Μοιάζει με απίστευτο… τρολάρισμα, αλλά δεν είναι. Η Μίλαν ευχήθηκε “χρόνια πολλά Ελλάδα“, μέσω του επίσημου λογαριασμού της στο Twitter. Mε αφορμή τη σημερινή επέτειο για τον ελληνικό ξεσηκωμό κατά των Τούρκων.
Από μια μεριά, αν το δει κανείς και αν το απομονώσει ως γεγονός, αποτελεί την είδηση της ημέρας! Όχι άδικα, ενδεχομένως, αρκετοί Έλληνες χρήστες του Διαδικτύου αποδίδουν τα εύσημα στον ιταλικό σύλλογο για την πρωτοβουλία.
Σε μία περίοδο, όπου κατευθυνόμενοι ή μη κατευθυνόμενοι πολιτικοί, ή άλλοι, στο όνομα του προοδευτισμού θα ζητήσουν στην τελική και την κατάργηση της… εθνικής επετείου, εκτός από την κατάργηση των παρελάσεων -για τις οποίες έχουν λυσσάξει εδώ και χρόνια- ένας ιταλικός σύλλογος τους βάζει στην θέση τους.
Ο ιταλικός σύλλογος υπενθυμίζει το νόημα της σημερινής ημέρας και αποτελεί την πιο ηχηρή απάντηση στους κάθε λογής “Ρεπούσηδες” και “Θεοδωρίδηδες“, που εκμεταλλεύονται το κλίμα πόλωσης που επικρατεί. Τη χαλάρωση των θεσμών. Την καταρράκωση των αξιών.
Ο Έλληνας έχει ευθύνη, που τα ακούει και δεν αντιδρά μαζικά, αλλά έχει υποστεί τέτοια ψυχολογική πίεση εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων του, που όλα τα αντιμετωπίζει παθητικά. Αυτή η παθητικότητα “δίνει γήπεδο” σε άλλους, σε ακραίους, να “οικειοποιούνται” την εθνική γιορτή.
Να “το παίξουν” πατριώτες, με “όπλο” την βία και την καθυποβολή. Και στο όνομα του πατριωτισμού, όποιον πάρει ο Χάρος. Η χώρα μας, έχασε προ πολλού το μέτρο. Έχασε προ πολλού τη λογική της.
Η Μίλαν είναι εκ των μεγαλυτέρων συλλόγων του κόσμου. Η πρωτοβουλία της να ευχηθεί στην Ελλάδα της πιστώνεται. Μας κάνει να καμαρώνουμε. Μας κολακεύει. Παρότι πρόεδρός της είναι πολιτικός, που κουβαλάει γονίδια από τα πέτρινα χρόνια της γειτονικής χώρας, εξ ου και η γέννηση του “Μπερλουσκονισμού“. Απορία έχουμε όμως;
Η Μίλαν εύχεται στην Ελλάδα, άρα καταδικάζει τον επεκτατισμό των Οθωμανών και δεν θα το κάναμε θέμα αν αυτό το έπραττε για παράδειγμα η… Ξαμάξ ή η Οντένσε. Θα ευχηθεί στην Ελλάδα και στις… 28 Οκτωβρίου όμως η Μίλαν;
Στη δεύτερη εθνική επέτειο της Ελλάδας, όταν εμείς ως χώρα θα γιορτάζουμε την αντίσταση κατά των Ιταλών; Εκεί θα παραδεχόμασταν την Μίλαν. Διότι, μπορεί οι Ιταλοί να ήταν “λάιτ” ως κατακτητές (γιατί κατακτητές ήταν, για να μην ξεχνιόμαστε), αλλά αντιπροσώπευαν ελέω Μουσολίνι ό,τι χειρότερο γέννησε ο αρρωστημένος νους μέχρι την εμφάνιση του ναζισμού. Τον φασισμό!
Σε κάθε περίπτωση, για να μην γινόμαστε κακοί. Μένουμε στο γεγονός. Και το γεγονός είναι, ότι όπως και να το δει κανείς η Μίλαν προέβη σε μία κίνηση, που έκανε εντύπωση. Και είναι πιο κοντά στις πατρογονικές ρίζες της. Διότι η Μίλαν μέχρι που ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι υπέστειλε τις σημαίες του Τσε Γκεβάρα, πρέσβευε κοινωνικά ιδανικά, που αφορούσαν στα εργατικά στρώματα.
Η Ίντερ ήταν εκείνη που είχε ως “σημαία” της τα δίκαια της… μπουρζουαζίας του κέντρου του Μιλάνου. Μέχρι την στιγμή, που οι Ιταλοί έμπλεξαν τις γραμμές τους κι αυτοί, και έγινε η Μίλαν προπύργιο του συντηρητισμού λόγω του βαρόνου των Μίντια, και η Ίντερ προπύργιο κεντροαριστερών φατριών, αλλά πάντως ελεγχόμενες από τον κεντροαριστερό βιομήχανο, Μάσιμο Μοράτι.
Xρόνια Πολλά συνέλληνες. Να μας έχει καλά η Παναγιά και είθε όλα τα αγγέλματα, που θα λαμβάνουμε στο εξής να είναι αναστάσιμα. Για την ταλαιπωρημένη πατρίδα. Για τα παιδιά μας. Για μας.
