Έχουν περάσει λίγες ημέρες από το ελληνικό All Star Game και το… μετά, είναι όπως το… πριν. Όπως έλεγε και το τραγούδι «ούτε φωνή, ούτε ακρόαση, να ‘ναι καλά η τηλεόραση». Είκοσι χρόνια κι οι έχοντες την ευθύνη μοιάζουν σαν να μην ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, για να ανεβεί επίπεδο η διοργάνωση. Μήπως δεν ξέρουν; Όπως και να ‘χει, απλές συγκρίσεις δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα.
Όποιος επιχειρήσει να συγκρίνει το All Star Game του ΝΒΑ με το δικό μας, εξ ορισμού διαπράττει αδίκημα. Δεν έχουμε ούτε ΛεΜπρον, ούτε Αντετοκούνμπο, ούτε τους παικταράδες της από εκεί πλευράς του Ατλαντικού, αλλά μήπως κι αν είχαμε θα το μάθαινε κανείς;
Δείτε τη φωτογραφία. Στο αριστερό της μέρος δείχνει πως προωθούν το διήμερο τα ταξί στο Σικάγο. Δεν βρήκαν τη χαμένη Ατλαντίδα, δεν τετραγώνισαν τον κύκλο, δεν ανακάλυψαν ζωή σε άγνωστους πλανήτες. Έβαλαν κινητή διαφήμιση, δια μέσω των μισθωμένων αυτοκινήτων, στους δρόμους της πόλης.
«Μα πώς να το σκεφτούμε εμείς;» θα μπορούσε -δικαιολογημένα- να αναρωτηθεί κάποιος. Η κάτω δεξιά φωτογραφία δείχνει ότι ανάλογες προωθητικές ενέργειες έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες. Και, βέβαια, η (τυχαία) επάνω φωτογραφία, δείχνει ένα ελληνικό λεβέντικο κρητικό ταξί, που ουδεμία αναφορά έχει στο All Star Game.
Το Σάββατο δεν υπήρχε εισιτήριο, άρα δεν υπήρχε κόστος. Έπαιζαν παίκτες όπως ο Διαμαντίδης, ο Παπαλουκάς, ο Φώτσης κτλ. Έπαιζε οι σούπερ αθλητές με αμαξίδιο, αλλά τα «Δύο Αοράκια» ήταν άδεια. Μα ποιος έμαθε ότι αυτά τα «ιερά τέρατα» θα ήταν στο νησί; Πού διαφημίστηκε; Εμείς που ήμασταν εκεί είδαμε μία (1) αφίσα, στην είσοδο του ξενοδοχείου, που διέμεναν οι αποστολές. Κι αυτό λάθος, αφού εκεί ήταν το ΜΟΝΑΔΙΚΟ σημείο της Κρήτης, που δεν χρειάζονταν διαφήμιση, καθώς έβλεπες κι άγγιζες τους πρωταγωνιστές.
Σε συνεργασία με την Περιφέρεια και τον Δήμο, σε συνεννόηση με τα τοπικά τηλεοπτικά κανάλια (η εμβέλειά τους είναι μεγαλύτερη, καθώς είναι στο μπουκέτο καναλιών συνδρομητικής τηλεόρασης), θα μπορούσε να είχε γίνει ευρεία και ταυτόχρονα στοχευμένη διαφήμιση, με χαμηλό κόστος κι υψηλή απόδοση. Με το All Star Game έπρεπε να βουλιάξει το νησί, αντ’ αυτού λίγος κόσμος αντιλήφθηκε πως… κάτι συνέβη.
Είκοσι χρόνια μετά, περιμένεις πως λάθη απειρίας θα έχουν διορθωθεί, πως θα υπάρξει μέριμνα ώστε να προβληθεί το event, πως ακόμα κι αν ποτέ δεν πλησιάσεις σε απόσταση που να μπορείς να δεις από δορυφόρο την αντίστοιχη γιορτή του ΝΒΑ, θα κάνεις κάτι βρε παιδί μου. Θα ασχοληθείς λίγο, για να αναβαθμίσεις το προϊόν, για να φέρεις κόσμο στο γήπεδο, για να… απλώσεις τον τραχανά σου. Για να τραγουδήσεις, μετά από 2-3 ρακές «πρόβαλέ με, άμα θέλεις ταξιτζή»!…
