Διαβάζω διάφορα άρθρα για την Εθνική ομάδα, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Και όχι άδικα. Όλες οι αναφορές επικεντρώνονται μεταξύ Βασιλακόπουλου και coach Κατσικάρη. Σωστό. Απόλυτα. Μα, εγώ θα αναφερθώ σε μία άλλη διάσταση, αυτή “της ομάδας” και της επίτευξης των στόχων της.
Η πραγμάτωση υψηλών στόχων εξαρτάται από ποικίλους παράγοντες και οι κύριοι εκφραστές αυτής της προσπάθειας είναι οι αθλητές. Αθλητές αυτού του επιπέδου, νέοι και πιο έμπειροι έχουν τεράστια ευκαιρία, μα και ευθύνη. Ο καθένας προσωπικά και ως επιρροή και αλληλεπίδραση στα άλλα μέλη.
Αρχικά, αθλητικά, να προετοιμαστούν κατάλληλα. Στα όρια. Όχι στα ψέματα. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Όλοι ξέρουν τι σημαίνει διάρκεια σε ένα τέτοιο τουρνουά και πόσο η αθλητικότητα παίζει καθοριστικό ρόλο. Και φυσικά θα έπρεπε όλη την προηγούμενη περίοδο να πρόσεχαν τον εαυτό τους και να τον βελτίωναν.
Επίσης, να αποσπαστούν ψυχολογικά από τα επαγγελματικά τους, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, τα ποικίλα και ανάμεικτα συναισθήματα που μπορεί να έχει μια τέτοια προετοιμασία και περίοδο. Όλα αυτά τα μικρά και μεγάλα συνθέτουν λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Και θυμίζω ότι πάντα η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά.
Ο coach είναι θετικός άνθρωπος, με καθαρό βλέμμα και ξέρει να χαμογελά, να μην έχει ύφος, γεμάτος πάθος και φιλοδοξία. Τα παγερά βλέμματα και τα μάτια στον αέρα φοβάμαι γιατί η λέξη ομάδα και ο γνήσιος επαγγελματισμός προϋποθέτει συνειδητή αλήθεια.
Καλή τύχη, είμαστε μαζί σας.
ΥΓ: Το άρθρο γράφτηκε πριν από το φιλικό ματς με τη Σερβία. Απλά, η εν εξελίξει προσπάθεια μιας νέας ομάδας, με νέα πρόσωπα, κάνει όλα τα παραπάνω επιχειρήματα πιο επιτακτικά, ζωτικά και πιθανά καθοριστικά.
