Ήταν ο Νίκος Σταυρίδης, στην ταινία «τα κίτρινα γάντια» (πρώτη προβολή στις 12 Δεκεμβρίου του 1960), που είπε την περίφημη ατάκα «άχου και δεν με νοιάζει», όταν τον φόρτωσαν με… άχρηστες πληροφορίες.
Βεβαίως, η ερμηνεία του Γιάννη Γκιωνάκη κι η ιστορία με την πορτοκαλάδα (από πορτοκάλια) κυριάρχησε (άχου και δεν σας νοιάζει), αλλά πάμε παρακάτω…
Ο Ολυμπιακός περιμένει την απόφαση της Αδριατικής Λίγκας, επαναλαμβάνοντας συνεχώς την ίδια φράση: Άχου και δεν με νοιάζει. Γιατί οι «ερυθρόλευκοι» έχουν αποφασίσει ότι… τους αρκεί η Ευρωλίγκα.
Δεν θα σκάσουν αν δεν παίξουν στην Αδριατική, δεν σκοπεύουν να κατεβούν στο ελληνικό πρωτάθλημα, αν δεν γίνει επαγγελματική η διαιτησία, είναι μια χαρά με τους αγώνες της Ευρωλίγκας.
Η οικονομία προηγείται της πολιτικής κι ως εκ τούτου το πρώτο ζητούμενο είναι να δουν αν… βγαίνει η εξίσωση.
Στον Πειραιά μετρούν τα δεδομένα, γνωρίζουν ότι η επόμενη Ευρωλίγκα έχει περισσότερους αγώνες, έχουν υπολογίσει (σε προσομοίωση) τις πιθανές απώλειες από χορηγούς και θεωρούν ότι δεν θα τους λείψει τίποτα, αν μείνουν με μια διοργάνωση.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Δεν έχουν το παραμικρό άγχος. «Αν θέλει η Αδριατική, αν οι συνθήκες ευνοούν τη μετακίνηση, καλώς να γίνει. Αν όχι, δεν χάνουμε και τίποτα» λένε στο λιμάνι. Όσο για την εν Ελλάδι παρουσία τους «ή με νέα δεδομένα, ή δίχως εμάς». Οι αποφάσεις έχουν ληφθεί, οπότε δεν υπάρχουν πολλά προς διερεύνηση.
Βεβαίως, μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο, είναι υποχρεωμένοι να επεξεργάζονται τρία διαφορετικά σενάρια, όμως αυτό δεν είναι πρόβλημα, καθώς έχουν χρόνο για να αποφασίσουν.
Είναι δεδομένο ότι αν υπάρξει συμφωνία επί της αρχής και «κλειδώσει» η συμμετοχή, τότε ακόμα κι αν έρθουν τα πάνω κάτω, ο… δεύτερος απλά δεν θα προλάβει.
Το… κακό (αν είναι κακό) σενάριο είναι η συμμετοχή αποκλειστικά στην Ευρωλίγκα, κάτι που ίσως είναι σκηνή από τα προσεχώς. Επ’ αυτού δεν υπάρχουν αμφιβολίες, ο Τζόρντι Μπερτομέου κι οι επιτελείς του θα έκαναν μια… τούμπα από τη χαρά τους, καθώς το… αύριο έρχεται σήμερα κι ο Ολυμπιακός θα λειτουργήσει (αν μείνει μόνο με τους αγώνες της Ευρωλίγκας) πιλοτικά για τους υπόλοιπους.
Το… μεσαίο σενάριο είναι η συμμετοχή στην Αδριατική Λίγκα. Δεν έχει ιδιαίτερη λάμψη, αλλά υπάρχουν πράγματα που κερδίζει ο Ολυμπιακός (για παράδειγμα να δώσει παιχνίδια σε παίκτες όπως ο Ποκουσέφσκι) και κάποια που χάνει (κούραση από τις συνεχείς μετακινήσεις).
Το… καλό σενάριο είναι η συμμετοχή στο ελληνικό πρωτάθλημα (και φυσικά στην Ευρωλίγκα, όπου δεν υπάρχει διαπραγμάτευση), που σημαίνει ότι οι «ερυθρόλευκοι» θα έχουν γίνει ρυθμιστής για σειρά σημαντικών αλλαγών, στη δομή της λίγκας.
Αλλαγές που είναι αναγκαίες, όχι γιατί τις ζητά ο Ολυμπιακός, αλλά επειδή η λογική λέει πως σε επαγγελματικό πρωτάθλημα δεν μπορεί να υπάρχει ερασιτεχνική διαιτησία. Δεν γίνεται να οργανώνει το πρωτάθλημα ο ΕΣΑΚΕ και να ορίζει τους διαιτητές η ΕΟΚ.
Τι θα συμβεί; Θα το μάθουμε προσεχώς κι είναι δεδομένο ότι όσοι (με τον έναν ή άλλον τρόπο) ασχολούμαστε με το μπάσκετ, δεν μπορούμε να πούμε «άχου δεν μας νοιάζει»…
