Είναι δυνατό το Σύστημα, ακόμα κι όταν κατακρημνίζεται. Κλωτσάει, γιατί απλά έτσι έχει μάθει. Έχει ως ισχυρό όπλο τη λάσπη και αρκετούς πρόθυμους ηλίθιους να λειτουργήσουν ως εντολοδόχοι. Ειδικά όταν δεν βάζουν κι όνομα και -θαρρούν ότι- δεν έχουν ποινικές ευθύνες, η συνταγή είναι απλή και το ψέμα βγαίνει αβίαστα.
Δεν συνηθίζω να ομιλώ επί προσωπικού και δεν έχω υποχρέωση να απαντήσω σε κανέναν, πόσο μάλλον σε ανώνυμους αγράμματους υπάλληλους του κώλου. Ούτε έχω υποχρέωση να αποδείξω την τιμιότητά μου. Καθημερινά απολογούμαι στους χιλιάδες φίλους που μας διαβάζουν κι αν πρέπει για κάτι να ζητήσω συγνώμη είναι για την αστοχία στην είδηση αναφορικά με την επιστροφή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό.
Από τη στιγμή που η “είδηση” δεν βγήκε, έκανα -προσωπική- γκάφα. Το πώς και το γιατί, ενδεχομένως θα το εξηγήσω στο μέλλον, αλλά για την ώρα υπάρχει (αυτό το είχα υποσχεθεί και σε προσωπικές συζητήσεις) αποδοχή του λάθους.
Πάμε παρακάτω: Όσο εγώ καταθέτω, μέσω του ρεπορτάζ, στοιχεία εναντίον της ΕΟΚ, στοιχεία τα οποία ουδείς αμφισβήτησε, αντίθετα οι ίδιοι οι Ομοσπονδιακοί πήραν πίσω αποφάσεις άθλιες (για παράδειγμα μείωσαν στο μισό το “χαράτσι του Σουλτάνου“), ο αγράμματος υπάλληλος έχει -κατ’ εντολή δύο άθλιων, τους οποίους γνωρίζω και θα πολεμήσω ως το τέλος, το δικό τους μπασκετικό τέλος (και δεν είναι ο Γιώργος Βασιλακόπουλος ανάμεσά τους)- εξαπολύσει εκστρατεία λάσπης εναντίον μου.
Έγραψε πως τα έσοδα από το πάρτι δεν θα πήγαιναν στον ιερό σκοπό που θέσαμε, αλλά για να καλύψουν το ταξίδι μου στο Μιλάνο. Δεν πήγα ποτέ στο φάιναλ φορ, όμως το ζητούμενο ήταν η δημιουργία εντυπώσεων.
Οσάκις γράφουμε κάτι καλό για κάποιον, το κάνουμε για να πάρουμε χρήματα από αυτόν. Η σύζυγός μου λίγο μετά τις εκλογές ήταν έμμισθη υπάλληλος του ΕΣΑΚΕ και τώρα αποχώρησε από “πράσινο” site για να πάει στον ΕΣΑΚΕ, με τον οποίο είχε έμμισθη θέση. Άρα, γιατί αποχώρησε; Γιατί δεν κρατήσαμε και τα δύο;
Φυσικά και ΔΕΝ θα πάει στο γραφείο Τύπου του ΕΣΑΚΕ, αλλά κι αυτό δεν έχει σημασία. Ζητούμενο είναι η δημιουργία εντυπώσεων. Άλλωστε, εδώ και καιρό έγραφε ότι γίναμε… αρνάκια και δεν θα γράψουμε ξανά εναντίον της ΕΟΚ, αλλά κι εκεί έξω έπεσε. Μια φορά ψεύτης, πάντα ψεύτης.
Για να μην υπάρχουν και παρερμηνείες, δεν υπάρχει κανένας νόμος που να απαγορεύει σε μένα, στη σύζυγό μου και σε οποιονδήποτε άλλο συντάκτη του site να πάει σε όποιο γραφείο Τύπου γουστάρει (και τον γουστάρουν), ούτε να εργάζεται νόμιμα και με αποδείξεις παροχής υπηρεσιών.
Εμείς ζούμε την οικογένειά μας, δουλεύοντας ως δημοσιογράφοι. Δεν έχουμε άλλους πόρους. Μάλλον δεν είμαστε καλοί στη διαχείριση των οικονομικών, αφού με το ζόρι τα βγάζουμε πέρα, όταν άλλοι κατ’ ουσίαν άνεργοι, έχοντας να πληρωθούν οκτώ και εννέα μήνες, καταφέρνουν όχι μόνο άνετα να ζουν, αλλά και προεκλογικό αγώνα να κάνουν (ανέξοδος ή χορηγούμενος;).
Το εκτελεστικό όργανο ουδόλως με απασχολεί. Καλά κάνει και γράφει. Καμιά δουλειά, ούτε αυτή του ρουφιάνου, δεν είναι ντροπή. Άλλωστε, δεν ξέρει κι άλλη δουλειά να κάνει. Άνθρωπος αγράμματος…
Οι εντολείς να ξέρουν πως θα φτάσουμε ως το τέλος. Το δικό τους μπασκετικό τέλος. Κι ο πόλεμος θα είναι μέχρις εσχάτων. Και για τους δύο…
Υ.Γ.: Θεωρούσα ότι η σύζυγός μου είναι πολύ καλή δημοσιογράφος, αλλά νόμιζα πως δεν ήμουν αντικειμενικός στην κρίση μου. Για να ασχολούνται τόσοι μαζί της, για να γίνεται θέμα η απομάκρυνση (“βαφτίστηκε” παραίτηση και κατά το ήμισυ ήταν) της από ένα site, μάλλον είναι καλύτερη απ’ ότι πίστευα.
