Ο Ολυμπιακός κινδυνεύει από έναν… αστάθμητα σταθερό παράγοντα.
Η ήττα στο σουτ -ακόμα και σε φιλικό- πονάει. Όταν χάνεται ένας ευρωπαϊκός τίτλος, πονάει περισσότερο. Όταν όλοι (οι αντίπαλοι) συμφωνούν ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε φέτος το καλύτερο μπάσκετ, πονάει διπλά και τρίδιπλα. Πλην, όμως, αυτό ανήκει στο… χθες. Το ζήτημα είναι τι γίνεται αύριο.
Στην Ελλάδα είμαστε μετρ στο να αποθεώνουμε το «τίποτα» και να μοιρολογούμε δίχως λόγο. Ο «οργανισμός Ολυμπιακός» μπορεί να είναι μουδιασμένος από το αποτέλεσμα, όμως είναι απολύτως πετυχημένος. Πήγε back to back στο φάιναλ φορ. Μετακίνησε (για δεύτερη συνεχόμενη φορά, με πολύ πιο δύσκολες συνθήκες) χιλιάδες κόσμου. Κέρδισε τον σεβασμό των αντιπάλων.
Τίποτα να μην κρατήσει. Ούτε ότι έκανε ένα βήμα παραπάνω, παίζοντας στον τελικό. Ούτε ότι είχε πολύ μικρότερο μπάτζετ από πολλές ομάδες που προσπέρασε. Ούτε ότι σε ατομικό επίπεδο σάρωσε τα βραβεία. Ούτε ότι ήταν καθέτως ανταγωνιστικός, ου μην καλύτερος στη μεγαλύτερη διάρκεια. Ο Ολυμπιακός μπορεί να κρατήσει ως μεγαλύτερη αναγνώριση την ανάρτηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.
Σοβαροί και μετρημένοι
Πριν συνεχίσω, μια απαραίτητη στάση: Είναι σπουδαία αυτή η ανάρτηση. Όχι μόνο γιατί εκπέμπει αθλητικό πολιτισμό, αλλά γιατί ΜΟΝΟ αν αναγνωρίσεις τα θετικά στον αντίπαλο, μπορείς να γίνεις καλύτερος. Κι είναι σημαντικό για τον Ολυμπιακό να είναι ισχυρός ο Παναθηναϊκός και τούμπαλιν.
Ο Ολυμπιακός βρίσκεται μπροστά στην επόμενη μέρα. Γράψαμε στην αρχή τού κειμένου ότι κινδυνεύει από έναν αστάθμητα σταθερό παράγοντα: Την αλαζονεία. Ως οργανισμός, η ομάδα τού λιμανιού, έχει δείξει ακριβώς το αντίθετο. Σοβαροί και μετρημένοι, από τον πρώτο ως τον τελευταίο.
Δεν ισχύει το ίδιο για τους οπαδούς τού πληκτρολογίου (αυτή η μάστιγα), αλλά εκείνοι δεν αποφασίζουν. Καλό είναι να μην λαμβάνονται υπόψη, να πηγαίνουν απευθείας στα… ανεπιθύμητα.
Όταν παίζεις απέναντι στη Ρεάλ (έναν από τους δύο μεγαλύτερους αθλητικούς οργανισμούς του πλανήτη), έχεις απέναντί σου προσωπικότητες όπως ο Γιουλ κι ο Σέρχι, παικταράδες όπως ο Ταβάρες και λες «ο Ολυμπιακός έχασε μεγάλη ευκαιρία», είσαι μπασκετικά επικίνδυνος.
Η επόμενη μέρα
Ο Ολυμπιακός δημιούργησε την ευκαιρία. Θα έχει τη δυνατότητα ξανά και ξανά, αν μείνει πιστός στο πλάνο του. Αν αίφνης αρχίσει να ξοδεύει αλόγιστα, αν σταματήσει να παράγει, τότε θα χάσει τον δρόμο του. Ο Μπαρτζώκας έδειξε πώς πρέπει να γίνει η δουλειά. Να πάρει παίκτες, που θα βελτιώσει, που θα αναδείξει και που θα ταιριάξουν στον σχεδιασμό του.
Ήδη υπάρχει ένας σοβαρός προβληματισμός: Τι κάνεις με τον Αζάια Κάνααν; Είναι σε διάρκεια ο κορυφαίος παίκτης των πλέι οφ και του φάιναλ φορ (ή έστω ένας εκ των δύο κορυφαίων). Είναι ο παίκτης, που ανταποκρίθηκε όσο κανείς στα «θέλω» τού κόουτς Μπαρτζώκα. Ο Ολυμπιακός πέρυσι πήρε τον Ουόκαπ και τον Φαλ, έβαλε στοιχεία στο παιχνίδι τους και τους έκανε «σημεία αναφοράς». Το ίδιο -πιστεύω- πρέπει να κάνει με τον Αμερικανό, γιατί έχει όχι μόνο το πακέτο, αλλά και τη διάθεση.
Από εκεί και πέρα είναι άκαιρο να γίνει τώρα το ταμείο, καθώς «παίζεται» ο τελευταίος και σημαντικότερος από τους τίτλους, που διεκδικεί, μια και χάθηκε η Ευρωλίγκα.
Αντί επιλόγου: Οι πιστοί οπαδοί της ομάδας είναι ευλογία. Οι οπαδοί της νίκης, που απλά φορούν τα χρώματα μιας ομάδας είναι κατάρα.
