχε άριστη σχέση εμπιστοσύνης και συνεργασίας μεταξύ αθλητών και του προσωπικού με αποτέλεσμα οι αθλητές να είναι συνεπείς στα πρωτόκολλα αποκατάστασης”.
-Με το μπάσκετ δεν είχες ασχοληθεί ποτέ. Έμαθες κάποια πράγματα;
“Είναι αλήθεια ότι έμαθα πολλά πράγματα, κανονισμούς, βασικές τακτικές και… συστήματα στον βαθμό που είναι εφικτό βεβαίως. Δεν έγινα δα και προπονητής! Επίσης, πλέον το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον άθλημα”.
-Γιατί έφυγες από την ΑΕΚ; Θα ήθελες να εργαστείς επαγγελματικά στο μέλλον σε κάποια ομάδα; Είσαι σε κάποια ομάδα, σε κάποιο σύλλογο τώρα;
“Σταμάτησα από την ΑΕΚ διότι οι στρατιωτικές μου υποχρεώσεις είναι σε εκκρεμότητα και δεν μου επιτρέπουν να δεσμευτώ για μία σεζόν. Μετά την ΆΕΚ συνεργάστηκα με την ΑΕ Χαλανδρίου στο Τμήμα του ποδοσφαίρου για δύο μήνες, καθώς υπήρχε η δυνατότητα να συνεργαστούμε για μικρό χρονικό διάστημα. Τώρα συνεργάζομαι με την Αδαμαντία (Μάρτζη) Ζαβιτσάνου, η οποία διδάσκει χορό στην σχολή SpinTop – Pole Dance and fitness, μία πολύ “δυνατή” σχολή πάνω στο αντικείμενο της, και παράλληλα ασχολούμαι με τις κατ’ οίκον συνεδρίες μέχρι να παρουσιαστώ στον στρατό τον Ιανουάριο. Ελπίζω μόλις τελειώσω με την στρατιωτική μου θητεία να μου δοθεί ξανά η ευκαιρία να συνεργαστώ με την ΑΕΚ”.
-Πώς προέκυψε η συναισθηματική αγάπη σου για την ΑΕΚ;
“Δεν ασχολήθηκα ποτέ φανατικά. Παρ ‘όλα αυτά από τα έξι μου (χρόνια) είμαι οπαδός της ΑΕΚ. Κληρονόμησα αυτή την αγάπη από τον πατέρα μου”.
-Οι φυσιοθεραπευτές κάνουν θαύματα κατά τη γνώμη σου; Μπορούν με τα χέρια τους ή με τις συστάσεις τους να αναστήσουν έναν αθλητή και να παίξει στο επόμενο ματς; Ή, η επιστήμη συμπορεύεται με την τύχη και με την βοήθεια του Θεού;
“Η πρόγνωση μίας αποκατάστασης έχει να κάνει με την φύση και την σοβαρότητα του τραυματισμού, την ιδιοσυγκρασία του αθλητή, την σχέση συνεργασίας μεταξύ αθλητή-θεραπευτή, τις γνώσεις του θεραπευτή, το ιστορικό του αθλητή, τις προσδοκίες του αθλητή και του προπονητή από τον ίδιο τον αθλητή και άλλοι πολλοί παράγοντες.
Γι’ αυτό όπως καταλαβαίνετε δεν μπορώ να σας απαντήσω ακριβώς, αλλά μπορώ με βεβαιότητα να πω πως η φυσικοθεραπεία μπορεί να επισπεύσει την ταχύτητα αποκατάστασης ενός αθλητή με μεγαλύτερη ασφάλεια, να μειώσει τις πιθανότητες υποτροπής, να βελτιώσει τις αγωνιστικές αποδόσεις του αθλητή και πάνω απ’ όλα να συμβάλει στην πρόληψη του τραυματισμού. Κατά την γνώμη μου η φυσικοθεραπεία είναι μία αναγκαία ειδικότητα στον αθλητισμό, ειδικά στον επαγγελματικό αθλητισμό και όσο περνάνε τα χρόνια εξελίσσεται ραγδαία και καλύπτει ακόμα περισσότερες ανάγκες στον αθλητικό χώρο”.
-Η Ελλάδα ζει τις χειρότερες ημέρες της μεταπολεμικής ιστορίας της. Πώς βιώνεις αυτή την κακή οικονομική συγκυρία; Είσαι νέος άνθρωπος. Πέρασε και σένα από το μυαλό σου η σκέψη να μεταναστεύσεις στο εξωτερικό για δουλειά;
“Στενοχωριέμαι πολύ γι’ αυτό που ζούμε στην Ελλάδα. Συνεχώς κλείνουν οι πόρτες για τους νέους και όνειρα σβήνουν. Πιστεύω όμως πως δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω. Πρέπει να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα μας και τα όνειρα μας. Όπως ο περισσότερος κόσμος έτσι και εγώ έχω επηρεαστεί αρνητικά από την κρίση, παρ’ όλα αυτά μέσα από αυτή την κατάσταση που ζούμε προσπαθώ να βελτιώσω πρώτα τον εαυτό μου και να προσφέρω στο κοινωνικό σύνολο, όσο μπορώ, χωρίς να εκμεταλλεύομαι τον συνάνθρωπο μου. Ναι, είχε περάσει η σκέψη να μεταναστεύσω, αλλά τελικά δεν το έκανα. Μετά την θητεία μου θα δείξει πως θα πάνε τα πράγματα και αν φύγω, το πιθανότερο είναι να συνεχίσω σπουδές στο εξωτερικό και παράλληλα να εξασκώ την ειδικότητα μου. Δεν έχω αποκλείσει, δηλαδή, την σκέψη να ψάξω την τύχη μου εκτός της πατρίδας μου”.
-Μίλησες για την πατρίδα σου, την Ελλάδα. Κι αυτό είναι συγκινητικό. Όμως, έχεις ρίζες και από τη φίλη Παλαιστίνη. Κι αυτό είναι ένα γεγονός που επίσης μας συγκινεί , καθώς καταδεικνύει αυτό το κράμα ευαισθησίας και μαχητικότητας ταυτόχρονα, που σε διακρίνει. Οι Παλαιστίνιοι είναι ένας λαός με τα δικά του χαρακτηριστικά, που ακόμα διεκδικεί τον χώρο του, την πατρίδα του, και τα διεκδικεί με υπερηφάνεια. Πώς το βιώνεις αυτό; Έχεις πάει ποτέ;
“Είναι μία μεγάλη αδικία για τους ανθρώπους που ζουν εκεί και εύχομαι κάποια στιγμή να πάρουν πίσω την ελευθερία και την γη που τους ανήκει. Δεν έχω πάει ποτέ μου. Όλοι οι συγγενείς από την πλευρά της μητέρας μου έχουν μεταναστεύσει σε διάφορες χώρες, οι περισσότεροι πλέον ζουν στο Ντουμπάι, κάποιοι σε διάφορες σκανδιναβικές χώρες, και στην Ιορδανία. Θέλω να ταξιδέψω στον κόσμο και ένας από τους προορισμούς μου σίγουρα θα είναι η Παλαιστίνη“.
-Σε ευχαριστούμε, Ναέλ.
“Εγώ σας ευχαριστώ για τη μεγάλη τιμή”.
