Εκλογές ΕΣΑΚΕ: Όχι άλλο κάρβουνο…
Τη Δευτέρα τα σωματεία της Α1 καλούνται όχι μόνο να εκλέξουν πρόεδρο, αλλά να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν να είναι υποτελείς του ενίοτε προέδρου της ΕΟΚ, ή αν θα ξαναγίνει ανεξάρτητος ο σύνδεσμός τους. Ο ΕΣΑΚΕ εδώ και χρόνια (υπο)λειτουργεί, σύμφωνα με τις επιταγές του προέδρου της Ομοσπονδίας, που δεν θα έπρεπε να έχει καμία ανάμειξη.
Κατά σύμπτωση (ίσως όχι και τόσο) οι εκλογές γίνονται την επομένη του ντέρμπι των «αιωνίων», που λίγο έλειψε να ξεκινήσει ταυτόχρονα με την κυριακάτικη λειτουργία στην εκκλησία. Αν κανείς έλειπε για καιρό κι έβλεπε στο πρόγραμμα της ΕΡΤ (πιθανολογώ θα το δείξει) τον αγώνα Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός με το τζάμπολ στις 15:45, θα πίστευε ότι πρόκειται για το αντίστοιχο παιχνίδι γυναικών. Είναι το τελευταίο επίτευγμα (δεν το λες) της διοίκησης Γαλατσόπουλου στον ΕΣΑΚΕ.
Ο… αόρατος πρόεδρος
Ο Βαγγέλης Γαλατσόπουλος διεκδικεί εκ νέου την προεδρία. Φαντάζομαι πως, παρότι υποστηρίζεται σθεναρά από τον Βαγγέλη Λιόλιο, δεν θα παραμένει στον προεδρικό θώκο τού ΕΣΑΚΕ. Από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή, ήταν σταθερά αμέτοχος. Δεν ακούσαμε τη φωνή του, δεν είπε ποτέ όχι, ακόμα κι όταν διάφοροι για διαφορετικούς λόγους του διέλυαν το πρωτάθλημα.
Δεν είναι παράξενο, που ο πρόεδρος της ΕΟΚ τον στηρίζει. Πού θα βρει άλλον, να μην αρθρώνει λόγο; Ο Λιόλιος, δια της παρουσίας τού Γαλατσόπουλου, θέλει να συνεχίσει να έχει τον απόλυτο έλεγχο του ΕΣΑΚΕ. Ακριβώς όπως έκανε κι ο Βασιλακόπουλος, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ο Θεσσαλονικιός δεν ύψωσε ποτέ το ανάστημά του.
Το… παιδί της διπλανής πόρτας
Ο Γιώργος Πανταζόπουλος σχεδιάζει εδώ και καιρό την κάθοδό του στις εκλογές. Μηδαμινή παραγοντική εμπειρία, νεοπλουτισμός (με χρήματα άλλων) κι ύφος χιλίων καρδιναλίων, θέλει να ανεβεί με το ασανσέρ κι όχι από τις σκάλες. Βγήκε στο προσκήνιο, προβάλλοντας το διαχρονικό «ή εγώ, ή το χάος», όπου χάος ο μέχρι τώρα πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ.
Τη μικρομεσαία μπασκετική του καριέρα, ακολούθησε η μικρότερη παραγοντική καριέρα, που είχε ως καλύτερη στιγμή την… παραίτηση (δεν υλοποιήθηκε ποτέ), επειδή κουβάλησε άδικα 40 φιλάθλους του Περιστερίου στην Κρήτη και δεν κατάφερε να τους βάλει στο γήπεδο. Αλλά θα καταφέρει να πάει μπροστά τον ΕΣΑΚΕ…
Όνομα βαρύ σαν ιστορία
Ο Μπάνε Πρέλεβιτς έχει υπάρξει τεράστια μπασκετική φυσιογνωμία. Ελίτ παίκτης, προπονητής, πρόεδρος στα… πέτρινα χρόνια του ΠΑΟΚ. Άνθρωπος με ιδέες, αναγνωρισιμότητα και δυνατότητα να… χτυπήσει πόρτες εντός κι εκτός Ελλάδας. Αυτό είναι και το… μειονέκτημά του.
Θέλουμε πρόεδρο έναν άνθρωπο, που να μπορεί να πάει τον ΕΣΑΚΕ μπροστά, να μην νιώθει υποχρέωση να… φιλήσει το χεράκι τού προέδρου, να αρθρώσει λόγο; Δεν παίρνω όρκο. Αλλά τώρα, αλήθεια, υπάρχει δίλημμα; Υπάρχει άνθρωπος του μπάσκετ, που θα πάει στην κάλπη και θα ζυγίσει τους τρεις υποψήφιους;
Αν δεν είχε προηγηθεί η εκλογική διαδικασία στην ΕΟΚ, θα έβαζα στοίχημα πως όχι. Κατά μία παραδοξολογία, παράγοντες του μπάσκετ πιστεύουν ότι όσο «μικρότερος» είναι ο πρόεδρος, τόσο καλύτερα είναι. Αν καταλάβετε γιατί, πείτε το και σε μένα.
Αντί επιλόγου: Μια εικόνα (από το μέλλον), ή καλύτερα δύο. Μπαίνουν σ’ ένα γραφείο (πρωθυπουργικό, υπουργικό, εταιρίας υποψήφιας χορηγού) ο Γαλατσόπουλος (ή ο Πανταζόπουλος, δεν έχει διαφορά, σε… -όπουλος και τα δύο), ο Λιόλιος κι ο Σβερκούνος. Μπαίνουν στο ίδιο γραφείο ο Πρέλεβιτς, ο Φασούλας κι ο Γκάλης. Βρείτε τις διαφορές.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν λέω ότι υπάρχει συμμαχία, μετρώ τα μεγέθη. Αν μπορώ να συγκρίνω τα μικρά με τα μεγάλα…
