Το ΑΣΕΑΔ πήρε την απόφαση, που πήρε για το ντέρμπι Άρη – ΠΑΟΚ. Ο αγώνας επαναλαμβάνεται. Το eBasket.gr είχε πάρει συγκεκριμένη θέση για το θέμα. Δεν πρόκειται ν’ ασχοληθούμε μ’ αυτό. Η ΕΟΚ υπέστην τρόπον τινά “μια ήττα“, αν συνυπολογίσει κανείς όλες τις παραμέτρους, αλλά ούτε μ’ αυτό θέλουμε να ασχοληθούμε. Με τον… Παναγιώτη Αναστόπουλο τί γίνεται, όμως;
Να διευκρινίσουμε καταρχήν, ότι πιστεύουμε ακράδαντα και στην εντιμότητα και στην ικανότητα του συγκεκριμένου ρέφερι. Δεν είναι πρωτοφανές γεγονός να ακυρώνει το ΑΣΕΑΔ… απόφαση διαιτητή. Γι’ αυτό άλλωστε υφίσταται ως θεσμός. Για να ακυρώνει πρωτοβάθμιες ή δευτεροβάθμιες αποφάσεις και να αποκαθιστά (υποτίθεται) την τάξη. Η έφεση ή το δικαίωμα προσφυγής συνιστούν ανθρώπινη υποχρέωση. Όμως, η λογική “λέει” (μετά απ’ αυτή την απόφαση) ότι ο διαιτητής έκανε λάθος, που διέκοψε το ματς. Άρα; Τιμωρείται;
“Ακυρώνει την απόφαση των διαιτητών να προβούν στην οριστική διακοπή του αγώνα“, αναφέρεται χαρακτηριστικά στην απόφαση. Που σημαίνει “είναι εκτεθειμένοι” οι Αναστόπουλος – Παναγιώτου – Καρακατσούνης. Άρα, “εκτεθειμένη” είναι και η Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας; Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος. Ως πότε θα παίρνονται κάποιες αποφάσεις και θα κρίνονται αγώνες σε δικαστικές αίθουσες ή δικαστικά συμβούλια;
Πέρα από τα παραπάνω ρητορικά ερωτήματα, έχουμε παγιωμένη άποψη εδώ και χρόνια: Δεν συμφωνούμε με την τιμωρία των ομάδων σε κάθε περίπτωση. Συμφωνούμε με την σύλληψη και τιμωρία του οπαδού, που χουλιγκανίζει, που βανδαλίζει, που εκτονώνεται με τον τρόπο αυτό στο γήπεδο. Αν και μεταξύ μας, δεν έγινε και… πόλεμος πριν από 40 ημέρες στο Αλεξάνδρειο.
Θεωρούμε αδιανόητο εδώ και χρόνια να μην μπορεί όμως να αντιμετωπιστεί αυτό το φαινόμενο αποτελεσματικά, είτε γιατί η Πολιτεία κωφεύει, είτε γιατί η Αντιπολίτευση έχει εσφαλμένη αντίληψη για τους δήθεν προοδευτικούς, που τα σπάνε στις πορείες ή στα γήπεδα και ψάχνει τρόπο για να τους βγάλει από την πίσω πόρτα του Αυτοφώρου “διότι “για όλα φταίει η άτιμη κοινωνία” ή “φταίει ο κακός μπάτσος“.
Είναι αδιανόητο για ένα καπνογόνο ή για ένα χαρτί υγείας που εκτοξεύεται στο παρκέ, να κινδυνεύουν με προφανή διάλυση σωματεία με το μέγεθος του Άρη, ή του ΠΑΟΚ. Να ελλοχεύει ο κίνδυνος να το βάλουν στα πόδια οι όποιοι χρηματοδότες, παλαιοί ή νέοι, βρίσκονται στον χώρο. Οι ταραξίες είναι μειοψηφία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι συλλήβδην πρέπει μια ζωή να “τιμωρείς” την πλειοψηφία με το να μην βλέπει την ομάδα του στα “κεκλεισμένων των θυρών“, ή να της αφαιρείς με ευκολία βαθμούς.
Το πρόβλημα βεβαίως δεν είναι του μπάσκετ. Είναι του ελληνικού αθλητισμού στο σύνολό του. Είναι ο νόμος τέτοιος. Το ξέρουν και οι πλέον αδαείς. Ότι με το να μην τελειώνουν οι αγώνες στο παρκέ ή στο χορτάρι και να τιμωρούνται οι ομάδες, καμία σωφροσύνη δεν επιτυγχάνεται και κανείς ταραξίας δεν τιθασεύεται. Το αντίθετο…
Υπ’ αυτό το πρίσμα, λοιπόν, οι αγώνες πρέπει να επαναλαμβάνονται και ακόμη καλύτερα να… συνεχίζονται. Αυτό είναι το δίκιο. Και ας ψάχνουν μετά για δουλειά τα μέλη του ΑΣΕΑΔ…
