Άλλαξε τρόπο προσέγγισης ο Γιώργος Μπαρτζώκας.
Το περιορισμένο ρόστερ της Παρτιζάν θολώνει τη γενικότερη εικόνα του αγώνα με τον Ολυμπιακό και δεν επιτρέπει σαφή συμπεράσματα για τη βελτίωση της εικόνας των «ερυθρόλευκων», σε σχέση με το αμέσως προηγούμενο ματς (ήττα από τη Βαλένθια). Η νίκη είναι που, στο τέλος της ημέρας, μετράει, αλλά βέβαιο είναι πως ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε διαφορετική προσέγγιση.
Πολλάκις έχω εκφράσει την εκτίμησή μου για τον κόουτς Μπαρτζώκα, όμως κι ο Γιώργος βρίσκεται σε αέναη διαδικασία κατανόησης του αθλήματος, όπως όλοι οι ενασχολούμενοι, είτε παίκτες, είτε προπονητές, είτε διαιτητές, πόσο μάλλον εμείς οι δημοσιογράφοι. Το μπάσκετ δεν είναι ένα μοτίβο κι ο φετινός Ολυμπιακός είναι η απόδειξη.
Πέρυσι ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε να διαχειριστεί περιορισμένο αριθμό παικτών… πρώτης γραμμής. Ήταν εύκολη η ιεράρχηση ρόλων, ήταν ξεκάθαρο ποιος θα τραβήξει το κουπί, ποιος θα είναι συμπληρωματικός, ποιος θα είναι στα όρια του… διακοσμητικού. Φέτος οι ενεργοί παίκτες αυξήθηκαν, το ρόστερ (καλώς) άπλωσε, οπότε απαιτείται διαφορετική προσέγγιση.
Τι άλλαξε ο Γιώργος Μπαρτζώκας
Όσο κι αν μοιάζει αυτονόητο δεν είναι. Και ο κόουτς Μπαρτζώκας πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Κι ήταν λογικό να μπερδευτεί. Για παράδειγμα, προσπάθησε να παίξει με το… ρολόι, για να έχει λιγότερη γκρίνια. Άλλαξε σχήματα, έβαλε με τη Βαλένθια στην πεντάδα τον ΜακΚίσικ και τρίτη αλλαγή στους ψηλούς τον Μπολομπόι. Κάτι είχε στο μυαλό του ο Γιώργος, δεν του βγήκε και γύρισε στις… εργοστασιακές ρυθμίσεις.
Άφησε περισσότερο χρόνο παίκτες να βρουν ρυθμό κι η ανταπόκριση των Κάνααν – Πίτερς ήταν εντυπωσιακή. Αποδέχθηκε ότι ενδεχομένως θα είχε μουτράκια στην επόμενη προπόνηση και δεν χρησιμοποίησε λεπτό τον Μπλακ (σε άλλο ματς μπορεί να είναι πρωταγωνιστής), άφησε λίγο χρόνο στο παρκέ τον κακό ΜακΚίσικ, έδωσε τον χρόνο που… κέρδισε ο Λούντζης.
Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας γνωρίζει αυτό, που ο περισσότερος κόσμος δεν αντιλαμβάνεται: Όσο προβληματικό είναι το… μικρό ρόστερ, άλλο τόσο ζόρι είναι και το μεγάλο, γιατί ενίοτε δεν πρέπει να ανοίξεις το ροτέισον. Το «όλοι οι καλοί χωράνε» δεν βρίσκει πάντα ανταπόκριση στο μπάσκετ, που είναι κυρίως παιχνίδι ρόλων.
Ο Ολυμπιακός νίκησε την Παρτιζάν (και) γιατί είχε ρόλους. Η ουσία του θέματος είναι πως η ομάδα του λιμανιού ξεπέρασε το ψυχολογικό βάρος (φάνηκε στο πρώτο μισό) των δύο απανωτών ηττών, επέστρεψε σε καταστάσεις ηρεμίας και πλέον ψάχνει στο Μόναχο την επιβεβαίωση ότι μπορεί να τα καταφέρνει εξίσου καλά εντός κι εκτός έδρας.
Σε απόλυτους αριθμούς, μέχρι σήμερα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας κι οι παίκτες του έχουν πάρει περισσότερα μακριά από το ΣΕΦ, αλλά αυτό είναι μάλλον πλασματικό. Κι επειδή η Ευρωλίγκα είναι μαραθώνιος, με αρχή και τέλος, αλλά απρόβλεπτη διαδρομή, κάθε νίκη έχει την αξία και τη σημασία της. Το πώς και το γιατί είναι τροφή για σκέψη, αλλά η ουσία είναι τι μπαίνει στο σακούλι.
