Για τους μυημένους οι πόρτες δεν ήταν ποτέ κλειστές. Το ΝΒΑ θέλει ένα… ευρωπαϊκό παράρτημα, ένα πρωτάθλημα που να φέρνει στο κορυφαίο του κόσμου, η Ευρωλίγκα θέλει να γίνει το ΝΒΑ της Ευρώπης. Κι αν όχι αυτή, τότε ποια διοργάνωση θα μπορούσε να προσεγγίσει τόσο κοντά; Αυτά είναι θέματα που συζητιούνται εδώ και χρόνια, όχι κατ’ ανάγκη πίσω από κλειστές πόρτες.
Εδώ επιτρέψτε μου να ανοίξω μια παρένθεση. Είχε δαιμονοποιηθεί η επιλογή του Γιώργου Χαλβατζάκη να παρακολουθεί τα φόρουμ και τις ευρωπαϊκές εκδηλώσεις, να είναι «παρών» στις εξελίξεις. Τώρα, ο Βαγγέλης Γαλατσόπουλος έχει επιλέξει τη λογική της… οικονομίας (το φτηνό είναι ακριβό), με αποτέλεσμα να μαθαίνει τις εξελίξεις μέσα από τα site. Και φυσικά το ελληνικό μπάσκετ -επί της ουσίας- δεν έχει λόγο…
Η Ευρωλίγκα θέλει να ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως. Άλλωστε, ξεκίνησε ως πρωτάθλημα της ανεξαρτησίας (από τη ΦΙΜΠΑ), όμως πλέον θέλει να κόψει κάθε δεσμό με τα εθνικά πρωταθλήματα, τις εθνικές ομάδες, τη διεθνή ομοσπονδία. Να παίζει στο… δικό της γήπεδο κι η ιστορία με τον Ολυμπιακό προκύπτει ως… πρόκληση ή ως ευκαιρία.
Πλέον έχοντας στις τάξεις της ομάδα της Α2 κατηγορίας, η Ευρωλίγκα επισημοποιεί την άρση κάθε επαφής με τα εθνικά πρωταθλήματα και τις κατά τόπους βαθμολογίες.Εκών άκων ο Ολυμπιακός λειτούργησε ως επιταχυντής εξελίξεων, καθώς ώθησε τον Μπερτομέου να περάσει στην επόμενη μέρα.
Το πρώτο βήμα είναι η απόλυτη αποσύνδεση της συμμετοχής στην Ευρωλίγκα από τα πρωταθλήματα, έτσι ώστε να μείνει ως… προθάλαμος το Eurocup, το οποίο θα λειτουργεί ως… αναπτυξιακή λίγκα, με διαφορετικά από την Αμερική δεδομένα. Είναι πρόδηλο ότι δεν μπορεί να υπάρξει κάθετη αντιγραφή, αλλά μόνο προσαρμογή στις ιδιαιτερότητες της ηπείρου μας.
Το δεύτερο βήμα θα είναι η αποσύνδεση από τις λίγκες. Στόχος του Μπερτομέου είναι οι ομάδες που μετέχουν στην Ευρωλίγκα να μην έχουν συμμετοχή στα οικεία πρωταθλήματα, έτσι ώστε να ισχυροποιηθεί το πρωτάθλημά του. Και δεν είναι μακριά, εξ ου κι οι παροχές σε παίκτες (στις πτήσεις και στα ξενοδοχεία), προκειμένου να υπάρξει μια προσέγγιση εκτός παρκέ προς το ΝΒΑ.
Η λογική ενός υποτυπώδους «σάλαρι καπ», η παροχή ανέσεων στους αθλητές (ώστε να έρχεται στην Ευρωλίγκα ο… αφρός, συμπεριλαμβανομένων παικτών του ΝΒΑ), η επικείμενη αύξηση των εσόδων των σωματείων -μην νομίζετε ότι δεν θα συνδράμει κι ο οργανισμός του ΝΒΑ– της Ευρωλίγκας, είναι τα ουσιαστικά βήματα για να διαμορφωθεί το περίγραμμα της εικόνας της επόμενης μέρας.
Αντί επιλόγου: Μπορεί να είναι… σκληρό, αλλά η πραγματικότητα είναι πως πάμε σε τρεις μεγάλους πόλους: Το ΝΒΑ, την Ευρωλίγκα και το πρωτάθλημα στην Κίνα. Όπως συμβαίνει παντού, η οικονομία προηγείται της πολιτικής.
