Ο Βαγγέλης Λιόλιος έθεσε εαυτόν στην κρίση του μπασκετόκοσμου, παρουσιάζοντας «όραμα» για το μπάσκετ. Υποσχέθηκε -κι έτσι υπερψηφίστηκε- ότι θα φτιάξει γήπεδα, ότι θα φέρει νέο χορηγικό αέρα, χάρη στην τεχνοκρατική αντίληψη των πραγμάτων, ότι τα σωματεία θα δουν τα ταμεία τους να γεμίζουν. Αντ’ αυτού, με μέτριες γνώσεις κι αντιλήψεις μικρολογιστικής, θέλει να υποχρεώσει τους γονείς και τους παππούδες να πληρώνουν είσοδο για να βλέπουν τα παιδιά τους να παίζουν.
Όχι μόνο συνεχάρη την ΕΚΑΣΘ, που εδώ και χρόνια (με την προτροπή Γιώργου Βασιλακόπουλου) έχει επιβάλει εισιτήρια στα αναπτυξιακά παιχνίδια (Α’ κατηγορίας), αλλά ζήτησε από ΕΣΚΑ κι ΕΣΚΑΝΑ, να ακολουθήσουν το ίδιο μονοπάτι. Το μήνυμα είναι «βρείτε έσοδα» κι επειδή οι χορηγοί που περίμενε δεν βρέθηκαν, ας επιτεθούμε όλοι στο πορτοφόλι των γονιών.
Το πείραμα της Θεσσαλονίκης
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όσοι θέλαμε να πέσει ο Βασιλακόπουλος, προσδοκούσαμε αλλαγή τρόπου σκέψης κι όχι αλλαγή εισπράκτορα (βλέπε Λιόλιος). Μπορεί κάποιος να πει ότι η ΕΚΑΣΘ έπεισε τα σωματεία κι εδώ και χρόνια έχει γίνει αποδεκτό να πληρώνουν είσοδο σε αγώνες αναπτυξιακών ηλικιών.
Το πλεόνασμα, που παρουσιάζει η ΕΚΑΣΘ και με το οποίο πλήρωνε τις διαιτησίες αναπτυξιακών ηλικιών κι άλλα έξοδα, είναι στην ουσία επιβράβευση της επιπλέον επιβάρυνσης των γονιών, των παππούδων και γιαγιάδων, προκειμένου να δουν αγωνιζόμενα τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Γιατί αυτοί είναι οι «φίλαθλοι» στους αγώνες των υποδομών.
Όλοι όσοι έχουν σχέση με το σωματείο – κύτταρο, γνωρίζουν ότι τα σωματεία συντηρούνται σχεδόν αποκλειστικά από τις εισφορές των γονιών των τμημάτων υποδομών. Κι αυτό δεν γίνεται από πλεόνασμα. Ίσως στον κόσμο που ζει ο κ. Λιόλιος, να υπάρχει άνεση. Γιατί στον κόσμο του μπάσκετ οι οικογένειες αντιμετωπίζουν προβλήματα και υποχρεώνονται σε θυσίες, προκειμένου να αθλούνται τα παιδιά.
Θα αναλάβει ο κ. Λιόλιος την ευθύνη
Αναρωτιέμαι αν έστω κι ένα παιδί σταματήσει τον αθλητισμό, επειδή οι γονείς δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος, θα αναλάβει προσωπικά την ευθύνη. Θα τους πει ότι «αν δεν έχετε, να μην δείτε το παιδί σας να αγωνίζεται»; Θα τους πει ότι είναι απαγορευτικό σε φίλους και συγγενείς να βρεθούν στο γήπεδο, αφού πρέπει ή η οικογένεια να πληρώσει και γι’ αυτούς, ή να τους ειδοποιήσουν ότι θα υπάρχει «είσοδος».
Ο κ. Λιόλιος όχι μόνο δεν βγαίνει ανοιχτά να ζητήσει (ως ΕΟΚ) χρήματα, αλλά βγάζει μπροστά ΕΣΚΑ κι ΕΣΚΑΝΑ, ώστε να φάνε οι διοικήσεις τους τις πατσαβούρες. Ο χώρος του μπάσκετ δεν ψάχνει λογιστές, αλλά οραματιστές. Κι ο πρόεδρος της ομοσπονδίας ζητά από τους «αυλικούς» να φέρουν χρήματα, για να πληρώσουν τις ανάγκες τους.
Μάλιστα, για να τους χρυσώσει το χάπι, έταξε πως όσα μαζέψουν, θα τους δώσει άλλα τόσα, για να χρησιμοποιηθούν σε «δράσεις», που από κοινού θα συμφωνήσουν.
Ακατάλληλος για πρόεδρος
Η απόστασή του από το «σωματείο – κύτταρο» είναι τεράστια. Το κακό δεν είναι πως ο κ. Λιόλιος δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στην κοινωνία, αλλά πως κι οι συνεργάτες του είτε είναι εκτός τόπου και χρόνου, είτε είναι βουβοί, όπως συνέβαινε στην εποχή Βασιλακόπουλου.
Η υπερφορολόγηση των γονιών απλά θα διώξει παιδιά από το μπάσκετ, τη στιγμή που ως πρόεδρος της ΕΟΚ όφειλε να έχει μοναδικό σκοπό να γεμίσει γήπεδα και παιδικές χαρές. Μέσα από τη μαζικότητα θα προκύψουν κι έσοδα, και ταλέντα, και θα στελεχωθούν οι εθνικές που παραπαίουν. Αλλά αυτά θέλουν όραμα και διάθεση για δουλειά. Κυρίως θέλουν γνώση. Ο κ. Λιόλιος θέλει απλά να φέρει χρήματα, για να δείξει ότι το μοντέλο του είναι πετυχημένο. Είναι ακατάλληλος για πρόεδρος της ΕΟΚ.
