Σε λίγες ώρες ξεκινά η… διαβολοβδομάδα (που έλεγαν και στον στρατό). Λέξεις όπως το “capital control” μπήκαν στη ζωή μας, ο φόβος θα δώσει τη θέση του στον τρόμο κι όσο ζυγώνουμε προς το δημοψήφισμα, τόσο θα χειροτερεύει η κατάσταση. Όπως θα έλεγε κι ο καλός μου φίλος Παντελής, το δημοψήφισμα είναι απρόσφορο μέσο, αλλά δεν παύει να ενοχλεί, γι’ αυτό και θα ζήσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις.
Προσωπικά αδιαφορώ για το συγκεκριμένο δίλημμα. Λέω εξ αρχής ΟΧΙ στην πρόταση – λαιμητόμο των δανειστών, αλλά θα ήθελα να έχω τη δημοκρατική δυνατότητα να ψηφίσω και την πρόταση που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στους δανειστές. Να μπορώ να πω κι εκεί ένα αντίστοιχα μεγάλο ΟΧΙ (άλλοι μπορεί να λένε “ναι“, δικαίωμα καθενός είναι).
Άκουσα με προσοχή τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, να λέει πως με αυτήν την κίνηση προωθεί και τον εκδημοκρατισμό στην Ευρώπη. “Θα γυρίσουν οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι στις αξίες της Γαλλικής Επανάστασης” υποστήριξε. Μεταξύ αυτών των αξιών και δημοκρατικών ευαισθησιών ήταν και ο βομβαρδισμός του Βελιγραδίου; Κι ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας, ή μήπως οι Ευρωπαίοι νατοϊκοί σύμμαχοι είναι αθώοι του αίματος;
Μάλλον έχει χάσει τεύχη, από την ευρωπαϊκή ιστορία. Θα διάβαζε κι αυτός, όπως έκανε ο αείμνηστος Χριστόδουλος, όταν είχε ερωτηθεί για τη Χούντα στην Ελλάδα…
Πάμε, όμως, παρακάτω. Μας απειλούν (σχεδόν από τότε που γεννηθήκαμε έχουμε μια δαμόκλειο σπάθη, πάνω από το κεφάλι μας) ότι θα είναι κλειστές οι τράπεζες, ότι θα πεινάσουμε, ότι θα γίνουμε τριτοκοσμική χώρα (έχει ανεβεί τόσο το βιοτικό μας επίπεδο και δεν το πήρα χαμπάρι;).
Καλώς ήλθατε στη δική μας έδρα. Η Κόλαση είναι χρόνια τώρα το σπίτι μας και το χάος είναι η καθημερινότητά μας.
Προσπαθούν να φοβίσουν με capital control αυτούς που έχουν με το ζόρι 50 ευρώ σε δύο (ή τρεις) λογαριασμούς σε διαφορετικές τράπεζες; Προσπαθούν να φοβίσουν με πείνα, αυτούς που εδώ και χρόνια ψάχνουν τα σκουπίδια για αποφάγια; Αυτούς που άπλωσαν το χέρι με την παλάμη προς τα κάτω (αντί για το αντίθετο) στα συσσίτια του μίσους, των φασιστών της Χρυσής Αυγής;
Προσπαθούν να φοβίσουν αυτούς που έχουν βάλει λουκέτο στις επιχειρήσεις, που έχουν υποθηκεύσει το μικρό κομμάτι γης, που κληρονόμησαν, που χρωστάνε το σπίτι τους στην τράπεζα; Προσπαθούν να φοβίσουν με ανεργία τα παιδιά που ψάχνουν για 2-3 μεροκάματα τον μήνα; Προσπαθούν να φοβίσουν με πείνα τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία, γιατί πηγαίνουν νηστικά;
Ελάτε στη δική μας Ριζούπολη. Θα περάσετε όμορφα. Θα κλείσουν οι τράπεζες; Στ’ αρχίδια μας. Τόσα χρόνια που κλείνουν οι επιχειρήσεις, οι τράπεζες αυξάνουν την κερδοφορία τους.
Μας έκαναν δώρο την… ομπρέλα και μας την έκλειναν όταν έβρεχε. Έτσι κι αλλιώς για τους περισσότερους από εμάς, οι τράπεζες είναι το τηλεφώνημα που δεν απαντάμε και που καθημερινά επιμένει να καλεί, για να μας θυμίσει ότι χρωστάμε.
Ας πάνε σ’ αυτούς που έδωσαν τέλος στη ζωή τους, μην αντέχοντας τη φτώχεια, τη μιζέρια, την κατακραυγή. “Συμπατριώτη πεινάω” μου φώναξε πριν από λίγες μέρες ένας 70χρονος. Φορούσε ένα κουστούμι φθαρμένο, που κάποτε πρέπει να έβαζε για τις εξόδους του… Του έδωσα κάτι λιγότερο από ένα ευρώ, που είχα σε ψιλά και έκανε τον σταυρό του. Να τον βρείτε να του πείτε ότι σκέφτεστε να επιβάλλετε “capital control“.
Α, και που είσαστε, αυτοί που κοιμούνται στον δρόμο, δεν το κάνουν για να απολαύσουν τον ελληνικό ήλιο. Τους πήρατε τα σπίτια, καθίκια.
Αντιλαμβάνομαι ότι η κρίση θα επηρεάσει όλους μας, αλλά τις δικές σας φοβίες μην τις λέτε σε μας. Καθίστε μπροστά στον καθρέπτη και συζητήστε με τον εαυτό σας. Πόσα θα χάσετε, πόσο θα σας αγγίξει το κακό που (λέτε ότι) έρχεται. Γιατί εμείς έχουμε την αγωνία να ταΐσουμε τα παιδιά μας. Αγωνία που είχαμε και πριν από έναν χρόνο, και πριν από δύο, και… και… και… Εσάς τα παιδιά σας είναι τα λεφτά σας, γι’ αυτό και τρέμετε.
Το δημοψήφισμα δεν θα αλλάξει τίποτα. Ενδεχομένως να δείξει πως εμείς οι κουρελήδες αντιλαμβανόμαστε αλλιώς τα πράγματα, έχουμε λέξεις όπως “φιλότιμο“, που δεν μεταφράζονται στα αγγλικά. Σε κάθε περίπτωση “δεν μασάει, αντιστέκεται το πρεκαριάτο“…
Προφανώς κείμενα σαν αυτό, δεν μπορούν να ανταγωνιστούν σε δημοτικότητα τα τρομολαγνικά που κατ’ επάγγελμα γράφουν ειδικοί αναλυτές. Η διαφορά είναι πως εμείς γράφουμε αυτό που πιστεύουμε, έχουμε βιωματική επαφή, ενώ εκείνοι γράφουν αυτό που θέλουν οι εντολείς τους. Εσείς επιλέξτε ποιους θα πιστέψετε…
Αντί επιλόγου, οι στίχοι του τραγουδιού:
