Με το ζόρι ο Γιώργος Κογκαλίδης να γράψουμε για τον πέμπτο τελικό. Δεν μας κάνει κέφι, ρε φίλε, ν’ ασχοληθούμε με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. ‘Ό,τι ήταν να γράψουμε, το γράψαμε. Τζάμπα η πρόκληση, λοιπόν. Δεν μας αρέσουν οι τελικοί αυτής της ποιότητας. Αυτής της αισθητικής, βρε αδελφέ.
Ακόμη και οι “κοκορομαχίες” είχαν κάποτε γούστο. Κάποιοι παράγοντες, με προσφορά στον χώρο και έχει καταγραφεί αυτό, όντως “έχασαν την μπάλα” και σωστά έγραψε ο Γιώργος Κογκαλίδης. Οι λεκτικές κορώνες απ’ όπου κι αν προέρχονται, μας προκαλούν αηδία.
Λέμε “ναι” στο σεξ (που μας ξανανιώνει), λέμε “όχι” στις σεξιστικές παρόλες ή στα σεξιστικά υπονοούμενα που καταστρέφουν την γοητεία της πράξης.
Λέμε “ναι“ στην αντίδραση απέναντι σε σαθρά καθεστώτα, όπως αυτό που “επιβλήθηκε” στο ελληνικό μπάσκετ με την Ομοσπονδία Βασιλακόπουλου, λέμε “όχι” στην αντίδραση της ευκαιρίας, πολλώ δε μάλλον όταν “χρησιμοποιούνται” τα ιερά σύμβολα, γιατί τέτοιο (σύμβολο) είναι η Εθνική ομάδα, που κάποιοι ενέπλεξαν με ασφάλειες και συμβόλαια.
Αρνούμαστε να γράψουμε ξανά και ξανά για τα ίδια και τα ίδια και ν’ αναφερθούμε αναλυτικότερα στον τελικό. Ελπίζουμε μόνο οι οπαδοί, που είναι οι ολιγότερο υπεύθυνοι σ’ αυτό το μπάχαλο, να σταθούν αύριο στο ύψος των περιστάσεων. Να βάλουν τα γυαλιά σ’ εκείνους, που υποτίθεται ότι έπρεπε να τους τιθασεύουν.
Λέμε πάντως “ναι” στο καλό μπάσκετ, που δεν έχουμε δει ακόμη στους τελικούς. Και μπορεί στο “παρά ένα” να γίνει ένα θαύμα και συμβεί αυτό προς τέρψιν των υγιώς σκεπτομένων φιλάθλων, οι οποίοι δεν έσπασαν τα κοντέρ τηλεθέασης στη ΝΕΡΙΤ, αγανακτισμένοι από το “ντεκόρ” που στήθηκε, εντός και εκτός παρκέ.
Λέμε “όχι” στις συκοφαντίες του φίλου Γιώργου Κογκαλίδη που θέλει να μας μεγαλώσει με το στανιό, αλλά δεν πείθει.
“Ως γεροντότερος (υπάρχει κι ο Γιώργος Νικολάου, που είναι μεγαλύτερος από μένα) δεν θυμάμαι σύνθημα των οπαδών του Άρη για τον Μιχαηλίδη, τον καιρό του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Ιωαννίδη. Ούτε επίκληση της εξέδρας στον Νίκο Βεζυρτζή να “απαυτώσει” τις μανάδες των αντιπάλων (κι αυτό το πράγμα βρε παιδί μου, να πληρώνεις τόσα χρήματα και να σε καλεί το πλήθος να συνουσιαστείς με γυναίκες άνω των 60 ετών, μοιάζει με τη χειρότερη των ποινών), την εποχή του Μπάνε, του Φασούλα, του Κόρφα.
Αυτό που ακόμα δεν έχω αντιληφθεί είναι αν πρόκειται για μεταμοντέρνα εφαρμογή μάρκετινγκ. Με ένα εισιτήριο βλέπεις εκτός από τον αγώνα τους ιδιοκτήτες να πλακώνονται, να μιλούν στην εξέδρα, να διαπραγματεύονται με κομισάριους, να δίνουν μοναδικό σόου”, έγραψε ο Γιώργος.
Σε όλα δίκιο έχει. Σχεδόν σε όλα…
– Γιατί εμείς ήμασταν αγέννητοι και δεν προλάβαμε ούτε τη νίκη της ΕΡΕ του Καραμανλή, που κατά τους παπανδρεϊκούς ψήφισαν και τα δέντρα, ενώ ο Γιώργος την πρόλαβε.
– Γιατί εμείς ήμασταν αγέννητοι και δεν προλάβαμε ούτε το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, που έβαλε την Ελλάδα στον γύψο, ενώ ο Γιώργος το πρόλαβε.
– Γιατί εμείς ήμασταν αγέννητοι (και το έχουμε χιλιογράψει ως απωθημένο ζωής) το έπος της “Βασίλισσας” τον Απρίλη του ’68, ενώ ο Γιώργος πρόλαβε και βρέθηκε στο Καλλιμάρμαρο για να δει την ΑΕΚ να σηκώνει την ευρωκούπα.
Κατά τα λοιπά, αφιερώνουμε στον Γιώργο (και αμφιτρύωνα του eBasket.gr) με αγάπη τους παρακάτω στίχους του Ναπολέοντα Ελευθερίου, που τραγούδησε ο μεγάλος Γιώργος Ζαμπέτας.
“Όταν έφτανες πενήντα
την παλιά την εποχή
Σου φωνάζαν όλοι γέρο
άντε και καλή ψυχή
Τώρα όμως στα πενήντα
είσαι άπιαστο πουλί
Έχεις πείρα στην αγάπη
έχεις τέχνη στο φιλί
Ο πενηντάρης, ο πενηντάρης
είναι ένας νέος της εποχής
Κυκλοφοράει σαν εικοσάρης,
κι είναι ωραίος σαν εραστής”.
