Βρισκόμαστε ανέκαθεν μακριά από κομματικές φράξιες και ιδεολογικές σκοπιμότητες. Το γράφουμε εξ αρχής αυτό διότι πάλι κάποιοι “αριστερούληδες” φίλοι μας ενδέχεται να μας χαρακτηρίσουν “δεξιούληδες” με το παρόν άρθρο.
Παρακολουθήσαμε χθες διά ζώσης, από προσωπική διαστροφή, τον Τελικό Κυπέλλου Ελλάδος, ΑΕΚ-Διομήδη Άργους. Στο Χάντμπολ. Προ… Χριστού η τελευταία φορά που είχαμε δει Χάντμπολ. Ιωνικός Νέας Φιλαδέλφειας εναντίον Φιλίππου Βεροίας κάποτε. Ως ρεπόρτερ της “Απογευματινής”. Χθες, επιστρέψαμε στο σπορ και ας ρωτούσαμε απορημένοι τους εξειδικευμένους ρεπόρτερ γιατί δεν καταλογίζει… οφσάιντ ο ένας λάισμαν. Εντάξει, πλακίτσα κάναμε, αλλά όχι πως σκαμπάζαμε κι από κανονισμούς.
Ο Τελικός έγινε στο Ολυμπιακό Κλειστό των Άνω Λιοσίων. Στο “Σπίτι της Πάλης”, όπως λέγεται. Και αναρωτηθήκαμε γιατί αυτό το πανέμορφο και “εδράτο” κλειστό, το οποίο “επισκεφτήκαμε” πρώτη φορά στα χρονικά, δεν έγινε ποτέ… σπίτι ενός ή περισσοτέρων συλλόγων.
Γιατί δηλαδή το καθυστερημένο και ανάλγητο Κράτος δεν προνόησε αμέσως μετά του Ολυμπιακούς Αγώνες να επινοικιάσει, ή να δώσει έστω υπό όρους που θα εξυπηρετούσαν όλες τις πλευρές τα κλειστά γήπεδα; Έτσι ώστε και να μην μαραζώνουν τα γήπεδα και πάνε στα σκουπίδια τα εκατομμύρια ευρώ, που έβαλαν από την τσέπη τους οι ανυποψίαστοι Έλληνες πολίτες, και να αποκτήσουν οι σύλλογοι μια εστία αγωνιστικής και οικονομικής ανάπτυξης;
Γιατί για παράδειγμα το Κράτος δεν φρόντισε να πείσει την ΑΕΚ να μετακομίσει στο κλειστό του Γαλατσίου (σ.σ. στο οποίο έτσι ή αλλιώς κατοικοέδρευε προσωρινά), και το οποίο είναι τουλάχιστον σκουπιδότοπος, τον Ολυμπιακό στο Τροκαντερό ή στο Ελληνικό; Τυχαία τα παραδείγματα. Γιατί να υπάρχει στο Μπουρνάζι Ολυμπιακό Κλειστό (της Πυγμαχίας) από το οποίο λείπουν ακόμα και τα πόμολα, με τον δήμαρχο πεισματικά να αρνείται σε όποιον του κάνει νύξη για επινοικίαση;
Γιατί να μυρίζει… κλεισούρα και να έχει ακόμα κολλημένα ταμπελάκια από το 2004 το “Σπίτι της Πάλης”, έδρα στην οποία θα έχανε ο φιλοξενούμενος πριν καν στρίψει δεξιά στην έξοδο 5 της Αττικής Οδού; Και να μετατρέπεται σε νεκροταφείο… σκαφών το δεύτερο ή τρίτο (χάσαμε τον λογαριασμό, τέτοια είναι η έκταση) πάρκινγκ του;
Γιατί να μένουν ανεκμετάλλευτα, ή να γίνονται τα γήπεδα βορά στις άγριες διαθέσεις επιχειρηματιών δίχως όραμα; Αλλά κι όταν έχουν όραμα (αν έχουν) οι όποιοι επιχειρηματίες οι χώροι αυτοί να γκρεμίζονται ή να λεηλατούνται ή να γίνονται στέκια παράνομων δοσοληψιών, όταν εγκαταλείπονται εξαιτίας παραδοσιακών αρνητών, που θεωρούν a priori “σκότωμα” την όποια επένδυση; Ή, εξαιτίας μιας δικαστικής απόφασης έπειτα από προσφυγή την οποία κατέθεσαν τα μέλη του συλλόγου υπέρ της προστασίας της… ακρίδας;
Είναι εκνευριστικό πράγματι ακόμη και να σκέφτεται κανείς πώς στην ευχή, σ’ αυτή την χώρα, που δεν ξέρουμε αν γεννήθηκε, αλλά σίγουρα γιγαντώθηκε ο ωχαδερφισμός, κάναμε Ολυμπιακούς Αγώνες; Πώς στην ευχή, σ’ αυτή την χώρα, που πλήρωσε ακριβά τους Εφιάλτες και τις εμφυλιοπολιτικές αντιπαραθέσεις, εξακολουθούμε να μιζεριάζουμε, στο όνομα της ρεμούλας ή των κομματικών αγκυλώσεων;
Σε κάθε περίπτωση, επειδή ποτέ δεν είναι αργά (και είμαστε θιασώτες αυτής της άποψης) η Κυβέρνηση (που μόνο… αριστερή δεν είναι φίλοι μας) ας τρέξει τις υποθέσεις, που αφορούν στα πρώην Ολυμπιακά Ακίνητα. Και αυτό μπορεί να γίνει αρκεί να υπάρχει βούληση. Και αρκεί να ελεγχθεί επιτέλους αυτό το… ανεξέλεγκτο ΤΑΙΠΕΔ, εκπρόσωποι του οποίου πρωτίστως σκέφτονται την πάρτη τους και κατόπιν το κοινό συμφέρον. Και περί ου ο λόγος, υπομονή.
Διότι υπάρχει υπόθεση μπροστά, που έχει ζουμί. Με ή χωρίς τις αντιδράσεις αριστερών παρατάξεων, ή συνιστωσών τους, που δεν είναι και ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος. Αυτό για να μην μυθοποιούμε και καταστάσεις. Πλήρες ρεπορτάζ τις επόμενες ημέρες.
