Γιατί χαίρεται ο Βαγγέλης Λιόλιος και χαμογελά, αδέρφια;
Απόλυτα πετυχημένο ήταν το Final-8, σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΟΚ. Γιατί; Όπως δήλωσε ο κ. Λιόλιος «βασικός μας στόχος ήταν να υπάρχει ασφάλεια. Κάναμε το πρώτο βήμα». Μια χαρά τα λέει, μόνο που μετρά τη σκιά του για μπόι και μπερδεύεται. Ας το αναλύσουμε…
Τι έκανε ο Λιόλιος, που δεν έκανε ο Βασιλακόπουλος; Λίγος κόσμος (για το μέγεθος της διοργάνωσης), απουσία οργανωμένων οπαδών, παιδάκια στις εξέδρες. Δεν είναι κακό, αλλά δεν είναι… επανάσταση. Τα ίδια έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, μόνο που δεν είχαμε οκτώ ομάδες σε ένα γήπεδο. Είναι αλήθεια αυτό το πρώτο βήμα;
Χάντρες σε… μπασκετικούς Ινδιάνους
Γιατί Final-8; Επειδή είναι όμορφο να έχεις πολυχρωμία και πολυφωνία στις εξέδρες. Επειδή μπορούν να αναμειχθούν φίλαθλοι διαφορετικών ομάδων κι από κοινού να παρακολουθήσουν το αγαπημένο τους σπορ. Είδατε κάτι τέτοιο στα «Δύο Αοράκια», ώστε να συμφωνήσουμε σε όσα λέει ο κ. Λιόλιος;
Το να βάλεις 8, 18, 28 ομάδες σ’ ένα γήπεδο είναι μάλλον απλή υπόθεση, αν αφαιρέσεις τον κόσμο. Οι εξέδρες επί της ουσίας ήταν άδειες κι ο φοβικός τρόπος με τον οποίο η ΕΟΚ αντιμετώπισε το event, παραπέμπει σε εποχές Βασιλακόπουλου. Ο κ. Λιόλιος στην ουσία ομολόγησε την ήττα του από τον χουλιγκανισμό.
Δεν κλειδωνόμαστε, πρόεδρε, για να αποφύγουμε το πρόβλημα. Το λύνουμε. Πώς το λύνουμε; Ελέγχοντας πού θα πάνε τα εισιτήρια (αλλά να πάνε), υποχρεώνοντας τις ομάδες να φέρουν όχι μεταφερόμενους μαχητές, αλλά φιλάθλους. Θα μπορούσε ο κ. Λιόλιος να αυστηροποιήσει (σε βαθμό κακουργήματος) τις ποινές και να μεταφέρει το πρόβλημα στα σωματεία, αντί να αποκλείσει 50 φίλους του Περιστερίου, να απαγορεύσει τις μετακινήσεις, να κλειδαμπαρώσει τη… γιορτή.
Καμία προετοιμασία από την ΕΟΚ
Απορώ γιατί κάθε τρεις και λίγο έκαναν συσκέψεις οι συναρμόδιοι φορείς, αφού στο τέλος της ημέρας θα πήγαιναν οικογένειες στο γήπεδο; Κι αλήθεια -αν συνεχίσει έτσι ο κ. Λιόλιος θα βγει να πανηγυρίσει, επειδή στο 7ο Νηπιαγωγείο δεν υπήρξαν κρούσματα αλκοολισμού. Σοβαροί να είμαστε.
Θα πει κανείς καλοπροαίρετα: «Δεν σου αρέσει, που πήγαν οικογένειες στο γήπεδο;». Το έλεγε κι ο Βασιλακόπουλος, κάνοντας ακριβώς τα ίδια. Λάθος: Μην κάνοντας τίποτα, όπως ο διάδοχός του, Βαγγέλης Λιόλιος. Κι εξηγώ:
Αν ήθελαν οικογένειες στο γήπεδο, έπρεπε να φροντίσουν, να μοιράσουν προσκλήσεις σε παιδιά ακαδημιών, να φέρουν (την Παρασκευή) σχολεία, να φτιάξουν φτηνά οικογενειακά πακέτα, όπου -ενδεχομένως- το παιδί κι η μητέρα να έμπαιναν δίχως να πληρώσουν, να δείξουν ότι πραγματικά θέλησαν να κάνουν το… πρώτο βήμα.
Να συμφωνήσουμε σε κάτι: Το μπάσκετ, όπως και τα άλλα ομαδικά αθλήματα θα ήταν εντελώς άνοστα, δίχως την παρουσία κόσμου (ακόμα και των οπαδών) στις εξέδρες. Το γήπεδο δεν είναι ούτε τόπος μάχης, αλλά ούτε και… γήπεδο τένις, που δεν πρέπει να μιλάς. Οι φίλαθλοι, τα χρώματα, τα τραγούδια, ακόμα και τα χαρτάκια ή ελεγχόμενα βεγγαλικά (όχι να σε πνίξουν στον καπνό) είναι το αλατοπίπερο. Ο κ. Λιόλιος απολαμβάνει εντελώς ανάλατο το φαγητό του κι αν του αρέσει, ας το χαρεί.
Πραγματικό βήμα και πραγματικό Final-8 θα έχουμε όταν θα υπάρχει κόσμος στο γήπεδο. Όταν θα είναι ασφυκτικά γεμάτο κι οι οπαδοί θα συνυπάρχουν. Μην μου λέτε ότι είναι ουτοπία, όταν το έχουν πετύχει στη Σερβία (δεν λέω για την Ισπανία), που διάολε είναι σαν κι εμάς… φανατικοί. Διαφορετικά, αν δεν αντέχεις κάτι τέτοιο, κάνεις έναν απλό τελικό και πάμε παρακάτω.
Αντί επιλόγου: Η μόνη πραγματική διαφοροποίηση, την οποία χειροκροτώ, είναι ότι ο κ. Λιόλιος πήγε στο γήπεδο κι έδωσε το Κύπελλο στον νικητή. Κάτι που δεκαετίες απέφευγε ο κ. Βασιλακόπουλος, φοβούμενος αρνητικές προς το πρόσωπό του αντιδράσεις. Αυτό το δίνω απλόχερα στον νέο πρόεδρο της ΕΟΚ.
Υ.Γ.: Για εκείνους που κουτοπόνηρα εμφανίζουν εικόνες ημίγυμνων «πολεμιστών», να θυμίσω ότι μεταξύ εκείνων των άθλιων εικόνων στο Ελληνικό και του νερόβραστου Final-8, έχουν μεσολαβήσει αρκετοί τελικοί, με ίδια (άνοστη) γεύση. Η μετατροπή του μπάσκετ σε αγοραφοβικό σπορ ήταν έργο Βασιλακόπουλου, το οποίο συνεχίζει ο Λιόλιος.
