Ο ΚΕΔάρχης, Στέλιος Συμεωνίδης, υποστήριξε πως ΜΟΝΟ ο Γιώργος Βασιλακόπουλος μπορεί να ξηλώσει την ΚΕΔ/ΕΟΚ, δείχνοντας την καθεστωτική αντίληψη που διέπει αυτόν και όλους όσοι εμπλέκονται με την ηγετική ομάδα της Ομοσπονδίας. «Μπορεί να είμαστε παράνομοι, μπορεί να μην πληρούμε τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος, μπορεί να είμαστε λιγότεροι σε αριθμό από αυτόν που προβλέπει ο νόμος, αλλά μας στηρίζει ο Βασιλακόπουλος, άρα δεν μπορείτε να μας αγγίξετε».
Όταν είναι 18 χρόνια στην ίδια θέση έχει την αίσθηση ότι είναι αδύνατον να τον αγγίξει κάποιος. Απομένει να του δείξει η Πολιτεία, ότι ακόμα λειτουργούν νόμοι σε αυτή τη χώρα, αλλά αυτό είναι… πρόβλημα του Γιώργου Βασιλειάδη. Εμείς δεν έχουμε δικαιοδοσία να καθαιρέσουμε κανέναν, έχουμε όμως μνήμη που ξεπερνά τη μνήμη του χρυσόψαρου.
Στη χθεσινή του συνέντευξη, ο κ. Συμεωνίδης είπε ότι ο γιος του (όχι ο διαιτητής, ο άλλος) έχει ανοίξει ένα μαγαζί, με την αλυσίδα να ανήκει στον ιδιοκτήτη του Προμηθέα, Βαγγέλη Λιόλιο. Υποστήριξε, λοιπόν, πως:
«Δεν ορίζεται (σ.σ. αναφέρεται στον γιο του Στυλιανό, τον διαιτητή, που πάντως είχε οριστεί στο Ολυμπιακός – Προμηθέας, τον Μάιο του 2018). Δεν είναι 100% αυτή η αλήθεια. Δεν έχει επαγγελματική συνεργασία ο ίδιος, αλλά ο άλλος αδερφός. Δεν ντρέπομαι ούτε να το πω. Έκανα ολόκληρη συνέντευξη γι’ αυτό το θέμα, για να βγάλω τη χλέπα που λέγεται για το συγκεκριμένο θέμα.
Ο γιος μου ο ένας είχε ένα μαγαζί του κύριου Λιόλιου. Δεν μπορεί επαγγελματικά να κάνει μία δουλειά; Λυπάμαι που συζητάμε τα ίδια πράγματα και έκτοτε δεν ορίστηκε ξανά, παρόλο που δεν υπάρχει σχέση.
Στα 18 χρόνια που είμαι, πολλοί πήραν πρωταθλήματα. Η διαιτησία φταίει για όλα, ο Βασιλακόπουλος φταίει για όλα. Τόσα χρόνια δεν έχουμε κερδίσει τίποτα. Έχουμε κερδίσει την αγάπη και την εμπιστοσύνη του κόσμου».
Ο ίδιος μνημόνευσε τη συνέντευξη Τύπου, που είχε δώσει τον Ιούνιο του 2018. Τι είχε πει τότε;
«Πάμε στην τρίτη ενότητα, αυτό που έθιξε την υπόληψή μου. Από το 2013 είμαι συνταξιούχος, δεν έχω επιχειρηματική δραστηριότητα. Τα έχει αναλάβει ο γιος μου, όχι ο διαιτητής, αλλά ο άλλος μου γιος.
Ο γιος μου αυτός άνοιξε ένα μαγαζί με καφέ, εδώ κι 1.5 χρόνο. Αυτό δεν ήταν κρυφό. Πουθενά! Έγινε ένα μαγαζί, με δύο συνεταίρους μαζί. Ο γιους μου, μαζί με άλλους δύο. Τον Φλεβάρη με τους δύο συνεταίρους άνοιξε κι άλλο μαγαζί και το συνέταξε στην ανώνυμη εταιρία. Στην ανώνυμη εταιρία είναι κι ο άλλος ο γιος μου, ο διαιτητής.
Εγώ είμαι τίμιος και το απέδειξα 18 χρόνια. Υπάρχουν μαρτυρίες… Δεν υπάρχει κάτι μεμπτό. Τότε το είπα αυτό για την ανώνυμη εταιρία και στην ΕΟΚ και μου είπαν πως δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα».
Στο μόνο που έμεινε σταθερός είναι πως… «είμαι τίμιος». Μόνο που τα δύο μαγαζιά, για τα οποία είχε κάνει αναφορά τον Ιούνιο, έγιναν αίφνης ένα! Φαντάζομαι ότι αν μιλήσει ξανά τον Ιούνιο, θα έχει εξαφανιστεί η επιχειρηματική δραστηριότητα των παιδιών.
Το πόσο «τίμιες» είναι οι συναλλαγές του δεν είμαστε εμείς που θα το αμφισβητήσουμε. Το αντίθετο, έχει το τεκμήριο της αθωότητας, όπως όλοι μας. Μόνο που αποδεικνύεται (πέραν της δυσκολίας μέτρησης των μαγαζιών) ότι τον καιρό που ο υιός διαιτήτευε τον Προμηθέα, ήταν και στην ανώνυμη εταιρία του αδερφού του. Κι αυτό δεν είναι το πιο ηθικό πράγμα, που έχουμε συναντήσει. Κι αλήθεια, αφού τότε διαιτήτευε (κι ήταν σωστό να διαιτητεύει), γιατί μετά τον θόρυβο σταμάτησε;
Αντί επιλόγου, να πούμε κάτι στον κ. Συμεωνίδη, για να το καταλάβουν όλοι (και ο κ. Βασιλακόπουλος): Δεν θα σας ρίξει κάποιος, θα πέσετε από την οργή του κόσμου…
