Ο χώρος που ζούμε δεν είναι όμορφος, αγγελικά πλασμένος κι αυτό το γνωρίζουν ακόμα και οι “Περαστικοί“. Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι να χρησιμοποιούν κάποιοι τρόπους, που δεν απέχουν από το να χαρακτηριστούν εκβιαστικοί, έχει μεγάλη απόσταση. Όμως, να που όλα γίνονται κι εκεί που… περνούσα από κάποιες γειτονιές, εκεί όπου οι μυρωδιές από τα σουβλάκια σπάνε τη μύτη, άκουσα παράξενα πράγματα.
Ήταν ένας μάνατζερ, ο οποίος δεν ήταν από τη γειτονιά. Από πολύ πιο βόρεια έρχονταν και μόνο ως “Περαστικός” είχε βρεθεί στη γειτονιά με τις μυρωδιές. Ξαφνικά, αυτός και δυο – τρεις άλλοι την έπεσαν σε ομάδα που τους χρωστά χρήματα. Και την έπεσαν άγρια. Άλλη ομάδα, άσχετη, από διαφορετική γειτονιά και κατηγορία.
Ξαφνιάστηκε ο πρόεδρος, γιατί και καλή σχέση είχε με τους τύπους που του την έπεσαν, και σουβλάκια είχαν φάει μαζί, και ουίσκι είχαν καταναλώσει, και όλα τα καλά του κόσμου. Γιατί αίφνης βγήκαν απέναντι;
Το έψαξε το θέμα κι έμαθε (όρκο δεν παίρνω αν όσα του είπαν είναι αλήθεια) ότι όλο το νταβαντούρι έγινε για να μην μπορέσει να παίξει στην κατηγορία, να πέσει και να ανεβεί η άλλη ομάδα, αυτή με τις ωραίες μυρωδιές. Διάλεξαν φίλο, ανάλογα με το πόσα σουβλάκια μπορούσε να τους εξασφαλίσει για τα επόμενα χρόνια και το έκαναν με τον πιο νόμιμο τρόπο.
“Περαστικοί” δεν είναι από την πιάτσα, ξέρουν τα κόλπα, ξέρουν τα κατατόπια, ξέρουν πώς να ανεβάζουν και να κατεβάζουν ομάδες. Μόνο που πλέον το έμαθαν κι άλλοι το κόλπο κι αυτό καλό δεν είναι (γι’ αυτούς).
Ονόματα φυσικά και γνωρίζω, αλλά δεν είμαι “Περαστικός” για να τα γράψω. Όλα στην ώρα τους… Για την ώρα το σουβλάκι έπεσε βαρύ!
