Δεν έχετε παράπονο από τη στήλη. Έγραψα για τον έλεγχο στην ΕΟΚ και επιβεβαιώθηκα από την ίδια την ομοσπονδία. Έγραψα προχθές για τον Νικ Καλάθη και επιβεβαιώθηκα από τον ίδιο τον Παναθηναϊκό. Για το σημερινό μου άρθρο (πολύ δουλειά έπεσε κι άρχισα να κουράζομαι) δεν υπάρχει περίπτωση να επιβεβαιωθώ, αλλά ποσώς με ενδιαφέρει. Άλλωστε, είπαμε, εγώ Περαστικός είμαι…
Έχει αντιληφθεί ο Γιώργος Βασιλακόπουλος ότι είναι δύσκολη η κατάσταση. Και δεν έχει ένα εμπόδιο να υπερβεί, αλλά πολλά. Και δεν έχει έναν αντίπαλο, αλλά έχει στρέψει εναντίον του όχι μόνο το μεγαλύτερο κομμάτι του μπασκετικού χώρου, αλλά και τη συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου.
Ο πρόεδρος της ΕΟΚ είναι απομονωμένος, δεν έχει το προσωπικό που θα αντιμετωπίσει κατάσταση τόσο μεγάλης κρίσης, δεν είναι πλέον ο “ανίκητος” παράγοντας. Οι πηγές που αντλούσε τη δύναμή του ήταν δύο: Ο χώρος του μπάσκετ και αυτός της πολιτικής.
Από κανέναν εκ των δύο δεν ήταν “Περαστικός“. Μόνο που τώρα έχει στρέψει πολλούς από τον χώρο του μπάσκετ εναντίον του (ένεκα αυτών που των περιστοιχίζουν) κι ακόμα κι αν αθροίσει αυτούς που παραμένουν κοντά του, δεν φτάνουν για να τον “σώσουν“.
Επιχειρεί να κάνει αυτό που ξέρει καλά: Να χρησιμοποιήσει τον χώρο της πολιτικής. Όχι μέσω του ΠΑΣΟΚ, όπου ανήκε (είναι γνωστή σε όλους η φιλία του με τον Άκη Τσοχατζόπουλο και όχι μόνο), αλλά μέσω του ΣΥΡΙΖΑ (τυχαίο; Δεν νομίζω…)! Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, μαζί με λίγους εκλεκτούς “συντρόφους” του (κομματικούς και ταυτόχρονα μπασκετικούς), επιχειρούν προσέγγιση στον ΣΥΡΙΖΑ.
Όσο “Περαστικός” και να ‘μαι, θυμάμαι ότι για χρόνια η ηγετική ομάδα της ΕΟΚ και προσωπικά ο πρόεδρος μιλούσαν με απαξιωτικούς πολιτικούς χαρακτηρισμούς για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά τώρα ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία.
Θα καταφέρει έναν τόσο ιδιαίτερο πολιτικό ελιγμό; Άλλες εποχές ίσως. Τώρα δύσκολα. Αν και είναι καιρός πολιτικών ανακατατάξεων και ελιγμών, δύσκολα θα… βάλει πλάτη η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, για να γλιτώσει… σύριζα την ήττα ο πάλαι ποτέ “ισχυρός άνδρας” του ελληνικού μπάσκετ.
