Επιδιώξαμε και με προτροπή του Γιώργου Κογκαλίδη να αρθρογραφήσουμε για την Πόλυ Πάνου, τη “Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού“, κατά έκφραση του τεράστιου Γρηγόρη Μπιθικώτση. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες όμως.
Αργά χθες το βράδυ συνειδητοποιήσαμε ότι χάνεται ο έλεγχος στον “πόλεμο” των χουλιγκάνων (σ.σ. αφορμή το μακελειό στο Μεσολόγγι), που ακόμη και σε περίοδο εθνικής λιτότητας θεωρούν ως μείζον τον οπαδισμό και ως εχθρό τον “αλλόθρησκο“, ως προς το χρώμα της φανέλας.
Χουλιγκάνοι της πολιτικής και κάτι ακόμη χειρότερο θα έλεγε κανείς (αν αποδειχθούν οι εγκληματικές πράξεις) είναι τα… φασιστοειδή τα οποία (επιτέλους) άρχισαν να συλλαμβάνονται .
Θέλουμε να ελπίζουμε δε, ότι δεν θα προκύψουν νομικίστικα τερτίπια, κι ότι όλα θα πάρουν τον δρόμο τους. Χρόνια ολόκληρα τόσο στις εφημερίδες, όσο και στο διαδίκτυο, στις όποιες δουλειές μας επιδιώξαμε να μην ταυτιστούμε με Κόμματα. Και κατά κάποιο τρόπο το επιτύχαμε, καθώς ουκ ολίγα ήταν τα κατά καιρούς μηνύματα αναγνωστών, που έχουμε δεχθεί και οι οποίοι μας κατατάσσουν πότε δεξιά, πότε αριστερά, πότε… αριστεροδεξιά.
Να μας επιτραπεί, λοιπόν, να γράψουμε σήμερα, ότι ήμασταν και παραμένουμε (αλίμονο) θιασώτες της δημοκρατίας, άρα κατατάξτε μας στο “δημοκρατικό τόξο” για να χρησιμοποιήσουμε έκφραση του πολιτικού συρμού. Οι κομματικές ταμπέλες σε κάθε περίπτωση δεν έκαναν και ποτέ καλό στον τόπο. Επομένως, ήμασταν και είμαστε απέναντι σε οποιοδήποτε μόρφωμα ή παραμόρφωμα, που ασκεί βία, εκπρόσωποι των οποίων (δυστυχώς) έχουν “βρει στέγη” και σε δημοκρατικά Κόμματα!
Προφανώς, είναι παρήγορο, που έστω καθυστερημένα Κυβέρνηση και Δικαιοσύνη κινήθηκαν, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την διαφαινόμενη εκτροπή. Διότι για τέτοια πρόκειται.
Προς καλούς φίλους, που δεν θα είναι φίλοι μου οσονούπω, αν επιμένουν σε άθλιες στρογγυλοποιήσεις και επικίνδυνους συμψηφισμούς: Για εσχάτη προδοσία (κατά του …ανθρώπινου είδους αλλά και κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, ανιστόρητοι) κατηγορούνται κυρίως και διαχρονικά τα φασιστοειδή.
Συγχέετε τις ακραίες παρόλες πολιτικάντηδων, που κατηγορούν τους πάντες για εσχάτη προδοσία, επειδή όντως οι πολιτικές ετών μας ρήμαξαν την τσέπη και την αξιοπρέπειά μας.
Σε κάθε περίπτωση, η Δικαιοσύνη έχει αποδείξει (με αφορμή και τα σημερινά γεγονότα) ότι καθόλου τυφλή δεν είναι. Καθόλου κουφή δεν είναι. Κι ότι όταν θέλει μπορεί. Επομένως, όλοι όσοι κατηγορούνται για αξιόποινες πράξεις εκ των πολιτικών (εν καιρώ Δημοκρατίας) ας δικαστούν επιτέλους και ας πάρουν τον δρόμο του άλφα ή του βήτα. Διότι και πολιτικοί μπαίνουν εσχάτως φυλακή…
Άλλο αυτό κι άλλο να δικαιολογούνται πρακτικές βίας…
Σε κάθε περίπτωση, όπως έγραψε και ο καλός φίλος Διονύσης: “Ούτε τα μνημόνια τελείωσαν, ούτε η κοινωνική βία μετριάστηκε, όμως ας μην ξεχνάμε πως το αίμα του Παύλου Φύσσα ζητάει δικαίωση. Ο ουρανός της αμφιβολίας, τούτη τη στιγμή, οφείλει να είναι κοντός. Εντέλει, ας χαρούμε λίγο αυτή την μικρή -αυτονόητη- νίκη της Δημοκρατίας“.
Όπως κάποτε χαρήκαμε, φίλε Διονύση, που κατά κάποιο τρόπο βρήκε δικαίωση το αίμα του Παύλου Μπακογιάννη, όταν συνελήφθησαν τα… καλόπαιδα της 17 Νοέμβρη.
Νίκη της Δημοκρατίας και μεγάλη, η σημερινή, θα αποδειχθεί, ωστόσο, όταν ολοκληρωθούν οι έρευνες και τελεσιδικήσουν οι αποφάσεις…
