Ο Ολυμπιακός είναι στην κορυφή και… παίρνει βελτίωση.
Η αλήθεια είναι πως αν το δούμε από απόσταση, υπάρχει μια συνθήκη, την οποία δεν συναντάμε συχνά: Μια ομάδα, εν προκειμένω ο Ολυμπιακός, που από την πρώτη μέχρι και την όγδοη στροφή είναι στα υψηλά βαθμολογικά στρώματα, κι η οποία δεν έχει δουλέψει τις μηχανές στο φουλ. Σπάνιο φαινόμενο, που γίνεται σπανιότερο αν συνυπολογίζουμε τα μπάτζετ των ομάδων της Ευρωλίγκας.
Εντάξει, οι φίλοι της ομάδας πάντα θα βρίσκουν κάτι για να γκρινιάζουν. Αν κανείς δεν γνωρίζει τι έχει συμβεί μέχρι τώρα στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση και αναλωθεί μόνο στα σχόλια στα social media, θα πιστέψει ότι ο Ολυμπιακός βρίσκεται στον πάτο της βαθμολογίας. Κάποια πράγματα είναι κλασικά, ενίοτε κι εικονογραφημένα.
Είναι τόσο καλός, όσο δείχνει ο Ολυμπιακός;
Με 4/4 εκτός έδρας, συμπεριλαμβανομένων και των νικών επί Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, με τελευταία αυτή επί της Μπάγερν στο Μόναχο, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί παρά να είναι καλός. Κι η πραγματικότητα είναι πως μπορεί να γίνει πολύ καλύτερος. Βλέπετε, για την ώρα δεν έχουν μπει 100% στο κλίμα οι νεοφερμένοι ξένοι. Να το γράψω πιο σωστά, κανείς δεν έχει την επίδραση, που έχουν στο παιχνίδι ο Ουόκαπ και ο Φαλ.
Ερώτημα είναι αν μπορούν να μπουν στα… παπούτσια των δύο προαναφερόμενων ο Μπολομπόι, ο Κάνααν, ο Πίτερς κι ο Μπλακ. Ο ΜακΚίσικ δεν συστήνεται τώρα, άρα αυτό που θα περιμένει ο Μπαρτζώκας είναι να ανεβεί ο Αμερικανός, κάτι που σε 1-2 εμφανίσεις του έδειξε ότι μπορεί εύκολα να κάνει.
Κανείς εκ των τεσσάρων δεν είναι… πρωτοεμφανιζόμενος. Έχουν γράψει χιλιόμετρα, δεν έχουν αφήσει το στίγμα τους, άρα ξέρουμε ότι μπορούν. Πρόδηλο είναι πως δεν ταιριάζουν όλοι παντού, οπότε είναι μάλλον απίθανο να κάνουν… παπάδες άπαντες. Κάποιος ή κάποιοι εξ αυτών, πάντως, θα δώσουν πολύ περισσότερα στην πορεία.
Σημασία έχει ότι ο Ολυμπιακός κερδίζει
Η συζήτηση κι η όποια ανάλυση εξαρτάται πάντα από το αποτέλεσμα. Όσο κερδίζει ο Ολυμπιακός, τόσο αυξάνει τον χρόνο αναμονής. Δεν… καίγεται ο Μπαρτζώκας να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά ο Πίτερς, όσο «σκοτώνει» ο Βεζένκοφ. Δεν ιδρώνει που χάνεται (αν κι ανεβαίνει) ο Κάνααν, γιατί υπάρχει το αχτύπητο περιφερειακό δίδυμο (Σλούκας – Ουόκαπ), το οποίο συχνά πυκνά ενισχύει ο Λαρεντζάκης, με αποφασιστικές και καθοριστικές εμφανίσεις.
Αυτό, δηλαδή, που έχει ουσία δεν είναι ο τρόπος, αλλά το αποτέλεσμα. Προδήλως το ιδανικό σενάριο είναι να κερδίζεις και να παίζουν όλοι στα όρια των ικανοτήτων τους, αλλά αυτό είναι μάλλον ουτοπικό. Ίσως, ακόμα κι αν κατακτήσει την Ευρωλίγκα ο Ολυμπιακός, να μην δούμε ποτέ σε έναν αγώνα να έχουν όλοι θετικό πρόσημο.
Η γραμμή των ψηλών
Ο Ολυμπιακός είναι γεμάτος, ενίοτε κερδίζει από την περιφέρειά του, έχει σταθερό σημείο αναφοράς τον σούπερ Βεζένκοφ, η άμυνα είναι δίαυλος επιτυχίας, όμως η διαφορά φέτος εντοπίζεται στη φροντ λάιν. Ακόμα και χωρίς να είναι καλοί, Μπολομπόι και Μπλακ, επιτρέπουν στον Φαλ να πάρει ανάσες.
Το μπάσκετ, για τους γνωρίζοντες, δεν είναι μόνο πόντοι, ριμπάουντ και στατιστική. Είναι και σπρωξίματα, και box out, και επαφές, και σκριν. Είναι ανάσες. Ο Ολυμπιακός δεν είναι, όπως πέρυσι, γυμνός στο «5» κι αυτό σε βάθος χρόνου θα είναι καθοριστικός παράγοντας.
Αντί επιλόγου: Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πού θα φτάσει ο Ολυμπιακός. Με 4/4 εκτός έδρας, μπορεί να πάει παντού…
