Η εκτεταμένη χρήση doping στον στίβο μας έκανε να πάψουμε να παρακολουθούμε στίβο. Η διαφθορά και οι στημένοι αγώνες στο ποδόσφαιρο μας έκαναν να μην παρακολουθούμε ελληνικό ποδόσφαιρο. Η διαμάχη δύο οικογενειών στο μπάσκετ και η γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στον χώρο, βρίσκονται σε καλό δρόμο, ώστε να μας κάνουν να μην παρακολουθούμε ούτε μπάσκετ.
Θα θέλαμε πολύ να συμμεριστούμε την αισιοδοξία του προέδρου του ΕΣΑΚΕ κ. Χαλβατζάκη για ένα καλύτερο πρωτάθλημα, αλλά όσο και καλή προαίρεση και να έχουμε τα δεδομένα δεν μας το επιτρέπουν.
Παρακολουθούμε μια διαμάχη Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού με βαρύτατες αλληλοκατηγορίες, που θυμίζουν πόλεμο καρτέλ, που περιλαμβάνουν όλων των ειδών τις παραβάσεις του ποινικού κώδικα. Το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε σε ένα τέτοιο κλίμα, το οποίο μπορεί να μας “κρατήσει σε αγωνία μέχρι την τελευταία αγωνιστική“, σύμφωνα με την πρόβλεψη του προέδρου, είναι αν θα είναι Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός, ή Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός, αν θα έχουμε νεκρούς, αν θα υπάρχουν θεατές σε όλους τους αγώνες και τέλος αν θα τελειώσει φυσιολογικά το πρωτάθλημα.
Όποιος πιστεύει ότι θα διερευνηθούν οι καταγγελίες που εκστομίστηκαν, θα είναι τουλάχιστον αιθεροβάμονας, αν όχι κάτι ποιο υβριστικό. Αν οι ευχές του προέδρου του ΕΣΑΚΕ είναι μέρος των κοινοτοπιών που είναι υποχρεωμένος εκ του θεσμικού του ρόλου να περιλαμβάνει στον χαιρετισμό για την αρχή της αγωνιστικής περιόδου, δεν θα ήταν καθόλου ανησυχητικές. Το πρόβλημα είναι όμως ότι δείχνει να τις πιστεύει.
Σε αυτό που δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς είναι στην προτροπή του προέδρου για την αναγκαιότητα αλλαγής στον τρόπο σκέψης και λειτουργίας του μπάσκετ και τον φορέων του.
Για έναν περίεργο λόγο τόσο η ΕΟΚ όσο και ο ΕΣΑΚΕ έχουν αντιληφθεί τον ρόλο τους ως γραφεία τελετών και εκδηλώσεων, που εξαφανίζει τη δυνατότητα εκτίμησης της πραγματικής κατάστασης, με συνέπεια η παρέμβαση τους και η λειτουργία τους σαν ομάδες πίεσης να είναι ανύπαρκτη.
Δεν είναι δυνατόν να μην βλέπουν την κατάρρευση των εσόδων και τη γενικότερη φτωχοποίηση των ομάδων, που τις έχουν μετατρέψει σε εκθετήρια μανατζαραίων. Θα έπρεπε, δηλαδή, να χρεώνουν φύλακτρα, ώστε να μπορούν να επιβιώσουν;
Με δεδομένο ότι όσοι ασχολούνται με τη διοίκηση ομάδων θα πρέπει να είναι χομπίστες οφειλέτες, πώς δικαιολογούνται όλες αυτές οι σκληρές προϋποθέσεις που βάζουν οι νόμοι για τη συγκρότηση ομάδων και συμμετοχή στα πρωταθλήματα, λες και με το ελληνικό μπάσκετ ασχολείται ο Μπιλ Γκέιτς και πάνω;
Αν οι κανόνες που αφορούν στον επαγγελματικό αθλητισμό εφαρμοστούν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που είναι συναφείς επιχειρήσεις, θα κλείσουν το πολύ σε ένα μήνα.
Πώς συνάγεται το συμπέρασμα ότι η τηλεθέαση έχει αυξηθεί, όταν την περίοδο 1998-’99 τα τηλεοπτικά δικαιώματα, με κεντρική διαχείριση, ήταν περίπου 6.000.000.000 δραχμές, δηλαδή 17.600.000 euro; Πόσο αλήθεια είναι σήμερα, μετά την παρέμβαση Λοβέρδου, που έδωσε με φωτογραφικό τρόπο το τηλεοπτικό δικαίωμα στον γηπεδούχο, στους ισχυρούς δηλαδή, διαλύοντας κάθε έννοια συλλογικής διαπραγμάτευσης;
Για όλα αυτά που αποτελούν τροχοπέδη θα ήταν χρήσιμο να μας πληροφορήσει ο ΕΣΑΚΕ ποιες ενέργειες έχει κάνει, ή προτίθεται να κάνει, και με ποιο τρόπο, ώστε το πρωτάθλημα από Basket League ΣΚΡΑΤΣ να μην καταντήσει σε Basket League ΣΚΡΑΠ.
Υ.Γ.: Ο κ. Λοβέρδος ως πολιτικός δείχνει να μην το έχει. Ασχολήθηκε με την εργασία και την άφησε απασχόληση. Ασχολήθηκε με την υγεία και προτίμησαν ο επόμενος υπουργός να είναι… ασθενής (Γεωργιάδης). Ασχολείται με την παιδεία και εισήγαγε ως τεράστια καινοτομία την ημέρα αθλητισμού στα σχολεία, έτσι χωρίς κατεύθυνση. Κάτι, δηλαδή, σαν την γιορτή του Αγ. Βαλεντίνου. Αποστόμωσε όλους τους αδαείς, που πίστευαν ότι ο αθλητισμός είναι δραστηριότητα για 365 ημέρες.
