Όλος ο ντουνιάς γνωρίζει τις ιδιαίτερες ευαισθησίες μας. Και πολλά είναι τα μηνύματα, που δεχτήκαμε εδώ και ημέρες, επειδή “δεν παίρναμε θέση για την υπόθεση του Βαγγέλη“. Και δεν παίρναμε συνειδητά θέση. Δεν θέλαμε να γίνουμε μέρος μιας “κρεατομηχανής“, που έφτιαχνε “κιμά“, με την οικογένεια του εξαφανισθέντος Βαγγέλη να ζει ένα δράμα και τους “κανίβαλους” απ’ έξω, εμάς, θεατές στο δράμα.
Μέχρι που το κουβάρι ξετυλίχτηκε. Μέχρι που ακούσαμε στο “Κανάλι Έψιλον” την τραγική είδηση, ότι ένα ζευγάρι “βρήκε” πτώμα νεαρού στη λίμνη των Ιωαννίνων, πλησίον της Γαλακτοκομικής Σχολής. Παγώσαμε. Θυμηθήκαμε όλα όσα έχουν γραφτεί και ειπωθεί κατά καιρούς. Είμαστε θυμωμένοι. Ένα πελώριο “γιατί” έχει κολλήσει στο μυαλό μας, που αδυνατεί να σκεφτεί καθαρά.
Διότι πολλοί εξ ημών έχουμε δεχτεί στα σχολικά μας χρόνια παρενοχλήσεις, ή χλευασμό, ή τρομοκρατίας από νταήδες, ή έχουμε γίνει μάρτυρες επεισοδίων…
Τί σας έφταιξε ρε ο Βαγγέλης; Επειδή ήταν συνεσταλμένος και όμορφος; Kαι πιο άνδρας από σας; Διότι αυτά τα “στραβά” είχε και ενοχλήθηκαν κάποιοι “νταήδες“.
Το Κράτος, που δεν είναι το ανάλγητο Κράτος της Δεξιάς πια, όπως λένε, οφείλει να βρει ποιοι φταίνε για το έγκλημα. Διότι έγκλημα έγινε. Και να πει το νέο Κράτος, που επαίρεται ότι η χώρα αλλάζει, τί έκαναν τόσες ημέρες; Πού έψαχναν οι αρχές; Μα, δίπλα στη Σχολή, μωρέ;
Είμαστε “εν θερμώ“. Δεν θα θέλαμε να γράψουμε άλλα αυτή την στιγμή. Υπάρχουν ένοχοι… Τιμωρήστε τους… Υπάρχουν κάποιοι, που τους καλύπτουν; Τιμωρήστε τους… Επιτέλους, σ’ αυτήν τη δύσμοιρη χώρα, που έχασε προ πολλού την τσίπα και την περηφάνια της…
Χάσαμε έναν αδελφό μας. Κλαίμε. Όλη η Ελλάδα κλαίει.
Καλό Παράδεισο, ψυχούλα μου.
