Για πρώτη φορά (σε θέμα επικαιρότητας που σκίασε τα αθλητικά) βλέποντας το κλίμα υποκρισίας, που είχε δημιουργηθεί, αργήσαμε να πάρουμε θέση. Όχι, από φόβο για τις πιθανές αντιδράσεις. Οι αντιδράσεις δεν μας φόβισαν ποτέ. Χρόνο δεν είχαμε να “αντιπαρατεθούμε” με όψιμους “επαναστάτες του γλυκού νερού“.
Προφανώς, υπήρξαν και κονδυλοφόροι με επιχειρήματα και άποψη, αλλά δεν ήταν ο κανόνας. Ο λόγος για τον φυλακισμένο Νίκο Ρωμανό, ο οποίος “έγινε” σίριαλ. Η περίπτωσή του πήρε διαστάσεις “μυθικές“.
Ο νεαρός, που όντως βίωσε μπρος στα μάτια του κάποτε την τραγική στιγμή του χαμού του φίλου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, και πώς να μην επηρεάστηκε, μετεξελίχθηκε σε “εύκολο ήρωα“. Για τους “επαναστάτες“. Που αναζητούσαν – αναζητούν αφορμές για να κάνουν την πατρίδα μπάχαλο. Υπάρχουν ήρωες στην καθημερινή μας ζωή, που δεν έγιναν “σίριαλ“. Που δεν έτυχαν προβολής. Που δεν έγιναν “πανό στα γήπεδα” και “πορεία στους δρόμους“. Που δεν έχουν “μεγαλοδικηγόρους” για στήριξη και Μίντια για εκμετάλλευση. Που δεν ασχολήθηκε (σχεδόν) κανείς για χάρη τους.
Υπάρχουν δεκάδες… Ρωμανοί, παιδιά που θέλουν και δεν μπορούν να σπουδάσουν εξαιτίας της ανέχειας, που προκάλεσε η αδηφάγος πολιτική της υπόδουλης στα ξένα Κέντρα συγκυβέρνησης. Υπάρχουν δεκάδες… Ρωμανοί, που αντιστέκονται πίσω από τα δικά τους “κάγκελα“, δίχως να ποδηγετούνται από παράκεντρα, κομματικές φατρίες και πατρώνους, και παλεύουν να επιβιώσουν.
Αυτονόητο είναι, ότι από το μυαλό μας, διεστραμμένο και καχύποπτο, έτσι ή αλλιώς, πέρασε η ιδέα ότι η συγκυβέρνηση συμμετείχε συνειδητά στο μπαράζ υποκρισίας για τον νεαρό, για τον οποίο τελικά θα έβρισκε λύση. Διότι η καταρρέουσα συγκυβέρνηση όφειλε από την πρώτη στιγμή να βρει λύση, από την στιγμή που κινδύνευε η ζωή ενός ανθρώπου, ενός παιδιού, που είχε – έχει δεκάδες λόγους να αντιδρά, όπως αντιδρά. Ο Ρωμανός δεν είναι ήρωας…
Ήρωας είναι εκείνος, που παλεύει στη ζωή έχοντας το σύμπαν απέναντί του, και όχι εκείνος, που απαρνείται τη ζωή. Ήρωας είναι το αγγελούδι, ονόματι Τηλέμαχος, που θυσιάστηκε για να σώσει τα αδέλφια του πριν από μερικούς μήνες στην χαροκαμένη Μεσορόπη Καβάλας. Και την αφορμή μάς έδωσε ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ, που διαβάσαμε στο “Έθνος“.
Το 15χρονο παλικάρι, ο Τηλέμαχος, άριστος των αρίστων στο σχολειό του και παντού, που βύθισε στο πένθος την πολυμελή του οικογένεια και συγκλόνισε το πανελλήνιο για την παλικαριά του να τα βάλει με τις φλόγες. Ένα δοκάρι που έπεσε από την οροφή του έκοψε το νήμα της ζωής.
Αυτός και τα δύο μικρότερα αδέρφια του βρίσκονται πλέον στον Παράδεισο. Για να μας θυμίζουν πώς αυτοθυσιάζονται οι αγγέλοι. Και πώς η Πολιτεία όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα κουβαλάει το κρίμα για την καταστροφή της χώρας, που οι ίδιοι οι ξένοι ζήλευαν και περιπαικτικά ανέφεραν ότι “μένουμε στο εξοχικό του Θεού“.
Διότι, σαν τον Τηλέμαχο κι άλλα παιδιά, μεγαλύτερα, αλλά παιδιά, έπεσαν θύματα της φωτιάς. Με τις ξυλόσομπες, που στον 21ο αιώνα (μάς) επέβαλαν οι δοσίλογοι…
